Θεώμενοι: Ο Βομβιστής του Παρθενώνα @ Θέατρο Arroyo

Κάτσε να δεις πώς το γράφει η προκήρυξη… «ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ να θέσουμε ως σκοπό μας την ανατίναξη αρχαίων μνημείων… …Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη και η τέλεια κατεδάφιση του Παρθενώνα, που μας έχει κυριολεκτικώς πνίξει».

Τάδε έφη Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων ήτοι Σ.Α.Σ.Α. Ενδιαφέρον αποτέλεσμα προσφέρει το ακρωνύμιο… Κατά τι φασιστικό και όχι μόνο… Ο ίδιος σύνδεσμος αναφέρει τον Νταλί, του οποίου τις δεξιότητες δεν προτιθέμεθα να θίξουμε, γιατί μάλλον θα μας λιθοβολούσαν, αλλά το όλο φέρσιμό του… Μάλλον ατυχές, αν και μπορώ να χρησιμοποιήσω πιο βαριές λέξεις. Δεν θα το κάνω, μια και δεν είναι αυτό το θέμα μας. Παρεμπιπτόντως… Μας έχει πνίξει ο Παρθενώνας; Η μητέρα ΟΛΩΝ των μνημείων; Ανεκδοτοειδές και μηνενοκατάληκτο…

Ο κόσμος κάθεται γύρω από τη σκηνή και κάποιοι από εμάς σχεδόν μέσα σε αυτή. Οι τέσσερις πρωταγωνιστές εμφανίζονται ομοιόμορφα ντυμένοι. Παίζουν παράλληλα, κινούνται παράλληλα, έχουν πράγματα να κάνουν ακόμα κι όταν δεν έχουν ατάκες. Το έχουμε θίξει στο παρελθόν, πως το να μην έχεις ατάκα είναι το ίδιο σοβαρό και το ίδιο απαιτητικό με το να έχεις. Γιατί πρέπει κάτι να κάνεις. Γιατί αλλιώς εκτίθεσαι σαν ηθοποιός και σαν μέλος του θιάσου. Και η τετράδα είναι υπεράνω όλων αυτών. Λειτουργεί λοιπόν με γνώμονα τη ροή, τις λέξεις και τις πλάσεις, λειτουργεί με αισθητήριο αλάνθαστο, ελέω συναισθήματος. Η κυρία Μαρία Γκιώνη και οι κύριοι Λευτέρης Παπακώστας, Τρύφωνας Ζάχαρης και Δημήτρης Μπούρας, δρουν και διαδρούν, παίζουν και υποδύονται και βρίσκονται δίπλα μας, ανάμεσά μας, στα τέσσερα σημεία του σκηνικού ορίζοντα.

Στα πρώτα λεπτά, μέχρι τον «βυθό», θα έχετε να αντιμετωπίσετε, ως θεατές, έναν βόμβο. Έναν ενοχλητικό θόρυβο, ο οποίος ΔΕΝ συνηθίζεται. Θα σας κρατήσει συντροφιά και μετά. Πολλοί οι συμβολισμοί, λίγη η υπομονή. Αν μάλιστα κάποιος έχει έλθει φουρκισμένος για να παρακολουθήσει. Μαζί με την τετράδα, ο κύριος Νίκος Σαρλής, ο μουσικός επί σκηνής, φροντίζει να τονίζει σημεία, με το πιάνο ή την ηλεκτρική. Είναι μία παράσταση που μεταφέρει ένα εξωπραγματικό, εξωφρενικό και εξ-οτιδήποτε θέμα. Να καταστραφεί ο Παρθενώνας; Και να που καταστράφηκε! Από δω και πέρα; Σταματά η ζωή όπως την ξέρουμε;

Φαγωμάρα και αλλήλο-φαγωμάρα χαρακτήρων, ίδιο γνώρισμα της φυλής, φάρας και φύτρας μας, μία σκηνοθεσία, την οποία υπογράφει ο κύριος Θεοδόσης Σκαρβέλης και η οποία τρέχει, διογκώνοντας το απλό και κάνοντάς το πολλαπλές διαδρομές μπρος-πίσω, κάνοντάς το λευκά φτερά και μαύρα καπέλα, κάνοντάς το κάτι άλλο. Τέσσερις ηθοποιοί καρατερίστες, οι οποίοι λειτουργούν υποδειγματικά μέσω αυτοματισμών, μέσω της χημείας μεταξύ τους, μέσα από ματιές και εκφορές φράσεων. Προσέξτε, δεν υπάρχει στιχομυθία, αλλά παραλληλία φρασεολογίας και κινήσεις που συντείνουν σε αυτό. Οι ηθοποιοί μάχονται ένα κείμενο, το οποίο μάλλον βρίσκεται δίπλα στο πτώμα του Τζίμυ Χόφα. Κάνουν την υπέρβαση και βγάζουν μία παράσταση ενενήντα λεπτών, έχοντας στηριχτεί στις δυνάμεις τους, στο τάλαντό τους, στην πιθανή αμηχανία του κοινού, στο γεγονός ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Θυμάστε την απάντηση της δισκογραφικής ΕΜΙ στο συγκρότημα των Venom, εκεί στα 1980, μετά την υποβολή του demo τους; Τότε ήταν κάτι το σκανδαλώδες. Η ίδια η μπάντα όμως το πήρε όλο αυτό και το χρησιμοποίησε για ίδια προβολή. Και έκανε θαύματα. Οι ηθοποιοί που είδαμε απόψε, πήραν χίλιες σελίδες σβησμένου κειμένου και με την αρωγή του σκηνοθέτη, τις έκαναν μίμηση πράξης σπουδαίας και τελείας. Και τους είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.