Δεν αναρωτιέστε ποτέ αν κοιμόμαστε τη νύχτα;

Στο τέλος… δεν είχατε ποτέ δίκιο. Δεν είχες ποτέ δίκιο.

Είχα πάθει μεγάλη ζημιά με το “Weightless”. Το άκουγα συνεχώς. Βιντεοκλιπάρα κιόλας… Καλά, πάντα κάνουν εντυπωσιακές δουλειές, όσον αφορά τα βίντεο για τα τραγούδια τους. Το είχαν παίξει και LiVE στην Αθήνα και είχα πάθει πολλαπλά εγκεφαλικά. Μέχρι που ο θεός του διαδικτύου βαρέθηκε που ξεχνάω τόσο εύκολα (ου γαρ και τα λοιπά) και αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Και μου πέταξε στην οθόνη μου τον έρωτα από τα παλιά. Και στο τέλος… δεν είχα ποτέ δίκιο.

Το ”King Of Errors” φιλοξενείται στον δίσκο “Hymns For The Broken”, ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2014. Παρέα με το “The Awakening”, την εισαγωγή με την απαγγελία και τις ερωταποκρίσεις, που αποδίδονται με τον καλύτερο τρόπο χάρη στην υπέροχα καταθλιπτική και θολή χροιά του Tom Englund, αποτελεί θέ(α)μα για συζήτηση από μόνο του. H συνέχεια είναι καταιγιστική. Ένα μεγαλειώδες θέμα παίζεται από τις κιθάρες, ενώ τα υπόλοιπα όργανα συνοδεύουν και δημιουργούν ΤΗΝ κορύφωση, όταν οι κιθάρες μένουν κάποια στιγμή μόνες τους και το riff ακούγεται σαν η απόλυτη μουσική δήλωση των Σκανδιναβών.

Κουπλέ γεμάτο λυρικές προεκτάσεις και ρεφρέν από τον πλανήτη Πανταγκρίζο. «Μας φωνάζουν βασιλιάδες… Μας παρακολουθούν να πέφτουμε, τσακισμένοι»… Το πανέμορφο, ντυμένο στα ασπρόμαυρα, βίντεο του μάγου Patric Ullaeus, το οποίο μοιράζεται μεταξύ band performance και ιστορίας, δείχνει μερικές σεκάνς του Βορρά, σχεδόν καρντποσταλικές, ενώ παράλληλα φιλμάρει το σχήμα να παίζει πάνω σε μία γερανογέφυρα και όχι μόνο.

Η οποία γερανογέφυρα τώρα… Υπάρχει τρελό trivia εδώ. H περίφημη Eriksberg Crane – Eriksbergskranen στα σουηδικά – αποτελεί πλέον κτίριο για το Γκέτεμποργκ (επισήμως και οριστικά) και γενικά τη σουηδική επικράτεια, από το 2012. Ανήκε στα ναυπηγεία Eriksberg, αποτέλεσε σήμα κατατεθέν και παρέμεινε στη θέση της, ακόμα κι όταν εκείνα πτώχευσαν και έκλεισαν. Εκεί πάνω, ογδόντα και τέσσερα μέτρα πάνω από το έδαφος (μεγάλη παρένθεση: η γερανογέφυρα διατίθετο για bungee jumping και μάλιστα ήταν το υψηλότερο σημείο στη Σουηδία, από το οποίο μπορούσες να κάνεις το εν λόγω «σπορ»), οι Evergrey παίζουν πάνω στο playback, χαζεύουν τον κόσμο με το πόσο διαβασμένοι είναι – ιδίως ο Jonas Ekdahl στα τύμπανα, έχει αποστηθίσει κάθε αξία που έχει παίξει στον δίσκο.

Συνέχεια trivia. Στα σόλο, τα οποία είναι εξαιρετικής ποιότητας και από τα καλύτερα που έχουν ποτέ σκεφτεί και μάλιστα σε εκείνο του Henrik Danhage, η κάμερα κάνει τα δικά της μαγικά και οι άνθρωποι πάνω στη γερανογέφυρα είναι τέσσερις, γιατί, πολύ απλά, ο έτερος κιθαρίστας έχει μεταφερθεί στο ελικοδρόμιο ενός εντυπωσιακού οχηματαγωγού-επιβατηγού, του “Stena Skandinavica”. Με χωρητικότητα χιλίων και πλέον επιβατών, το εν λόγω πλοίο εκτελεί το δρομολόγιο Γκέτεμποργκ – Κίελο και ανήκει στην περίφημη Stena Line, η οποία κάνει ετήσιο τζίρο πάνω από πέντε δισεκατομμύρια σουηδικές Κορώνες (περίπου 437 εκατομμύρια Ευρώ), απασχολεί πάνω από πέντε χιλιάδες εργαζομένους και ανήκει στις κορυφαίες ναυτιλιακές εταιρείες στον κόσμο.

Στο τέλος της ημέρας; Ένα τραγούδι που χαρακτηρίζει μία σπουδαία μπάντα, που οι οπαδοί της το θεωρούν κόσμημα, βάλσαμο, ανατριχιαστικά λυρικό και ό,τι πρέπει για να το κουβεντιάσουν και να το ξεχειλώσουν απ’ όλες τις μεριές. Αν και – πιστέψτε – τέτοιο αριστούργημα δεν ξεχειλώνει με τίποτα. Στο τέλος δεν είχα ποτέ δίκιο…

Κώστας Κούλης