Όταν παρακολουθήσαμε την παράσταση «Ο θάνατος του εμποράκου», βρεθήκαμε να βλέπουμε από το «παράθυρο» του τέταρτου τοίχου, που έσπασε, όπως μας είπε και ο ίδιος ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Οι ίδιοι οι ηθοποιοί γκρέμισαν αυτό τον τοίχο και έκαναν το έργο κομμάτι της ζωής μας, της θεώρησής μας, της ιδιοσυγκρασίας μας. Ο τρόπος απόδοσης και ερμηνείας μας έκανε να θέλουμε να ψάξουμε και να ψαχτούμε, να ρωτήσουμε το αυτονόητο. Τι συνέβη μόλις τώρα; Αυτή η απελπισία – σήμα κατατεθέν του Γουίλι Λόμαν, είναι στην ουσία το DNA του ανθρώπου που δεν προοριζόταν για μεγάλα πράγματα και που ο ίδιος αλλιώς νόμιζε.

Συναντηθήκαμε στο Θέατρο Ζίνα, λίγες ώρες πριν την παράσταση. Μίλησε για την έρευνα, την εσωτερική αναζήτηση, το πώς και το γιατί ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Και εννοείται ότι μάθαμε για τα επόμενα σχέδια του σπουδαίου ηθοποιού, ο οποίος το καλοκαίρι… Ε, θα διαβάσετε και θα μάθετε. Μένουμε υπόχρεοι για τη φιλοξενία, την καλή διάθεση και την υπέρτατη ευγένεια, η οποία έλαμψε όταν η τεχνολογία δεν μας έκανε το  χατίρι και έπρεπε να κάνουμε τη συνέντευξη ξανά από την αρχή. Ευχαριστούμε την Όλγα Παυλάτου, η οποία φρόντισε  να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Κώστας Κούλης