Με αφορμή την παράσταση «Ελευθερία Κινήσεων», του Ramiro Torres de Miguel στο θέατρο Άβατον, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τον Luis Gomezbeck για το έργο, την παράσταση και την κοινωνία. Για τον μετανάστη, την “υποδοχή του” από τους γηγενείς και την περίπτωση να μετατραπεί ο καθένας σε μετανάστη, από το πουθενά. Ευχαριστούμε τη Ράνια Παπαδοπούλου, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Μεταφράσατε και παίζετε τον μονόλογο «Ελευθερία Κινήσεων». Τι σας ώθησε σε αυτή την απόφαση;

Το έργο το έγραψε για μένα ο φίλος μου επί είκοσι πέντε συναπτά έτη, Ramiro Torres de Miguel, κάτι που αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα. Κοιτάξτε, έχω μεταφράσει, σκηνοθετήσει και ερμηνεύσει έργα του Ramiro στο παρελθόν, διότι έχουμε συμφωνήσει τα έργα του να κάνουν πάντα την ευρωπαϊκή τους πρεμιέρα στην Αθήνα. Αυτή τη φορά όμως ο Ramiro με σκηνοθετεί, για να μπορώ ν’ αφοσιωθώ στο ερμηνευτικό κομμάτι.

Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να είναι κάποιος μετανάστης;

Ο μετανάστης έχει αντιμετωπίσει πάντα δυσκολίες. Καχυποψία, ρατσισμό, εκφοβισμό, διακρίσεις, σαν να επρόκειτο για μια από τις πληγές του Φαραώ. Τη σήμερον ημέρα είναι πιο επικίνδυνο, με τη στροφή κάποιων κοινωνιών σε φασιστικά μοντέλα του παρελθόντος. Τώρα είναι που πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις, να εφαρμοστούν εκείνες οι πολιτικές προστασίας και ενσωμάτωσης των μεταναστών, ώστε να μετατραπεί το ζήτημα της μεταναστεύσεως σε μια υπόθεση win-win, δηλαδή, να αξιοποιηθούν σωστά αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες προς όφελος της κοινωνίας. στην οποία ανήκουμε.

Γιατί πιστεύετε ότι η κοινωνία δείχνει τον χειρότερό της εαυτό; Τι φοβάται;

Ο φόβος για τον «εισβολέα» προέρχεται από εκείνο το αρχέγονο αίσθημα επιβίωσης. Είναι ο φόβος εξαφάνισης ή εξάλειψης. Είναι η μη κατανόηση του διαφορετικού. Είναι ο φόβος αλλοίωσης της αγέλης. Βέβαια, υποτίθεται ότι ο άνθρωπος έχει εξελίξει την ικανότητα κατανόησης και προσαρμογής του. Δυστυχώς όμως η αμορφωσιά και ο κομφορμισμός της μάζας είναι η τέλεια συνταγή για να πείσεις μια κοινωνία ότι ο διπλανός (ξένος) είναι η αιτία όλων των δεινών, ότι ο διπλανός (αλλοδαπός) είναι ο εχθρός.

Τι πρέπει να καταλάβει ο κόσμος και τι θα προσπαθήσει η παράσταση να περάσει σαν μήνυμα;

Ότι ο μετανάστης δεν είναι η αιτία όλων των δεινών και ότι όλα όσα θεωρούμε δεδομένα, εν μια νυκτί, μπορούν να αλλάξουν και να γίνουμε οι ίδιοι μετανάστες. Μπροστά σε μια φυσική καταστροφή, ακόμα και ο ντόπιος μπορεί να γίνει πρόσφυγας στην ίδια του την πατρίδα.

Πιστεύετε ότι το θέατρο είναι, πέραν όλων των άλλων, μια τέχνη που προσφέρει γνώση;

Η θεατρική εκπαίδευση είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας, άρα και για τον θεατή θα έπρεπε να είναι το αυτό. Θέλω να πω, όταν παρακολουθείς μια παράσταση, παρακολουθείς τον εαυτό σου μέσα από αυτήν, οπότε το θέατρο είναι και για τον θεατή μια διαδικασία αυτογνωσίας και αυτό είναι γνώση.

Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Υπήρξε κάποιο σημείο ή σημεία  του μονολόγου που εστιάσετε ιδιαίτερα;

Ακόμα κάνουμε πρόβες, σχεδόν καθημερινά. Ένας μονόλογος είναι μια ιδιαίτερη και ριψοκίνδυνη διαδικασία, διότι καλείσαι να είσαι μόνος σου, επί μια ώρα, μπροστά στο κοινό και από σένα εξαρτάται, απολύτως, αν θα περάσεις τα μηνύματα που επιθυμείς κι αν θα κρατήσεις ζωντανό το ενδιαφέρον του. Εστιάζουμε πολύ στην ποίηση του Καβάφη, διότι ο ίδιος υπήρξε μετανάστης.

Η «Ελευθερία Κινήσεων» ανεβαίνει σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Θέατρο Άβατον. Γιατί μόνο τρεις παραστάσεις; Υπάρχουν σχέδια για περαιτέρω;

Θέλουμε να «τεστάρουμε» το έργο. Να δούμε τι λειτουργεί και τι όχι. Να παρακολουθήσουμε το κοινό και το πόσο ανταποκρίνεται ή όχι. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα και ένα ευαίσθητο θέμα, οπότε μας ενδιαφέρει πολύ να δούμε τα πρώτα αποτελέσματά του. Ο στόχος μας είναι να ταξιδέψουμε με την παράσταση σε διάφορα ευρωπαϊκά φεστιβάλ και εννοείται στην ελληνική επαρχία.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Για περισσότερες πληροφορίες, κάντε κλικ εδώ.