Μια απίστευτα ενδιαφέρουσα παράσταση έχει στήσει η Κάρμεν Ρουγγέρη για τα παιδιά. Η Ιλιάδα παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο, που όχι μόνο γίνεται κατανοητή, αλλά και ερωτεύσιμη. Έχει διδακτικό χαρακτήρα και μέσα από ανάγλυφες ερμηνείες, υπέροχα δοσμένα σκηνικά και κοστούμια, ισχυροποιείται, διογκώνεται και είναι δύσκολο να πάρεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου από τη σκηνή.

Την ιστορία την γνωρίζετε όλοι, την έχετε διδαχθεί και είμαι σίγουρη πως ο τρόπος καθόλου ενδιαφέρον δεν είχε τότε. Τα βλαστάρια μας όμως έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν μέσα από μια καλοστημένη παράσταση όλη την ιστορία και να τη διηγούνται για χρόνια.

Πριν ξεκινήσει η παράσταση, η γλυκιά Κάρμεν μιλά για το έργο, ενημερώνει μικρούς και μεγάλους ότι η Ιλιάδα αναφέρεται σε πενήντα μια μέρες του δέκατου χρόνου του πολέμου στην Τροία. Σκεφτείτε τώρα το παιδάκι σας. Πώς να καταλάβει αυτές τις πενήντα μια μέρες; Η Κάρμεν έδεσε την ιστορία με μικρές υπό-ιστορίες, ώστε τα παιδιά να κατανοήσουν γιατί έγινε ο πόλεμος, ποια ήταν η Ελένη και ποιοι ήταν ο Οδυσσέας, ο Πάρης, ο Μενέλαος, ο Πρίαμος, ο Έκτορας και όλοι όσοι πήραν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Γιατί οι θεοί χωρίστηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα και έβαλαν το χεράκι τους, ώστε να αλλάζουν το αποτέλεσμα υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς.

Μια ολοκληρωμένη παράσταση που πραγματικά σαγήνευσε μικρούς αλλά και μεγάλους. Τα παιδιά μπορούσαν να την παρακολουθήσουν με άνεση και φυσικά είχαν ένα σωρό ερωτήσεις όταν τελείωσε, αλλά αυτό είναι και το μαγικό. Ενδιαφέρθηκαν, ασχολήθηκαν με την αρχαία μας ιστορία.

Ο δικός μου μικρός διαβολάκος λάτρεψε τον Οδυσσέα για την λογική του και τον Αχιλλέα για το πάθος και τη μαχητικότητά του.

Καθόταν ευλαβικά στο κάθισμά του και κρατούσε όλες τις ερωτήσεις για το τέλος της παράστασης. Δεν ήθελε να χάσει ούτε κόμμα και είναι έξι ετών…

Θαύμασα την τέλεια δουλειά που είχε γίνει από όλο το επιτελείο. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή αγγίζουν την τελειότητα. Ούτε σε παράσταση για μεγάλους δεν έχω δει τέτοιο μεράκι και τόσο επιτυχημένα σκηνικά. Με τρομερή λεπτομέρεια σε όλα! Πολύ δεμένοι και οι στίχοι του Ανδρέα Κουλουμπή και η μουσική του Αντώνη Δελαπόρτα.

Η Κάρμεν Ρουγγέρη κάνει συνεχώς υπέροχες παιδικές παραστάσεις, αλλά σε αυτή νομίζω ότι ξεπέρασε όλα τα αναμενόμενα. Ήταν απλά τέλειο το σκεπτικό της και η εκτέλεσή του. Κατάφερε να μαγέψει μικρούς αλλά και μεγάλους. Με λυρισμό, με όμορφες σκηνές προσεκτικά δοσμένες, ώστε να χωθούν βαθιά στον ψυχισμό των παιδιών, με πλήρη σεβασμό στο κείμενο και με περίσσια αγάπη, αγκάλιασε σκηνοθετικά όλη την παράσταση.

Λάτρεψα τον Νίκο Βατικιώτη, είχε μια αύρα τρομερή και κατάφερνε να συνδεθεί με το λιλιπούτειο κοινό εύκολα.

Ο Νικόλας Μπράβος ήταν ανατριχιαστικός στον ρόλο του Αχιλλέα. Απίστευτα λυρικός στο τραγούδι, έντονος στο ρόλο, ζωντανός! Θέριεψε τον ρόλο, του έδωσε υπόσταση και τον έφερε πολύ κοντά στο κοινό.

Όλη η ομάδα κινούταν στο χώρο ονειρικά, ήταν τόσο δεμένοι και κουμπωμένοι στους ρόλους τους. Όταν το επιτελείο είναι σε τέλεια αρμονία πώς μια παράσταση να μην είναι τόσο μοναδική!

Αξίζουν την αγάπη μας, το δέος μας και όλες τις ευχές του κόσμου!

Μπράβο σας, για την πιο άρτια και μοναδική παιδική παράσταση!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.