Θεώμενοι: medea loading @ ΠΛΥΦΑ

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες τον Ήλιο να ανατέλλει; Ή να δύει; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έφτιαξες τσάι για τους φίλους σου ή για μία παρέα αγαπημένων προσώπων; Πότε θέλησες να πεις την αλήθεια για μία μεταμόρφωση;

Η ηρωίδα ξεγυμνώνεται. Σιάχνει τα μαλλιά της. Σπάει κανέλα και ρίχνει στο νερό που βράζει. Η ηρωίδα ξέρει ότι πρέπει να φύγει και πως ο χρόνος της δεν είναι πολύς. Η τελευταία φορά που θα δει τον Ήλιο να δύει; Κάνεις δεν το γνωρίζει. Ακόμα…

Ξεκίνησε με καθυστέρηση η παράσταση, αλλά δεν έχω ιδέα ποιος φταίει. Ο κόσμος αποζημιώνεται με ξηρούς καρπούς και κρασάκι. Φλυαρούν γύρω μου διάφοροι. Πολύ λίγο με ενδιαφέρει. Είναι θόρυβος οι κουβέντες τους στ’ αυτιά μου. Θέλω απλά να μπω στην αίθουσα. Οι καρέκλες έχουν τοποθετηθεί γύρω από τη σκηνή. Η κυρία Ρόζα Προδρόμου μας περιμένει. Η τελετή πρόκειται να ξεκινήσει. Τσάι για τους μουσαφίρηδες και μία ιστορία σε εξέλιξη. Η Μήδεια τι είναι τελικά; Το απόλυτο σύμβολο του απευκταίου; Ο άνθρωπος που όλοι θέλουν να ξεχνούν ότι μπορεί να υπάρξει; Η αντί-μάνα όλων των αντί-μανάδων;

Μία τίμια περφόρμερ γνωρίσαμε απόψε. Μία καλλιτέχνιδα που έκανε τα πάντα στη σκηνή. Άφησε τον ρόλο να την ποτίσει. Τον έκανε κάτι άλλο. Δεν ασχολήθηκε με τα γραφθέντα. Στην ουσία δεν ασχολήθηκε με κανένα κείμενο, αφού στην ουσία δεν υπήρξε κείμενο. Ακολούθησε την ιδέα της, το όραμά της, το κάτι που είχε μέσα της. Είναι στην ουσία μία μεταμόρφωση. Το έγραψα πιο πάνω, το συνεχίζω εδώ. Είναι η ευφυία και η οξύνοια ενός καλλιτέχνη να πάρει το τίποτα ενός κενού γραπτού, που στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ και να το κάνει ένα τρεχαλητό από ανάσες, φθόγγους, φωνές, ψιθύρους και κίνησες. Είναι η λαχτάρα της να βγάλει προς τα έξω τον νταλκά της. Ο άνδρας που αγάπησε, που στήριξε, που έγινε φόνισσα για χάρη του… Δεν μπορεί να την ξεφτιλίζει έτσι.

Ίσως αυτή εδώ η Μήδεια να μην σκότωσε ποτέ τα παιδιά της. Ίσως να τα πήρε μακριά από τον πατέρα τους, για να βρουν ένα άλλο περιβάλλον, ιδανικό. Χωρίς την κακία των ανθρώπων. Η πρωταγωνίστρια δοκιμάζει ένα φόρεμα στο τέλος. Το χρυσόμαλλο δέρας έγινε τελικά τουαλέτα βραδινή; Η μεταμόρφωση έλαβε χώρα επιτέλους; Το απλό γυναικάκι, η πιστή νοικοκυρούλα, θυμήθηκε ότι είναι κόρη βασιλιά και βάλθηκε να μας πείσει ότι το θυμήθηκε;

Αξίζουν πολλά μπράβο στην κυρία Ηλιάννα Σκουλάκη για το κοστούμι και τα αντικείμενα. Ήθελα να τα βγάλω φωτογραφία με το πέρας της παράστασης, αλλά δεν ήταν όπως ήθελα. Έπρεπε να το κάνω πριν ξεκινήσει, όταν το σετ ήταν πιο πλήρες. Θα δείτε και θα καταλάβετε. Στην αρχή η Μήδεια είναι κακοντυμένη. Αυτό που λέγαμε. Η λησμονιά του ποιος είσαι, η καταδυνάστευση που σε κάνει να φέρεσαι και να ντύνεσαι σαν να μην υπάρχει νόημα. Και η άλλη πλευρά, αυτή της εξτραβαγκάνζας. Η εμφάνιση μιας αρχοντοπούλας, που ορίζει ζωές και όχι μόνο.

Κάποιοι δεν θέλησαν να πάρουν από το τσάι της καλλιτέχνιδας. Κακή συμπεριφορά, άκομψη και δεικτική. Πάρε, πες ευχαριστώ και μην πιεις. Ποιο ακριβώς είναι το θέμα σου, ανόητε Μεσόγειε, που προσβάλεις με τη μισό-κακομοίρικη κατά τι αποστροφή σου; Ευτυχώς, το συντριπτικό ποσοστό αποκρίθηκε όπως έπρεπε και χειροκρότησε ακόμα περισσότερο. Και ένα τελευταίο, γιατί δεν χαρίζομαι ούτε σε μένα και το εννοώ. Κάποια στιγμή, επηρεασμένος, από τον ρυθμό της πρωταγωνίστριας και μόνο, χτύπησα τα πόδια μου στον αυτό ρυθμό. Χαζομάρα μου, αλλά ήταν κάτι αυθόρμητο και μάλλον ανεπαίσθητο. Δεν ξέρω αν ακούστηκα, αλλά μία εκ των συντελεστών, η οποία καθόταν κοντά μου, θεώρησε καλό να μου ρίξει εκείνο το βλέμμα του «δασκάλου» και να μου κάνει νόημα να σταματήσω. Αγαπητή μου, το δίκιο που είχες, το έχασες με τον τρόπο που επέλεξες. Δεν γίνεται να φέρνεις ασσόδυο και να πας να το παίξεις πεντάρες. Καλύτερα να χαμογελάς, έτσι πάντα κερδίζεις. Άκου και τον γέρο και δεν θα χάσεις.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Σύλληψη – ερμηνεία: Ρόζα Προδρόμου

Σκηνοθεσία, δραματουργία: Μαρία – Όλγα Αθηναίου, Οδυσσέας Ιωάννου-Κωνσταντίνου, Ρόζα Προδρόμου

Process work (καθοδήγηση πρόβας): Μαρία – Όλγα Αθηναίου

Κείμενο παράστασης: Οδυσσέας Ιωάννου – Κωνσταντίνου

Κοστούμι – σκηνικά αντικείμενα: Ηλιάννα Σκουλάκη

Μουσική – ηχητικός σχεδιασμός: Gary Salomon

Επιμέλεια κίνησης: Βιτόρια Κωτσάλου

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Βίντεο – τρέιλερ: Μυρτώ Αποστολίδου

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Παραγωγή: PULSAR ΑΜΚΕ

Πληροφορίες