Πρώτη φορά στα Manos Backline Studios… H μηχανάρα και το πατίνι, παρέα τα δυο τους, το “Doctor Who” φλιπεράκι και το coin-op με τα πέντε χιλιάδες-τόσα παιχνίδια. Η γκάιντα στον τοίχο και οι καναπέδες, τα σκαμπό, τα πουφ… Τα εσώτερα που θα εξερευνήσουμε σε δεύτερο χρόνο – έτσι δεν είναι, ακριβή μου Σοφία; – και κάποιοι που δουλεύουν ακόμα κι ας έχει πάει εννιά και τόσο. Εδώ και κάνα μισάωρο άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι. Γιορτή απόψε και ο χώρος γεμίζει χαμόγελα, βρίθει αγκαλιών. Οι Little Black Something γιορτάζουν την έλευση του “A Love Letter To Mistaken”. Ένα άλμπουμ που πήρε πέντε χρόνια (ελέω πανδημίας) για να γίνει. Και – αν θέλετε τη γνώμη μου – καλά έκανε και έγινε. Κι ας έπαιρνε σαράντα χρόνια!
Γύρω στις δέκα παρά ξεκινά η προ-ακρόαση. Όχι, μη φανταστείτε ότι υπάρχει κάποιο τεχνικό θέμα ή ότι κάτι απρόοπτο προέκυψε ή ότι απλά σκίστηκε το Σύμπαν. Απλά, ο κόσμος περνά καλά, η μπάντα χαιρετά και υποδέχεται και γιατί να μην αφήσεις όλους αυτούς τους ανθρώπους να πουν μια κουβέντα για οτιδήποτε; Γιατί να τους πιέσεις; Ό,τι ώρα κριθεί σκόπιμο. Και κρίθηκε. Και μπήκαμε. Θα χωρέσουμε όλοι; Μια χαρά θα χωρέσουμε, θα κάτσουμε στο χαλί αν χρειαστεί.
Μπήκε το “Prisoner” και χαζεύω δεξά κι ευώνυμα. Εδώ δεν είναι η κιθάρα; Εδώ δίπλα μου δεν βρίσκεται; Η παραγωγή είναι ονειρική. Όταν μπήκαν όλα τα όργανα… Παραγωγάρα! Οι μουσικοί είναι αστέρια και ο Alex κάνει μαγικά πράγματα στην κονσόλα, παρέα με τον Κυριάκο Αστερίου, ο οποίος μάλιστα υπογράφει και τη μίξη. Μην σας πω πως το ταμπούρο θέλω να το πάρω σπίτι μου και να το βάλω να μου διηγηθεί το πώς έγινε τόσο υπέροχο και το ψυχακιόμετρο γράφει πιο γρήγορα κι από διπλή ταρίφα.
Υπέροχη Brit μουσική, που αγγίζει από Inspiral Carpets (χωρίς το πλήκτρο; Μπορεί), από Oasis, από Blur, από ό,τι βάνει ο νους, μουσική που φιλτράρει το προσωπικό υβρίδιο των παιδιών και τους Beatles, που έφτασε ακόμα και στους Europe και δεν με άφησε να μην κουνάω το κεφάλι στον ρυθμό για όση ώρα κράτησε το άλμπουμ. Συντροφιά μας ένα βίντεο που έπαιξε επίσης καθόλη τη διάρκεια και ήταν ένα εξαιρετικό ανσάμπλ backstage «διεργασιών». Καλά, δεν θα δούμε το στόμα πίσω από το μικρόφωνο; Όχι, γιατί – και κατά δήλωση των ιδίων των «δραστών» – θα ήταν ψεύτικο. Οι έξι τους το είχαν αποφασίσει ότι θέλουν να βγει μόνο αυτό που είναι και όχι αυτό που φαίνεται.
Εννοείται ότι θα ακολουθήσει λεπτομερής παρουσίαση του άλμπουμ και συνέντευξη με τους LBS. Και εννοείται ότι δεν το συζητάμε για το αν θα ακούσετε ή όχι αυτή τη δουλειά. Με κλειστά τα μάτια, το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη, στο ένα πόδι στη γωνία και με τριγωνοκάπελο με επιγραφή “Hard at walk” ή κάποιο παρόμοιο ατυχές λογοπαίγνιο. Καλοτάξιδο, παίδες! Ευχαριστούμε θερμά τα Manos Backline Studios για τη φιλοξενία και… μπορώ να παίξω πάλι φλίπερ; Ο ήχος που κάνει όταν παίρνεις παιχνίδι (μην φανταστείτε, δεν είμαι τόσο καλός. Δύο λήγοντες και ένα σπέσιαλ) μου είχε λείψει τόσο πολύ…
Κώστας Κούλης
Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει από την Blackstone Records και τη Spicy.
I don’t think the title of your article matches the content lol. Just kidding, mainly because I had some doubts after reading the article.