Το Southern Locomotive των SoundtrucK, μετά από συναυλίες στο εξωτερικό και χιλιάδες μιλίων στο ενεργητικό του, έρχεται να παρκάρει αρχηγικά στο Κύτταρο, στις 30 Δεκεμβρίου, κλείνοντας εντυπωσιακά μία εξίσου εντυπωσιακή χρονιά. Απέναντί μας ο Βασίλης Παναγόπουλος, συνθέτης και κιθαρίστας του σχήματος, ο οποίος είναι από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες και ο οποίος απαντά πάντα με χαμόγελο και καλή διάθεση, προωθώντας με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά της μπάντας. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα παιδιά και θα είμαστε εκεί, να ακούσουμε, να κοπανηθούμε, να θαυμάσουμε.

Πώς πέρασε για εσάς αυτός ο περίεργος καιρός της πανδημίας και της «επιστροφής στην κανονικότητα»;
Ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Ο Κω Βιτ ήταν κάτι συγκλονιστικό, που κανένας δεν περιμένει να ζήσει. Εμείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση δεν είχαμε καμία όρεξη να ασχοληθούμε με αυτό που αγαπάμε πιο πολύ από καθετί στη ζωή μας, τη μουσική δηλαδή και απλά περιμέναμε να περάσει ο καιρός και να μπούμε στην καθημερινότητα και την κανονικότητα. Προσωπικά, ασχολήθηκα με πράγματα τα οποία μου αρέσουν και με ηρεμούν και μπορώ να πω πως άκουσα αρκετή μουσική.

Πώς βρίσκει τους SoundtrucK το τέλος του 2022;
Μας βρίσκει σε πολύ καλή φόρμα. Το 2022 ήταν μια χρονιά που κάναμε πράγματα που θέλαμε και είχαμε σχεδιάσει. Όπως την περιοδεία που κάναμε τον περασμένο Μάιο στην Ευρώπη, δύο φεστιβάλ που παίξαμε στο εξωτερικό, ένα Τσεχία και ένα στη Γερμανία, έχουμε έτοιμο τον τρίτο δίσκο και από την καινούργια χρονιά, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα μπούμε στο στούντιο να τον ηχογραφήσουμε! Επίσης έχουμε πάρα πολλή όρεξη να κάνουμε πράγματα και νομίζω πως αυτό είναι που μας κρατάει ζωντανούς, ενεργούς και ορεξάτους.

Έχετε στόχους για τη χρονιά που έρχεται; Μία ακόμα περιοδεία με το καινούργιο άλμπουμ;
Βεβαίως και έχουμε πολλούς στόχους και ελπίζουμε να τους ολοκληρώσουμε και να τους πετύχουμε όλους. Σίγουρα το νέο άλμπουμ είναι προτεραιότητα και ενδεχομένως ένα καινούργιο tour, αλλά αυτό θα κανονιστεί για μετά το καλοκαίρι. Έχουμε κλεισμένα αρκετά live και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά, θα περάσουμε όμορφα και θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα. Να παίζουμε μουσική και να περνάει ο κόσμος όμορφα.

Ετοιμάζεστε πυρετωδώς για το live σας στις 30 Δεκεμβρίου στο Κύτταρο, παρέα με τους Ninkasi. Πώς νοιώθετε; Τι να περιμένει ο κόσμος εκείνη τη βραδιά;
Στις 30 Δεκεμβρίου θα γίνει το μεγάλο μας live, στο αγαπημένο και ιστορικό Κύτταρο στην Αθήνα και η αλήθεια είναι πως ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς, όπως είπες. Νιώθουμε πάρα πολύ όμορφα και έχουμε μία ανυπομονησία… Ξέρεις, είναι πάρα πολύ όμορφο αυτό το συναίσθημα του να ετοιμάζεσαι για κάτι ωραίο, να προσπαθείς να τα συντονίσεις όλα ώστε ο κόσμος που θα βρεθεί εκεί να περάσει όμορφα, αλλά νομίζω ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να ευχαριστιέσαι την κάθε στιγμή. Έχουμε ετοιμάσει ένα σόου, το οποίο πιστεύουμε πως ο κόσμος θα το λατρέψει, θα αγαπήσει το playlist, το οποίο είναι στημένο ώστε να παιχτούν κομμάτια από τους δύο δίσκους, αλλά θα παίξουμε και κάποια καινούργια από τον επερχόμενο και παρέα με τους Ninkasi, που είναι μια πάρα πολύ δυνατή μπάντα, θα ταρακουνήσουμε το Κύτταρο.

Είσαστε δεκαπέντε χρόνια στο μουσικό στερέωμα. Υπάρχουν στιγμές που θυμάσαι με αγάπη;
Βεβαίως και υπάρχουν και αυτές οι στιγμές είναι που μένουν χαραγμένες στη μνήμη και σε κάνουν να συνεχίζεις. Αυτές που θυμάμαι με αγάπη είναι όσες φορές έχουμε ταξιδέψει και έχουμε παίξει σε διάφορες χώρες στην Ευρώπη, αλλά και γενικότερα όλα τα ταξίδια που έχουμε κάνει μέσα σε ένα βαν όλοι μαζί και έχουμε μοιραστεί ιστορίες, κουβέντες, στιγμές, δυσκολίες. Είναι πράγματα που σε δένουν και σε κάνουν ομάδα κι εμένα αυτό με συγκλονίζει. Όλες αυτές οι στιγμές καταγράφονται στη μνήμη σου και μπαίνουνε μαζί με τις υπόλοιπες εμπειρίες σε μία θέση στην ψυχή σου.

Κάποιοι λένε ότι η μουσική είναι ένα ακριβό σπορ. Ποια η δική σου γνώμη;
Είναι, ισχύει. Από τη στιγμή που οι μουσικοί πρέπει να πληρώνουν τα ίδια τους τα έργα, τότε καταλαβαίνεις πως χωρίς χρήματα δεν γίνεται τίποτα. Γι’ αυτό και πάρα πολλά σχήματα διαλύονται. Διότι δεν μπορούν να αντέξουν στο χρόνο… Ξέρεις, είναι πολύ ψυχοφθόρο όλο αυτό, το να μην υπάρχει μία υποστήριξη οικονομική. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προσπαθείς μόνιμα να συντηρείς αυτό που αγαπάς πιο πολύ από καθετί στη ζωή σου. Βέβαια, όλη αυτή ιστορία σε κάνει πιο δυνατό και το πιστεύω αυτό ακράδαντα. Σε αναγκάζει να βρεις τρόπους ώστε να μπορέσεις να δημιουργήσεις αλλά και να παρουσιάσεις τη μουσική σου σε όσο περισσότερο κόσμο μπορείς. Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα, αλλά η επιμονή και η υπομονή θεωρώ πως πάντα μα πάντα σε ανταμείβουν.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να συνεχίζεις να παίζεις μουσική; Ποια η κινητήρια δύναμη;
Μα η αγάπη μου γι’ αυτό. Ένα συγκρότημα δεν είναι απλά κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι παίζουν μουσική. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μία ομάδα, είναι μία οικογένεια. Μοιράζεσαι την ίδια αγάπη, τους ίδιους στόχους, έχεις τα ίδια όνειρα, θέλεις να πετύχεις και να δημιουργήσεις και να γίνεις όσο πιο πολύ γνωστός μπορείς. Όταν όλα αυτά που σου είπα, όταν τα πιστεύουν όλοι μέσα στο συγκρότημα, τότε δημιουργείται κάτι μαγικό. Αυτή η σπίθα που λέμε, που κρατάει μόνιμα τη φωτιά ζωντανή. Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να βρεις αυτό που σε κάνει να περνάς όμορφα στη ζωή σου. Η μουσική για εμάς είναι ακριβώς αυτό. Είναι η δουλειά των ονείρων μας, αυτό το οποίο δε θα μας κουράζει ποτέ, αυτό που πάντα θα μας ολοκληρώνει και πάντα θα προσπαθούμε για το καλύτερο!

Μαίρη Ζαρακοβίτη