Θεώμενοι: Αθώος ή ένοχος @ Θέατρο Eliart

Δεύτερη χρονιά επιτυχίας και βρεθήκαμε ξανά στο Eliart, γιατί – πολύ απλά – θέλαμε να ξαναδούμε την παράσταση και να βιώσουμε την ένταση του δικαστηρίου και τη διάδραση της ετυμηγορίας. Μια και τον τελευταίο καιρό τραβάω τεράστιο κόλλημα με το “Law and order” και – εννοείται – με το SVU, οτιδήποτε έχει να κάνει με δικαστήριο, αγορεύσεις, δικηγόρους, δικαστές και κατηγορούμενους, είναι του απόλυτου γούστου μου. Την είχα χαρεί την παράσταση την προηγούμενη φορά, δεν με εμπόδιζε τίποτα να επαναλάβω.

Ο γνωστός καρδιοχειρουργός Πάτρικ Σέργουντ βρίσκει εαυτόν κατηγορούμενο στη δίκη για τη δολοφονία της συζύγου του. Από καλή οικογένεια η τελευταία, εξαιρετικά εύπορη και με ασφάλεια ζωής, η οποία – σε περίπτωση θανάτου της και δη από δόλο – αποφέρει δέκα εκατομμύρια λίρες στους δικαιούχους. Τον σύζυγο δηλαδή. Ο γιατρός έχει απέναντί του τον συνήγορο της πολιτικής αγωγής, ο δικός του δικηγόρος προσπαθεί να βρει την άκρη του νήματος. Οι μάρτυρες καταθέτουν. Ένας-ένας βρίσκονται απέναντί του και εκείνοι. Εξιστορούν. Και όχι μόνο.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Το έργο του Jeffrey Archer παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είναι διαδραστικό κατά την «έξοδό» του. Το κοινό που παρακολουθεί, καλείται στο τέλος να ψηφίσει, να δώσει την ετυμηγορία του στην πρόεδρο του δικαστηρίου. Να αποφασίσει αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος. Ή ένοχος. Η πρόεδρος των ενόρκων παραδίδει τον φάκελο στην πρόεδρο και εκεί τύχαμε της μίας εκ των δύο εναλλακτικών σκηνών του φινάλε της παράστασης. Θα ήθελα πολύ να πάω και το δω, μία ακόμη φορά, να μάθω τι γίνεται στην περίπτωση που η ζυγαριά θα κλίνει από την άλλη πλευρά. Αλλά πάλι… ποιος θα μπορέσει να μου το διασφαλίσει αυτό; Μήπως μία ανίερη, πλην λειτουργικότατη συμφωνία, με τους συντελεστές; Δεν ακούγεται καθόλου άσχημο.

Ο κύριος Γιώργος Φρατζεσκάκης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί. Υποδύεται τον συνήγορο υπεράσπισης. Είναι κουμπωμένος στον ρόλο του, είναι τίμιος και ειλικρινής στην ερμηνεία και περιβάλλεται από ένα σύνολο από καρατερίστες ηθοποιούς, οι οποίοι, μέσω των καλλιτεχνικών υποδείξεών του, λειτουργούν σαν ομάδα και βγάζουν προς τα έξω ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Να νιώσει ο θεατής πραγματικά σαν ένορκος. Να εντυπωθεί στο μυαλό του πως η ζωή ενός συνανθρώπου του εξαρτάται από την απόφασή του.

Η κυρία Νόνη Ιωαννίδου είναι μοναδική σαν πρόεδρος του δικαστηρίου. Στην προηγούμενη ανταπόκριση είχαμε γράψει ότι έλαμπε. Και λίγο είναι. Είναι αυστηρή, σοβαρή, βάζει στη θέση τους… όλους, χωρίς εξαίρεση. Μου έκανε πολύ σε αντίστοιχους δικαστές σε μεγάλες αμερικάνικες σειρές και μου άρεσε πολύ αυτό. Στον ρόλο της γιατρού Τζένιφερ Μίτσελ συναντάμε την κυρία Βαρβάρα Λάρμου, μία εκνευριστικά όμορφη γυναίκα και μία ηθοποιό, η οποία με άνεση μας πείθει ότι ο χαρακτήρας της είναι κατ’ ουσίαν ένα ταλαιπωρημένο πλάσμα, το οποίο έχει να αντισταθμίσει επιστήμονα και γυναίκα και δεν είναι σίγουρο αν κάποιο από τα δυο τους οδηγεί σε νίκη ή τουλάχιστον σε μη-απώλεια. Ίσως το πλέον τραγικό πρόσωπο της υπόθεσης.

Αξιοπρεπέστατος και πάντα εγγύηση για κάθε ρόλο ο κύριος Σαράντος Γεωργλερής, σαν συνήγορος της πολιτικής αγωγής. Ο τρόπος που ρωτά, που διακόπτει, που συμπεραίνει… Η θαυμάσια άρθρωσή του… Από την άλλη, ο κύριος Στάθης Λαγκάδας… Εντελώς γκροτέσκος χαρακτήρας, εντελώς της πιάτσας και μάλλον η έκπληξη. Ένας ρόλος έξω από “ορθόδοξα” θεατρικά κείμενα, αλλά και τόσο μέσα σε αυτά. Η κυρία Αννέτα Παπαθανασίου, με φωνή που απλά λατρεύεις να αγαπάς, ήταν εντελώς ανθρώπινη και φυσική και άφησε τον ρόλο να περάσει από μέσα της. Ο κύριος Αντώνης Ραμπαούνης, στον ρόλο του γιατρού Σέργουντ, ήταν σχεδόν λυρικός. Με ύφος μειλίχιο και άψογο φιζίκ, υπηρέτησε τον ρόλο σχεδόν κλινικά. Ήταν ευθύς και ειλικρινής και βοήθησε πολύ στο να νιώσουμε τη σιωπηλή απελπισία, που τελικά γίνεται κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό. Καίριος ο κύριος Κώστας Ζέκος στον ρόλο του εξπέρ τοξικολόγου.

Είναι βέβαιο ότι αρκετές, αν όχι πολλές, φορές, κατά τη διάρκεια της δίκης θα αμφιταλαντευτείτε. Συνεχή τα ερωτήματα. Τελικά, αυτός ο γιατρός φταίει; Τον έχουν παγιδέψει ή έχει σχεδιάσει το τέλειο έγκλημα;

Θα περάσουν πολύ ευχάριστα εκατό λεπτά, με εξέλιξη που θα γίνει κομμάτι του μενταλιτέ των θεατών, εμάς των ίδιων. Πολλά μπράβο αξίζουν και στη μουσική επιμέλεια, που έδωσε το δικό της στίγμα στην παράσταση και για την οποία ευθύνεται ο συνήθης ύποπτος, Γιώργος Φρατζεσκάκης. Πώς είπατε; Όχι, δεν θα σας πω τι ψήφισα. Δεν υπάρχει λόγος και σιγά μην σας ενδιαφέρει κιόλας. Κυρίες και κύριοι ένορκοι! Η δίκη ολοκληρώθηκε. Παρακαλώ, λάβετε τις θέσεις σας. Για ακόμα μία φορά.

Είχαμε ένα θεματάκι με την ουρά που σχηματίστηκε στο έμπα του θεάτρου. Θα έλεγα ότι λύθηκε ανώδυνα, θα ήταν καλό όμως να μην ξανασυμβεί, εφόσον μάλιστα διατίθεται οι φόρμουλες για να αντιμετωπιστεί χωρίς να ανασηκωθεί φρύδι.

Κώστας Κούλης