Σε εκατό-διακόσια χρόνια, θα μας θυμούνται άραγε; Σε εκατό-διακόσια χρόνια θα μιλάνε για μας;

Όχι, γιατρέ μου. Δεν θα θυμούνται, δεν θα μιλάνε. Και σίγουρα όχι μετά από τόσο καιρό. Δεν θα μιλάνε και δεν θα θυμούνται μετά από δύο ώρες. Η ζωή προχωράει. Μερικοί μόνο θα σου κάνουν τη χάρη. Όσοι σ’ αγάπησαν γι’ αυτό που ήσουν. Μερικοί μόνο θα κοιτάξουν τον ουρανό και θα δείξουν.

Στο πιο όμορφο θέατρο της χώρας μας, στο πιο μεγάλο στολίδι του Πειραιά μου – κτητικός όσο δεν παίρνει για την πόλη που αγαπώ, εννοείται, όπως και για τα Σελήνια Σαλαμίνας – παρακολουθήσαμε μία έκδοση διαφορετική και απίστευτα συγκινητική. Απ’ την εισαγωγή ακόμα. «Επόμενη στάση… Δημοτικό Θέατρο… Τερματικός σταθμός»… Θείος Βάνιας. Το αριστούργημα του Τσέχωφ. Αλλιώς, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Ίσως η πιο ανατριχιαστικά ακριβής ελληνική παροιμία. Ο Βάνιας και μερικοί ακόμα τίμιοι άνθρωποι σκίζονται στη δουλειά, μαζεύουν φασούλι το φασούλι και τα στέλνουν στον δόκτορα Σερεμπριάκωφ, ο οποίος στην ουσία είναι ένας ανεπάγγελτος με θράσος και μόρφωση. Και κάποια στιγμή… η φούσκα σκάει μέσα στα μούτρα τους. Στα μούτρα δικαίων και αδίκων.

Ο κύριος Δημήτρης Καταλειφός, αυτός ο μοναδικός πρεσβευτής τέχνης και ήθους, σκηνοθετεί τους συναδέλφους του. Τους έχει να κινούνται κατά μήκος και πλάτος της σκηνής. Να περνάνε από μπροστά μας, να χάνονται στο βάθος της αίθουσας. Να εμφανίζονται πάλι από το πουθενά πάνω στη σκηνή. Σε ένα εκπληκτικό – και λίγα γράφω – σκηνικό, το οποίο επιμελήθηκε η κυρία Μικαέλα Λιακατά, με δύο επίπεδα, αναβιώνει το σπίτι των Σερεμπριάκωφ, το οποίο επισκέπτονται οι «χαραμοφάιδες» και το οποίο παραλίγο να πουληθεί, γιατί… γιατί έτσι!

Ο ίδιος ο Καταλειφός υποδύεται τον θείο Βάνια. Και είναι κάτι άλλο. Το έχω ξαναδεί το έργο, με άλλες διανομές, όλες τους με έναν τρομερό Βάνια κάθε φορά. Κι όμως εδώ έχουμε κάτι άλλο. Ο συγκεκριμένος ηθοποιός γίνεται ο καρατερίστας της καρδιάς μας. Είναι ο απελπισμένος γηραιός πολεμιστής, που αντιλαμβάνεται ότι τα καλύτερα χρόνια της ζωής του δεν πέρασαν όπως έπρεπε. Και σναπάρει! Και τρελαίνεται. Και θέλει να σκοτώσει άνθρωπο από την οργή του. Ο ίδιος καταφέρνει και κάνει το κοινό να γελάσει, να σκιαχτεί, να συγκινηθεί. Είναι ο καθρέφτης του γέροντα του Λόρκα; Το πιτσάρισμα στη συχνότητα της φωνής είναι όλα τα λεφτά στη δεύτερη πράξη, εκεί που ο Βάνιας θα πάρει το όπλο του. Όταν μπασάρει, ξέρουμε ότι έχει η ώρα του απολογισμού και της αποδοχής της συγγνώμης.

Στον ρόλο του γιατρού Άστρωφ συναντάμε τον κύριο Παναγιώτη Μπουγιούρη και γοητευόμαστε από τον τρόπο ομιλίας. Είναι κινητικός, είναι ακριβής, είναι σκωπτικός και κυνικός όταν πρέπει, είναι μεγαλοπρεπής και αναστημάτος όπου χρειάζεται. Είναι ο σύγχρονος στοχαστής, που έτυχε απλά να γεννηθεί κάτι αιώνες. Του πάει ο ρόλος, γιατί ο ίδιος το επιθυμεί. Στον ρόλο της Σόνιας, της κόρης του δόκτορα, βρίσκουμε την κυρία Αμαλία Νίνου, η οποία είναι απλά ραμμένη επάνω του ή/και τον έχει ράψει πάνω της. Τρέχει πάνω κάτω, ελπίζει και απογοητεύεται, πέφτει και σηκώνεται. Καθαρό πρόσωπο, ωραίο παράστημα και μεγάλη άνεση στον χειρισμό του λόγου. Μία εξαιρετική πρωταγωνίστρια.

Τη σύζυγο του δόκτορα υποδύεται η κυρία Τζένα Θεωνά και πέρα από την ανεπανάληπτη ομορφιά της, είναι εκείνη που διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για ένα σουρεάλ σκηνικό καταστάσεων και συμπεριφορών, το οποίο της κάνει εντελώς παράλογο, παράταιρο και πληκτικό. Είναι πειστική, έχει στοχεύσει ακριβώς στα του χαρακτήρα της και μας κάνει να καταλάβουμε πως ο άνθρωπος μπορεί πολύ άνετα να απελπιστεί και μέσα στην άνεση.

Με έναν θίασο αποτελούμενο από θαυμάσιους ηθοποιούς, οι οποίοι μας ξετρέλαναν με την κίνηση και την υποκριτική τους δεινότητα, γίναμε μάρτυρες και κοινωνοί μίας μοναδικής παράστασης. Τα αναχρονιστικά στοιχεία πότισαν το κείμενο και το δρώμενο και φάνηκαν «τυπικά» σημεία τους. Να βγάζεις φωτογραφία την οικογένεια με κινητό; Σε ποια εποχή είμαστε; Αυτή είναι και η μαγκιά εδώ. Είμαστε σε κάθε εποχή. Γιατί αυτά που συμβαίνουν, θα ξανασυμβούν. Τόσο απλό είναι.

Αισθάνομαι πολύ υπερήφανος και τυχερός που παρακολούθησα αυτό το έργο. Δεν θα σας πω να σπεύσετε, γιατί ξέρω ότι ήδη το έχετε κάνει. Θα πω μόνο ότι δεν είναι για να το σκεφτείτε. Αν πραγματικά επιθυμείτε να δείτε πώς ένα έργο παραμένει αθάνατο… Απλά πατήστε το κουμπάκι ή πάρτε τηλέφωνο, ξέρετε τη διαδικασία. Το Δημοτικό Θέατρο είναι πάντα ο τερματικός σταθμός, είναι όμως και η αφετηρία. Τώρα πια ΚΑΙ καλλιτεχνικά.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καταλειφός Σκηνικό: Μικαέλα Λιακατά Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα Μουσική-Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Γασπαράτος Φωτισμοί: Ανδρέας Σινάνος Επιμέλεια κίνησης: Στέλλα Κρούσκα Βοηθοί σκηνοθέτη: Φοίβος Σαμαρτζής, Τιγκράν Αμπραμιάν Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Κούβελα Βοηθός ενδυματολόγου Α: Δήμητρα Σαρρή Βοηθός ενδυματολόγου Β: Κατερίνα Ανδριανού Βοηθός συνθέτη: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου Ραφή κοστουμιών: Ευαγγελία Τσιούνη, Γιώργος Παρλιάρος Κατασκευή παπουτσιών: Ηλιόθερμα και Andrioti Shoes Επικοινωνία– Γραφείο Τύπου παράστασης: Μαρία Τσολάκη Social Media– Διαφήμιση: Renegade Media, Βασίλης Ζαρκαδούλας Συμπαραγωγή: Τεχνηχώρος Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Νένα: Κλεοπάτρα Τολόγκου Γιατρός Άστρωφ: Παναγιώτης Μπουγιούρης Βάνιας: Δημήτρης Καταλειφός Σερεμπριακώφ: Βαγγέλης Ρόκκος Τελιέγκιν: Μενέλαος Χαζαράκης Σόνια: Αμαλία Νίνου Ελένα: Τζένη Θεωνά Μαρία Βασίλιεβνα: Στέλλα Κρούσκα Εφήμ: Φοίβος Σαμαρτζής

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων Τετάρτη & Κυριακή: 19.00 Πέμπτη & Παρασκευή: 20.30 Σάββατο 17.30 & 21.00 Έξτρα παραστάσεις: Πέμπτη 26/12 στις 17:30 και Δευτέρα 6/1 στις 20:30 Τιμές εισιτηρίων Διακεκριμένη Ζώνη: 35 Ευρώ Κανονικό Α Ζώνη: 30 Ευρώ Κανονικό, 25 Ευρώ Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανεργίας, ΑΜΕΑ, +65) Β Ζώνη: 25 Ευρώ Κανονικό, 20 Ευρώ Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανεργίας, ΑΜΕΑ, +65) Γ Ζώνη (Χωρίς Αρίθμηση): 15 Ευρώ Κανονικό, 10 Ευρώ Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανεργίας, ΑΜΕΑ, +65) Link προπώλησης https://www.more.com/theater/o-theios-banias-tou-anton-tsexof/ Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς 185 35 Στάση Μετρό «Δημοτικό Θέατρο», Γραμμή 3 (μπλέ) – τερματικός Ταμείο Θεάτρου: 2104143 310 | tickets@dithepi.gr Εντός του Δημοτικού Θεάτρου – Κεντρική Είσοδος Ώρες Ταμείου Χειμερινής Περιόδου: Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τρίτης): 10:00 – 14:00 & 18:00 – 21:00 Σάββατο: 16:00 – 21:00 Κυριακή: 18:00 – 21:00