Με αφορμή την επανεκτέλεση του “Roll The Fire” από τους Conception, πριν από δυόμισι χρόνια περίπου, είχα αναρωτηθεί αν θα ήταν καλό να αναφερθούμε. Μήπως να γράφαμε κάτι γι’ αυτό το τραγούδι; Μήπως όμως και να τα ακούσουμε από εκείνους που πραγματικά αγαπούν τους Νορβηγούς; «Γιατί, ρε παιδία; Μόνο αυτό υπάρχει»; Και έχουν τόνους δίκιο. Το άλμπουμ έχει ένα σωρό όμορφα τραγούδια… Εδώ σκάει το “Water Confines” και σου φεύγει ο σβέρκος απ’ το χτύπημα. Το ομώνυμο είναι οδοστρωτήρας! Το “Wolf’s Lair”… Ω-ΡΕ-ΜΑΓΚΑ-ΜΟΥ! Και εμείς θα εστιάσουμε πάλι στο αμαρτωλό;

Ναι, εκεί θα παίξουμε. Με αυτό θα ασχοληθούμε. Γραμμένο από τον Tore ?stby, με τους στίχους του Roy Khan, το “Roll The Fire” έχει εκείνη την εισαγωγή, εκείνο το κουπλέ, το ρεφρέν και εκείνο το σόλο, που ξέρει να σε κάνει να χτυπιέσαι σαν παλαβός. Κομμάτι-φετίχ, γίνεται διασκευή είκοσι οκτώ χρόνια μετά, από το ίδιο το συγκρότημα! Οι Conception έχουν επανενωθεί από το 2018, το 2020 κυκλοφόρησαν το “State Of Deception” και τον Οκτώβρη του 2021 πυροβόλησαν με το V.2.0. του ύμνου τους.

Δεν θα κάτσουμε να σχολιάσουμε ομοιότητες και διαφορές των δύο εκτελέσεων. Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος. Μας άρεσε το «παλιό», μας αρέσει και αυτό εδώ. Ο Khan δεν ίπταται όπως παλιά, αλλά πολύ λίγο μας νοιάζει. Είναι τόσο λυρικός, είναι τόσο συγκινησιακός, είναι τόσο άψογος σαν βοκαλίστας, που δεν αξίζει καν να δούμε ποιος εαυτός του μας πάει περισσότερο. Δείτε το απλά σαν μία κατάσταση, στην οποία έτσι κι αλλιώς κέρδος έχετε. Ένα αγαπημένο τραγούδι παιγμένο πολύ κοντά στα πρότερα, με διαφορετική φωνητική προσέγγιση κατά τόπους και μερικές πινελιές νέας αισθητικής και τεχνολογίας. Οι μουσικοί είναι τίμιοι, οι αξίες αποδίδονται όπως πρέπει και – επιτέλους – η τρίτη μποτιά στο αρχικό «τα-τα-ταν» παίζεται! Ή ακούγεται, αν θέλετε. Ευχαριστούμε, κύριοι! Save me from solitude!

Κώστας Κούλης