Πάνω στα άψυχα γράφονται αλήθειες. Γιατί τα άψυχα αντέχουν.

Δύο άνθρωποι. Εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους. Με τα προβλήματά του ο καθένας. Εκείνος είναι εξωστρεφής, θορυβώδης, γεμάτος νιάτα και ένταση. Του λείπει ο ενθουσιασμός όμως. Είναι εντελώς πεσιμιστής. Εκείνη πάλι… περιμένει παιδί. Ίσως να μην είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, αλλά έχει έναν λόγο να γίνει. Θα δώσει ζωή, θα βγει από μέσα της ένα πλασματάκι. Η κουβέντα μεταξύ τους; Τι κοινό θα μπορούσε να έχει; Και τι κατάληξη;

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Αναφέρθηκε σε αυτό και η Νάντια Καφφετζή, μετά το μπιζάρισμα, διαβάζοντας την ανάλογη ανακοίνωση από πλευράς των ηθοποιών και πολύ καλά έκανε. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Ο κύριος Γιώργος Καφετζόπουλος είναι αεικίνητος, την οργώνει τη σκηνή. Περπατάει, τρέχει, ανεβαίνει στα παγκάκια, πηδάει από πάνω τους, ξαπλώνει στο έδαφος, ξαπλώνει στα παγκάκια, κουβαλάει ένα backpack και γράφει με σπρέι στους τοίχους. Ρίσκο. Αξίζει να το πάρεις; Αξίζει να το δεις σαν τη μεγάλη εικόνα; Αυτό εδώ ο ηθοποιός βγάζει τόση ένταση που οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνθρωπος θα ήθελε πέντε με έξι ώρες, μετά την παράσταση, για να ηρεμήσει. Είναι ταχύτατη η εκφορά του λόγου του, είναι παραστατικό το ύφος, είναι κινηματογραφική η ταχύτητα κίνησής του. Εξαιρετικός.

Από την άλλη πλευρά, η κυρία Νάντια Καφφετζή. Γλυκιά, απορροφημένη στον κόσμο της, απορροφημένη στη σκέψη της επικείμενης γέννας. Με διάφορα μυστικά στον κόρφο της. Ο χαρακτήρας της δεν είναι αυτός που φαίνεται. Η ίδια έχει φροντίσει να κουμπώσει στον ρόλο της. Με χαμηλούς τόνους και με ένταση, ανάλογα την περίπτωση και την ατάκα που θα πετάξει ο «συνομιλητής» της.

Ένα πολύ έξυπνο και άλλο τόσο βαθύ κείμενο, γραμμένο από τη συνήθη ύποπτη Δήμητρα Παπαδήμα, σκηνοθετημένο με πάθος από τον Τάσο Σωτηράκη. Οι δύο χαρακτήρες είναι εκεί για να συγκρουστούν και κανείς δεν περιμένει κάτι «στεγανό». Το φινάλε δεν είναι η κάθαρση που περιμέναμε, όχι αυτής της μορφής τουλάχιστον. Είναι καθαρά η θεατρική απόδοση της φράσης «Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει». Όχι την επόμενη μέρα, αλλά την επόμενη στιγμή.

Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι αυτή της καθημερινότητας. Με τα καλά της, τα «γαλλικά» της, την όλη έκφραση που έχουμε μάθει και συνηθίσει. Και κολλάει άψογα στα τεκταινόμενα. Το βαθύτερο νόημα κρύβεται πίσω από τον τίτλο. Τι αποτελεί ρίσκο για τον καθένα μας; Τι έχει τόση σημασία ώστε να αλλάξουμε τη ζωή μας γι’ αυτό; Είμαστε σίγουροι για το αν έχει τόση σημασία; Ίσως κάποιοι να αναρωτηθούν αν το ρίσκο έχει να κάνει με το ποιον έχουμε απέναντί μας. Ο παντελώς άγνωστος μέχρι που είναι διατεθειμένος να ρισκάρει, σε σχέση με μας;

Αυτό που θα συγκρατήσετε, φεύγοντας από το θέατρο, είναι ο προβληματισμός. «Τι έγινε μόλις τώρα»; Εκεί θα κολλήσετε. Είναι μία παράσταση που θα ξύσει πέρα από την επιφάνεια του εγκεφάλου. Θα γίνει θέμα συζήτησης. Εννοείται πως θα διαφωνήσετε με τους υπόλοιπους της παρέας, αυτό όμως θέλει και το έργο το ίδιο. Να ακουστούν διάφορες απόψεις γύρω από την ερμηνεία του κειμένου.

Η παύση ανάμεσα στις σκηνές, με την εντελώς ήρεμη μουσική, σε πλήρη αντιδιαστολή με την εξέλιξη του έργου, είναι ακόμα ένα θέμα για κουβέντα. Σκηνοθετική παρέμβαση, η οποία κάνει το θέαμα ακόμα πιο αρεστό, η οποία σε κάνει να αδημονείς για το παρακάτω, παρά το γεγονός ότι κρατά αυτή η παύση μόλις μερικά δευτερόλεπτα. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για ό,τι μου κίνησε την περιέργεια σε τούτη την παράσταση, για ό,τι μου προκάλεσε πέντε χιλιάδες σκέψεις. Θα μπορούσα να ανταλλάξω απόψεις με σας, αφού τη δείτε. Εδώ θα είμαι και θα περιμένω. Τι λέτε;

Κώστας Κούλης

Κείμενο: Δήμητρα Παπαδήμα
Σκηνοθεσία – Πρωτότυπη μουσική: Τάσος Σωτηράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Θαλασσινή Βοστ
Σκηνικά – Κοστούμια: Αλεξάνδρα Στεφανίδου
Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Ερμηνεύουν: Γιώργος Καφετζόπουλος, Νάντια Καφφετζή

Πληροφορίες
Θέατρο OLVIO: Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 118 55, πληροφορίες στο ταμείο του θεάτρου 18:00 – 21:00, τηλέφωνο: 21 0341 4118
Πρεμιέρα: Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00
Διάρκεια: 75 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 13 ευρώ (γενική είσοδος), 11 ευρώ (μειωμένο)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/risko/

? Προσφορά προπώλησης: 9 ευρώ