Οι Pagan’s Mind παίζει να είναι η καλύτερη Ευρωπαϊκή μπάντα που έχει εμφανιστεί τα τελευταία είκοσι-και-βάλε χρόνια. Όχι, ξέρω πολύ τι γράφω και πόσο σοβαρό μπορεί να ακούγεται ή πόσο φαιδρό – για κάποιους άλλους. Οι Νορβηγοί έχουν βέβαια να βγάλουν καινούργιο στούντιο δίσκο από το 2011, οι οπαδοί έχουν στραβώσει πολύ άσχημα και το βλέπω από διάφορα σχόλια, κυρίως στο youtube. Tο μόνο παρήγορο είναι ότι η μπάντα είναι κλεισμένη από τώρα για του χρόνου τον Σεπτέμβρη, στο Progpower, στην Ατλάντα. Επίσης, τον περασμένο Αύγουστο ο Nils έκανε μία δήλωση, μάλλον επανέλαβε τη δήλωση ότι “το νέο άλμπουμ έρχεται”. Πόσο κοντά όμως είμαστε στην αλήθεια;

Ό,τι είναι και πρέπει να γραφτεί για πάρτη τους, θα γραφτεί. Το απίστευτο αυτό σχήμα, το οποίο έχει καταφέρει να έχει μηδέν αποχωρήσεις – όλα τα μέλη του είναι εκείνα που βρέθηκαν στους Pagan’s Mind από την αρχή – έβγαλε το 2011 το “Heavenly Ecstasy”, αποσπώντας τον θαυμασμό της παγκόσμιας Μέταλ κοινότητας. Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος παραμιλούσε από το 2007 και την υπέρτατη αλμπουμάρα “God’s Equation”, με τούτο δω όμως…

Ο “Heavenly Ecstasy” κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2011. Ένα μήνα πριν, περίπου, οι Νόργκε έδωσαν στη δημοσιότητα το πρώτο δείγμα από κείνο το άλμπουμ. Το βίντεο για το τραγούδι “Intermission”. H δισκογραφική τους εταιρεία, η Steamhammer, πανηγύριζε τη μεταγραφή και ήθελε να δώσει στο κοινό ένα καλό βίντεο και ένα ΚΑΛΟ τραγούδι. Ο Stian Eriksen μάζεψε υλικό από LiVE εμφανίσεις του συγκροτήματος, το έδεσε με κάποιες στούντιο καταστάσεις και μπόλικες φωτό και έφτιαξε ένα νόστιμο βίντεο, στο οποίο την τιμητική τους έχουν και οι οπαδοί. Αυτό όμως που ξεχώρισε και φώτισε τα πάντα γύρω του ήταν το ίδιο το τραγούδι.

Το “Intermission” είναι το πιο αγαπημένο μου κομμάτι από τους Νορβηγούς. Είναι ένα τραγούδι που πρέπει να το έχω ακούσει πάνω από πεντακόσιες φορές, πάνω από χίλιες ίσως; Ξέρω ‘γω… όταν ξεκινάω να το ακούω, παίζει non-stop για κάνα τρίωρο. Και θυμάμαι ΠΟΛΛΑ τέτοια session. Το ίδιο το “Intermission” είναι ένα up-tempo κομμάτι, με φοβερή παραγωγή – συνώνυμη των άλμπουμ των Pagan’s Mind – την οποία επιμελήθηκε ο εκνευριστικά ευφυής και υπέροχα δημιουργικός J?rn Viggo Lofstad, ο κιθαρίστας του σχήματος. Ο Viggo είναι ένας μουσικός-φαινόμενο, ο οποίος σαν παραγωγός θα μεγαλουργούσε σίγουρα. Κατά καιρούς έχω ακούσει πως οι Pagan’s Mind έχουν «κύριες» δουλειές, από τις οποίες βγάζουν παρά πολλά λεφτά και έτσι η μουσική τους απασχολεί μόνο όταν έχουν κάτι να πουν. Δεν έχω ιδέα αν είναι αλήθεια και – για να είμαι ειλικρινής – δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει κιόλας.

Το μόνο που με νοιάζει είναι που ακόμα δεν λένε να βγάλουν προς τα έξω το έκτο παιδί τους. Οψόμεθα. Ας ξαναγυρίσουμε στο “Intermission”. Η φωνή του Nils Κ. Rue είναι σχεδόν εξωγήινη, με τις υψηλές συχνότητες να υποτάσσονται άνευ όρων και τις μελωδικές γραμμές να έχουν γεννηθεί να τον υπηρετούν. Στο κουπλέ σκοτώνει, στο ρεφρέν απογειώνεται και εκείνο το “Follow the fire”, ψιθυριστά, στην αρχή και το τέλος του κομματιού… Ο άνθρωπος είναι μαγικός τραγουδιστής!

Όλοι οι Pagan’s Mind είναι βιρτουόζοι. Δεν χαμπαριάζουν Χριστό. Κατέχουν τα όργανά τους άψογα και αυτό το διαπιστώσαμε όσοι τους είχαμε δει και στην Αθήνα LiVE. Είχαν παίξει στο Fuzz τότε, το οποίο έβγαζε σχεδόν πάντα προβλήματα στον ήχο εκείνη την εποχή. Και είχαν καταφέρει να ακούγονται δίσκος! Την είχα καταχαρεί τη συγκεκριμένη συναυλία. Ο πιο φιλικός και τρελοκομείος από τη μπάντα, ο Steinar Krokmo (μπάσο), ο πραγματικά εκρηκτικός Stian Lindaas Kristoffersen (τύμπανα) και ο μαέστρος Ronny Tegner (πλήκτρα), παρέα με τους δύο κυρίους, που ανέφερα πιο πάνω, πήραν κεφάλια εκείνο το βράδυ και έδειξαν πόσο ψηλά στέκουν, σε εκτελεστικό επίπεδο.

Το “Intermission”, πέρα από την υπέροχη δομή του, τα άπιαστα φωνητικά και την καργαριστή ενορχήστρωση όμως, εμπεριέχει ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο που έχω ακούσει ποτέ μου. Ο Viggo παίρνει αμπάριζα και στέλνει το εξάχορδο στο νοσοκομείο, μην σας πω και στην εντατική! Ένα φρενήρες tapping μας κάνει να μην θέλουμε να ακούσουμε κάτι άλλο για τις επόμενες πέντε ώρες και το τελείωμα του σόλο είναι απλά ονειρικό. Τι έχει κάνει ο άνθρωπος; Απλά ακούστε και θα με δικαιώσετε.

Στο τελευταίο ρεφρέν ο Nils παίρνει τα πράγματα πάνω του. Μετά το ρεφρέν πετάει εκείνο το “I’m waiting here”… Και παρέα με το θεματικό του Viggo – άλλο ένα δείγμα της ατελείωτης δημιουργικότητάς του – κάνει να λιώνουν τα κάγκελα. Το βίντεο μονταρίστηκε ξανά και στο σημείο εκείνο παρατηρούμε ότι η οθόνη μαυρίζει και η φράση “In memory of” καταλαμβάνει τον χώρο. Και ακολουθούν τα ονόματα και οι φωτογραφίες δύο μεγάλων απόντων. Του Ronnie James Dio και του Garry Moore. Γλυκιά ανατριχίλα…

Έμπαινα στο τρένο, στο λεωφορείο, στο μετρό και είχα στα ακουστικά μου αυτό το θεριό. Ανοιγόκλεινα το στόμα μου, προσποιούμενος ότι είμαι ο Nils και βαυκαλιζόμουν ότι έχω τη φωνή του. Και προτίθεμαι να το ξανακάνω. Είναι γαλαξιακό το αραβούργημα. Είναι τρελός νταλκάς. Είναι intermission in time…

Κώστας Κούλης