Σάρλοτ Μοτέλ @ Θέατρο 104

To Σάρλοτ Μοτέλ είναι κάτι σαν το ανάποδο του Χοτέλ Καλιφόρνια. Ό,τι ώρα μπορείς να φύγεις, φεύγεις. Το μόνο πρόβλημα… Δεν νομίζω ότι έχεις τη δυνατότητα να το καταφέρεις και να είσαι ζωντανός. Δεν συνάδουν τα δυο τους. Όχι, μην νομίζετε ότι είναι ένα σκοτεινό μέρος, με όργια και ανθρωποθυσίες και πολλά μυστικά και το γαϊδουράγκαθο που πρέπει να ανθίσει και το καναρίνι… ΣΤΟΠ! Κάθεστε αναπαυτικά; Ο εφιάλτης μας αρχίζει.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Ο Γιώργος ψάχνει να βρει το άλλο του μισό. Ο Βίκτωρ είναι φίλος του Γιώργου, διπλά τσαντισμένος που ο κολλητός του του πήρε το αμάξι και του το τράκαρε κιόλας, η Μελίνα ψάχνει να βρει τι απέγινε ο πατέρας της, ο Εμιλιάνο βάζει σε τάξη τις δουλειές που έχει να κάνει στο μοτέλ, σαν να μην υπάρχει αύριο – μπορεί και να μην υπάρχει – και η κτήτωρ, η Σάρλοτ – όλα σ’ αυτή τη ζωή είναι #ΜΟΝΟ – προσπαθεί να ζήσει με τις αναμνήσεις και τον κήπο της. Μία μαύρη κωμωδία, που πολλές φορές συναντιέται με το παράλογο, υπογράφει η κυρία Κατερίνα Βαϊμάκη, την οποία σκηνοθετεί με ενθουσιασμό και φρεσκάδα ο κύριος Βασίλης Τζιώκας. Από κει και πέρα αναλαμβάνει ο θίασος. Και όταν λέμε αναλαμβάνει…

Για μιάμιση ώρα περίπου ο κόσμος γέλασε. Το χάρηκε. Το παρατηρούσα κατά τη διάρκεια της παράστασης, το άκουσα και έξω, όταν οι παρέες έλεγαν μεταξύ τους «Μου πόνεσε το σαγόνι απ’ το γέλιο». Διάφορα gags, διάφορα σκηνικά αλά Monty Python, διάφορες ομορφιές όπως θα τις διάλεγε ο Mel Brooks. Ο κύριος Αναστάσης Χριστοφιλόπουλος, ως Βίκτωρ, είναι η αιχμή του δόρατος, ελέω ρόλου και οξύνοιας στον χειρισμό λέξεων – μιλάμε για σεμινάριο ταχυγλωσσίας – και χειρονομιών. Απίστευτο τρελοκομείο, που έδωσε ρυθμό και παλμό στη σκηνή. Δίπλα του μία δημιουργός που μπορεί να κάνει τα πάντα. Η κυρία Ανδρονίκη Αβδελιώτη, η οποία έχει αναλάβει τη σκηνοθετική επιμέλεια, η οποία έχει αναλάβει σκηνικά και κοστούμια, η οποία πρωταγωνιστεί και κάνει το παράλογο καθημερινότητα. Την απολαύσαμε πραγματικά. Ιδίως εκείνες οι ανακοινώσεις της… ΕΠΟΣ! Ο κύριος Θάνος Κρομμύδας, σαν Γιώργος, τον οποίο βλέπω πρώτη φορά σε κωμωδία, είναι το ίδιο άνετος, βγάζει γέλιο, φαίνεται καθαρά ότι διασκεδάζει και το κανιβάλισε με τον καλύτερο τρόπο.

Στον ρόλο της Μελίνας η κυρία Ευγενία Βησσαρίου. Γλυκύτατη, τρελαμενότατη και σε μοτίβα που έχουμε δει χρόνια πίσω και τα έχουμε αγαπήσει. Κινήθηκε και τούτη πάνω κάτω στη σκηνή, έφυγε πολλές φορές στο πάτωμα και ήλθε μία βόλτα μέχρι τις θέσεις μας και εκείνη, όπως και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές της. Ο αθεόφοβος Χριστοφιλόπουλος έκατσε πάνω σε μία θεατή, προφανώς γνωστή του, σε κάποια στιγμή του έργου και μας ξετρέλανε.

Σαν Αιμιλιάνο γνωρίσαμε τον κύριο Κωνσταντίνο Ρόδη, ο οποίος μάλιστα στεκόταν στην είσοδο, ενώ μπαίναμε στην αίθουσα, ψαρωτικός και μυστηριώδης. Εξαιρετική ερμηνεία, πρώτης τάξεως τρελοκομείο και εκείνος. Η πεντάδα το καταχάρηκε και μια και ήταν η τελευταία παράσταση για τη σεζόν, έβαλε λίγο παραπάνω μπαχάρι και μοσχοβόλησε όλη η αίθουσα. Εύχομαι να πάει και την επόμενη σεζόν. Ωραία ομάδα, ωραία ατμόσφαιρα.

Κώστας Κούλης

Πώς είπατε; Τι είναι αυτή η ιστορία με το καναρίνι; Α, πολύ θέλω να σας πω. Απλά να παρακαλέσω για κάτι, πριν ξεκινήσω να αποκαλύπτω. Να οργανωθούμε, παιδιά, να οργανωθούμε.

Συγγραφέας: Κατερίνα Βαϊμάκη

Σκηνοθεσία: Βασίλης Τζιώκας

Πρωταγωνιστούν: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Ευγενία Βησσαρίου, Θάνος Κρομμύδας, Κωνσταντίνος Ρόδης, Αναστάσης Χριστοφιλόπουλος