Top Gun: Maverick (2022)
Σκηνοθεσία: Joseph Kosinski
Σενάριο: Jim Cash, Jack Epps Jr., Peter Craig
Παίζουν: Tom Cruise, Jennifer Connelly, Miles Teller, κ.α.

Tom Cruise tribute, aviator glasses και leather jacket, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Μάλλον καλύτερα, για να γουστάρουν οι παλιοί και να αρχίσουν να γουστάρουν και οι καινούργιοι.

Μάιος του 2022 λοιπόν – πριν λίγες μέρες μόλις – και στις αίθουσες κάνει πρεμιέρα το Top Gun: Maverick, σε σκηνοθεσία Joseph Kosinski. Είναι προφανές, τόσο από τον τίτλο όσο και από τα trailer, πως η ταινία θα έχει άμεση σχέση με την πρώτη ταινία Top Gun του 1986 και έτσι είναι αναπόφευκτο και για εμάς να μην αναφερθούμε σε εκείνη, μια που τα references είναι πολλά, είναι σημαντικά και μας αρέσουν πάρα πολύ.

Η ταινία ανοίγει με ένα ξεκάθαρα χαρούμενο κλίμα, φροντίζοντας η μουσική που συνοδεύει τα πλάνα να είναι ακριβώς αυτή που πρέπει, δίνοντας ένα τεράστιο σεβασμό στην πρώτη ταινία του franchise. Μάλιστα αυτή η ισορροπία και ο σεβασμός εκπέμπονται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και γίνεται γνωστό από την εισαγωγή, καθώς το “Danger Zone” και το “Take My Breath Away” παίζονται εκεί ακριβώς που πρέπει, για όσο πρέπει και όσο δυνατά πρέπει. Μετά τα πλάνα εισαγωγής και έπειτα από αρκετές εικόνες αεροπλανοφόρων, μαχητικών, πληρωμάτων εδάφους και απίστευτη φωτογραφία, την ταινία ανοίγει ο Tom Cruise ως Capt. Pete ‘Maverick’ Mitchell, σε μια απομακρυσμένη βάση εξέλιξης μελλοντικών μαχητικών. Στην πρώτη πράξη της ταινίας εμφανίζεται και ο Ed Harris ως Radm. Chester ‘Hammer’ Cain, σε μια από τις πραγματικά πιο ποζέρικες στιγμές της ταινίας. No Spoils, αλλά πραγματικά μόλις δείτε την ταινία, θα καταλάβετε σε ποια ακριβώς σκηνή αναφερόμαστε, μια που μέσα από αυτή τη σκηνή ποζεριάς του Hammer, χτίζεται ο χαρακτήρας του και προ-οικονομεί τοn ρόλο του.

Χωρίς πολλά πολλά και αποφεύγοντας τα spoil, ο Maverick τελικά, παίρνει απόσπαση από την απομακρυσμένη βάση και φεύγει για το Top Gun. Στη γλώσσα μας και στην καθομιλουμένη αργκό, θα το ονομάζαμε «σχολείο», μια που τυχαίνει να ανήκουμε σε μια χώρα που όλα τα αγόρια, κάποια στιγμή, θα υπηρετήσουμε για μερικούς μήνες και αυτός θα ήταν ο όρος που θα χρησιμοποιούσαμε. Το Top Gun λοιπόν, είναι το σχολείο των καλύτερων πιλότων της Αεροπορίας Ναυτικού των ΗΠΑ. Προσέξτε όμως, αν και οι πιο παλιοί από εσάς που διαβάσετε αυτές τις γραμμές, είμαι σίγουρος ότι το έχετε κατά νου πολύ καλά. Το Top Gun, δεν βγάζει τους καλύτερους πιλότους του Ναυτικού. Για να πάρεις μέρος σε αυτό το σχολείο, πρέπει να ανήκεις ήδη στην αφρόκρεμα των πιλότων της μονάδας σου και σκοπός του είναι η εκπαίδευση των πιλότων σε ειδικές αποστολές.

Τόσο στο Top Gun του 1986, όσο και στο φετινό Top Gun: Maverick, υπάρχει η ίδια επιτηδευμένη ασάφεια αναφορικά με τον εχθρό. Αν και όλα υπονοούνται, αν παραλληλίσει κάποιος τη σύγχρονη παγκόσμια πολιτική επικαιρότητα, συνεχίζεται να αιωρείται αυτή η ύπαρξη ενός άγνωστου εχθρού. Στην πρώτη ταινία, δεν ξέραμε την χώρα προέλευσης των εχθρικών αεροσκαφών, απλά μάθαμε ότι πρόκειται για αεροσκάφη MIG. Το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται και τώρα, με μοναδικό στόχο της κύριας αποστολής, να είναι η καταστροφή μιας υπόγειας βάσης, η οποία στο άμεσο μέλλον θα αποτελεί βάση πυρηνικών, γεγονός που καταπατάει κάποια συμφωνία μεταξύ κρατών και αφήνει τον θεατή να βάλει όποια ταμπέλα θέλει.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί το γεγονός πως η ταινία του 2022, χρησιμοποιεί ένα πάρα πολύ έξυπνο τρόπο εξέλιξης του σεναρίου. Χρησιμοποιώντας με μεγάλη μαεστρία τη σκηνοθεσία, την υποκριτική και τη σεναριακή πλοκή, η ταινία είναι σαν να λαμβάνει υπόψη της πως ανάμεσα στο Top Gun του 1986 και το Top Gun του 2022, υπάρχει άλλη μια ταινία που δεν έχουμε δει. Ωστόσο, μην ανησυχείτε καθόλου. Αυτό δεν μπερδεύει και δεν πρόκειται να συγχυστείτε καθόλου, καθώς όλα εξηγούνται και βγάζουν νόημα, έτσι όπως ακριβώς θα έπρεπε και ακριβώς έτσι γίνεται. Κάθε χαρακτήρας από το 1986, κάθε πράξη και κάθε χαρακτήρας που εισάγεται στη νέα ταινία, έχει τη σύνδεσή και την εξέλιξή του. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Val Kilmer “Iceman”, τον οποία είδαμε και επανειλημμένα στο trailer.

Τέλος, πρέπει να αναφερθούμε στο φαινόμενο Tom Cruise. Δικαιολογημένα, είναι ένας από τους πιο δραστήριους ηθοποιούς και αν κάποιος παρατηρήσει την φιλμογραφία του, θα δει ότι ανήκει στους ηθοποιούς εκείνους που δεν έχουν λάβει μέρος σε κακή ταινία. Με τα χρόνια όμως, εκτός από ό,τι αφορά την υποκριτική του ικανότητα, εξελίχθηκε και σε άλλους τομείς, όπως στη σκηνοθεσία, την παραγωγή και – εκτός ηθοποιίας – εξελίχθηκε πολύ και ο ίδιος, μια που και στην πραγματικότητα είναι πολυάσχολος. Έχει δίπλωμα πιλότου και πλήθος άλλων οχημάτων και αυτή του η ιδιότητα χρησιμοποιήθηκε έντονα στα γυρίσματα της ταινίας. Όλοι οι ηθοποιοί που βλέπουμε στην ταινία να πετάνε μαχητικά αεροσκάφη, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έμαθαν όντως να πιλοτάρουν. Εκτιμούμε πως αυτό προφανώς έγινε σε μαθητικά αεροσκάφη και όχι κατευθείαν σε μαχητικά. Ο Tom Cruise δίδαξε το υπόλοιπο crew, αρχικά πώς να πιλοτάρει και έπειτα, μαζί με τον Kosinski, δίδαξαν το κομμάτι της σκηνοθεσίας μέσα στο πιλοτήριο σε κάθε ένα ξεχωριστά. Ο λόγος είναι προφανής. Καθώς το cockpit ενός μαχητικού είναι αρκετά μικρό σε διαστάσεις, δεν υφίστατο άλλη λύση από το υπάρχει μια κάμερα σε κάθε ένα αεροπλάνο ξεχωριστά, για να υπάρξει η δυνατότητα να καταγραφούν οι εκφράσεις του προσώπου κατά τη διάρκεια των σκηνών πτήσης. Έτσι έπρεπε να είναι σε θέση να στήσουν σωστά την κάμερά τους και να έχουν ένα σωστό κάδρο.

Και ΝΑΙ! Όλες οι σκηνές πτήσεις της ταινίας έγιναν στα αλήθεια και δεν είναι CGI. Οι ηθοποιοί, αφού εκπαιδεύτηκαν, πέταξαν πραγματικά πολεμικά αεροπλάνα και οι σκηνές γυρίστηκαν, παίρνοντας πλάνα τόσο από κάμερες που είχαν στηθεί σε συγκεκριμένα σημεία (κορφές λόφων κτλ.), όσο και από κάμερα που υπήρχε σε άλλο αεροπλάνο, το οποίο συνόδευε τα μαχητικά για τα εξωτερικά πλάνα και τέλος τις εσωτερικές κάμερες που είχαν οι ηθοποιοί μέσα στο πιλοτήριο. Η σκηνοθεσία στην ταινία αυτή είναι αψεγάδιαστη. Ακόμα και σε πραγματικά δύσκολες σκηνές, δεν θα χάσετε τη ροή της ταινίας προσπαθώντας να καταλάβετε ποιος είναι σε ποιο αεροσκάφος ή τι γίνεται τώρα, ούτε και χρειάζεται να είστε πιλότοι για να ακολουθήσετε τις διαδικασίες. Είναι όλα σκηνοθετημένα άρτια και έχουν κατακερματιστεί σε έναν τέτοιο βαθμό, που είναι τόσο-όσο.

Το cast συμπληρώνουν οι Jennifer Connelly και Miles Teller. Η Jennifer Connelly επιλέχθηκε για τον ρόλο της Penny Benjamin, στον οποίο αποδίδει πραγματικά υποδειγματικά. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι υπερβολικά δύσκολο και απαιτητικό να πρέπει να υποδυθείς έναν αντίστοιχο ρόλο που παλιότερα ανήκε στην Kelly McGillis. Τα καταφέρνει όμως, παραπάνω από καλά και με έναν μαγικό τρόπο μας κάνει να τη συμπαθήσουμε και να την αγαπήσουμε πραγματικά σε αυτό τον ρόλο. Ο Miles Teller έχει επίσης μια εκθαμβωτικά καλή ερμηνεία. Σεναριακά είναι ο γιος του Goose και καταφέρνει κι εκείνος να στέκεται στο ύψος του ρόλου με έναν πραγματικά όμορφο τρόπο. Τόσο ο M. Teller, όσο και η J. Connelly, καταφέρνουν να κρατήσουν την ισορροπία των ρόλων με έναν απίστευτο τρόπο. Αποδίδουν με μεγάλο σεβασμό απέναντι στην πρώτη ταινία, αλλά καταφέρνουν να το κάνουν με έναν μοναδικό τρόπο, χωρίς να πρέπει να μειώσουν τον εαυτό τους ή τον τωρινό τους ρόλο, γεγονός που αποδίδεται τόσο στους ίδιους και σε όλους τους ηθοποιούς της ταινίας, όσο και στο σκηνοθετικό κομμάτι της ταινίας, μαζί με τον ίδιο τον Tom Cruise.

Τα references με την πρώτη ταινία, είναι πολλά και είναι δοσμένα πραγματικά όμορφα. Κάποιος που έχει δει την παλιά ταινία παραπάνω από μια φορές, θα καταλάβει αμέσως τους παραλληλισμούς. Αυτά τα μικρά στοιχεία μέσα στην ταινία, τα οποία όμως καταφέρνουν να της προσδίδουν το κάτι παραπάνω, αποτελούν ένα από τα συστατικά της επιτυχίας. Είναι περιττό να αναφέρουμε πως η ταινία έσπασε ταμία και συνεχίζει να το κάνει και είναι μια ταινία που ο κόσμος είχε πραγματικά ανάγκη. Μια ταινία χωρίς ήρωες από κόμιξ και χωρίς μπέρτες. Μια ταινία με πραγματικούς διαλόγους, με καλή σκηνοθεσία και με καλούς ηθοποιούς, που κάθε φορά που εμφανίζονται στην οθόνη, πείθουν πραγματικά. Με άρτια σεναριακή συνέχεια και με έξυπνα plot twists.

Κλείνοντας, κρατήστε μόνο ένα πράγμα. Το Top Gun: Maverick είναι μια ταινία που δίδαξε πραγματικά πως μπορείς να βγάλεις ένα sequel, διατηρώντας τον σεβασμό στην πρώτη ταινία και παράλληλα να την κάνεις καλύτερη από την πρώτη.

Μιχάλης Χιονάτος