Ο Πουπουλένιος, του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα, είναι ένα έργο γνωστό για την έντονη θεματολογία του, τη σκοτεινή και σκληρή ατμόσφαιρα και τις έντονες ηθικές προεκτάσεις που εξετάζει.
Ο Κατούριαν (Νίκος Πουρσανίδης) γράφει μακάβρια παραμύθια και ανακρίνεται από την αστυνομία, καθώς σχετίζονται με φρικτές δολοφονίες παιδιών στην πόλη που ζει. Παρόλη την περηφάνια που αισθάνεται για τη δουλειά του, έρχεται αντιμέτωπος με την ηθική ευθύνη που έχει ως καλλιτέχνης και τις επιπτώσεις της βίας στην ανθρώπινη ζωή.
Στο διπλανό κελί βρίσκεται ο ψυχικά ασταθής, εξαιτίας της κακοποίησης που υπέστη ως παιδί, αδερφός του Μίσαλ (Αργύρης Αγγέλου), κάτι που κάνει έξαλλο τον Κατούριαν και για πρώτη φορά αντιτίθεται στην παράνομη – κατ’ αυτόν – κράτηση. Ο αστυνομικός Τουπόλσκι (Αλέκος Συσσοβίτης) έχει μια απόμακρη ηρεμία και τον αντιμετωπίζει εριστικά, ενώ ο αστυνομικός Αριέλ (Γεράσιμος Σκαφίδας) είναι απότομος και βίαιος. Η συνθήκη θυμίζει good cop/bad cop… Δεν βοηθάει ωστόσο. Η δικαιοσύνη έχει ήδη αποφανθεί ότι τα δυο αδέρφια είναι ένοχα, καθώς ο Μιχάλ έχει υπογράψει την ενοχή του, φοβούμενος τις βιαιοπραγίες των αστυνομικών, πως εκείνος έχει κάνει τα εγκλήματα με συνεργό τον αδερφό του. Μεταφέρουν τον Κατούριαν στο κελί με τον αδερφό του, στο οποίο θα περιμένουν την ημερομηνία για την εκτέλεσή τους και εκεί το ξετύλιγμα ενός μπερδεμένου κουβαριού αλλάζει όλο το σκηνικό και…
Δεν έχω πρόθεση να σας πω περισσότερα. Εγώ μπήκα στο θέατρο μην έχοντας δει καν το δελτίο Τύπου. Το κάνω πάρα πολύ συχνά αυτό. Θέλω να είμαι ανυποψίαστη για ό,τι πρόκειται να δω. Να βιώσω όλο το μεγαλείο μιας παράστασης, από την αρχή μέχρι και το τέλος της. Μπαίνοντας στην αίθουσα, απέναντι στη σκηνή ήταν καθισμένος κάποιος, με μια κουκούλα στο κεφάλι. Παρατηρούσα την στάση του σώματος, τον τρόπο που «άφηνε» το σώμα του να δείχνει καταπονημένο. Όταν η παράσταση ξεκίνησε και οι δυο αστυνομικοί μπήκαν στον χώρο, η κουκούλα βγήκε και εμφανίστηκε το πρόσωπο του Κατούριαν. Ο Τούπλσκι τον ειρωνεύεται για το ονοματεπώνυμό του. Κατούριαν Κ. Κατούριαν. Όπου Κάπα, βλέπε πάλι Κατούριαν. Σκέφτομαι… έψαξαν πολύ δηλαδή οι γονείς του για αυτό; Ακόμα και αν τούτο το παιδί, που τώρα είναι άνδρας, δεν είχε υποστεί κακοποίηση, με αυτό το όνομα σίγουρα θα έβγαζε ψυχολογικά το λιγότερο. Η ανάκριση είναι καταιγιστική, ο θεατής δεν παίρνει ανάσα, δεν μπορεί να πάρει το βλέμμα του από εκεί. Όλα μπροστά μου γίνονται τόσο ζωντανά, που η καρδιά σου σφίγγεται. Έχω παρακολουθήσει αρκετές σειρές και ταινίες με τέτοιου είδους θεματολογία, αλλά δεν περίμενα να αντιδράσω έτσι. Έχω μείνει κολλημένη στη θέση μου καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, πλημμυρίζοντας με ανάμεικτα συναισθήματα.
Η μουσική του Γιάννη Μαθέ δεν βοηθάει καθόλου να χαλαρώσουμε. Εντείνει όλη την πλοκή, τα συναισθήματα των χαρακτήρων και την αγωνία μας. Η Μαρία Φιλίππου έχει στήσει ένα «ζωντανό» σκηνικό, άνετα θα μπορούσε να έχει μπει σε ταινία. Σου δίνει την αίσθηση της πραγματικότητας, κάνοντάς σε να εισχωρείς ακόμα περισσότερο σε ό,τι παρακολουθείς. Τα κοστούμια της Ιωάννας Καλαβρού είναι γήινα, προσδίδοντας στον κάθε χαρακτήρα την υπόστασή του. Ο Νικορέστης Χανιωτάκης, αυτή η ήρεμη δύναμη, αυτό μου βγάζει το παρουσιαστικό του, έχει «κεντήσει» περίτεχνα έναν σκοτεινό ιστό και καταφέρνει να δημιουργήσει την τελειότερη ατμόσφαιρα για αυτό το έργο. Έχει δώσει σημασία σε όλες τις λεπτομέρειες, ώστε να διογκώσει στα μέτρα που πρέπει αυτό που βιώνεις. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, καθώς αν ξέφευγε, έστω και λίγο ίσως, το αποτέλεσμα να μην ήταν αυτό που μας απορρόφησε τόσο απόλυτα.
Εσένα, κύριε Αριέλ ή αλλιώς Γεράσιμε Σκαφιδά, σε μίσησα λιγάκι να ξέρεις, διότι ήμουν με το μέρος του Κατούριαν εξ αρχής. Ακόμα και μετά το τέλος της παράστασης τον κοίταζα με μισό μάτι. Να ξέρετε πάντως, παρόλες τις αποκαλύψεις, δεν προτίθεμαι να προδόσω. Έντονος και πειστικός στον ρόλο, μας «τάραξε» ανεπανόρθωτα. Αν δεν είναι νίκη αυτό, τότε τι είναι;
Ο Αλέκος Συσσοβίτης, ο Τουπόλσκι, χρησιμοποίησε υπέροχα τον ρόλο, ώστε να δώσει την τρισδιάστατη υπόσταση του χαρακτήρα του με απόλυτη φυσικότητα. Η γήινη αύρα του δενόταν με την αέρινη και σκοτεινή αύρα του Νίκου Πουρσανίδη, που υποδυόταν τον Κατούριαν και δημιουργούσαν εκρήξεις πολλαπλών εντάσεων.
Ο Κ.Κ.Κ, δηλαδή ο Νίκος Πουρσανίδης, ήταν πραγματική απόλαυση να τον παρακολουθείς. Σε μαγνήτιζε εύκολα μέσα από τη δύναμη της αφήγησης, τον πολυεπίπεδο χαρακτήρα που είχε πλάσει για τον Κατούριαν και τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούσε με τους θεατές. Δεν μπορούσες παρά να συμμαχήσεις μαζί του, να αποδεχθείς ότι αυτός ο άνθρωπος δεν συμβόλιζε ούτε το λευκό του φωτός μα ούτε και το μαύρο του σκότους, αλλά το γκρι. Την ανάμιξη των δύο χρωμάτων. Δεν μπορούσες να μην ταυτιστείς με το χρώμα που λίγο πολύ όλοι κρύβουμε μέσα μας, ακόμα και αν δεν το αποδεχόμαστε.
Η σύνδεση που είχε με τον Αργύρη Αγγέλου, που έπαιζε τον ρόλο του αδερφού του Μιχάλ, ήταν συγκλονιστική και οι μεταξύ τους σκηνές ήταν από τις εντονότερες στιγμές που έχω βιώσει τα τελευταία χρόνια σε θέατρο. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω καλύτερα. Ο Αργύρης Αγγέλου για τις ανάγκες του ρόλου του μεταλλάχθηκε. Όχι, δεν θα πω περισσότερα. Έγινε στην ολότητά του ο Μιχάλ, με την παιδική του αθωότητα και τις σκοτεινές στιγμές, που το μυαλό του βολτάριζε ανάμεσα σε κύματα. Εντυπωσιακός ο τρόπος που ελισσόταν, που άνοιγε στον θεατή πόντο πόντο το κουβάρι της ψυχοσύνθεσης του ήρωα που υποδυόταν.
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που παρακολούθησα αυτό το αριστούργημα και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να το ξαναδώ σύντομα!
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Επιμέλεια: Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού
Μουσική: Γιάννης Μαθές
Κίνηση: Φαίδρα Νταϊόγλου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Αγγελίδη
Φωτογραφίες & Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Social media: Loox media
Εκτέλεση παραγωγής: Χρύσω Χαραλάμπους
Διεύθυνση & Οργάνωση παραγωγής: Μαρία Αναματερού-Αναστασία
Γεωργοπούλου
Συμπαραγωγή: Νέο Σύγχρονο Θέατρο ΑΜΚΕ – Σκαφίδας – Δωροπούλου Ε.Ε.
{Γ.Ι.Δ.Σ.}
ΠΑΙΖΟΥΝ (αλφαβητικά):
Αργύρης Αγγέλου
Νίκος Πουρσανίδης
Γεράσιμος Σκαφίδας
Αλέκος Συσσοβίτης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, τηλέφωνο: 210 3464380
info@sychronotheatro.gr, www.sychronotheatro.gr
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
Πρεμιέρα 11 Οκτωβρίου 2024
Τετάρτη, 18:15
Παρασκευή, 21:15
Σάββατο: 21:15
Κυριακή, 21:00
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: https://www.ticketservices.gr/event/o-poupoulenios/
0 Comments