Παρατηρώντες: #FREE_PROMΕTHEUS @ Studio Μαυρομιχάλη

Ο Τιτάνας Προμηθέας ήταν ο θεός της φωτιάς. Και έκλεψε τη φωτιά για να τη δώσει στους ανθρώπους. Ρε μάγκα μου, αφού είναι ο θεός της, δεν μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει; Όχι, γιατί ο Δίας έχει δηλωθεί ως υπεύθυνος για όλα τα ρακόρ της μυθολογίας και νόμιμος εκπρόσωπος των πάντων επί της γης. Κι έτσι ο Προμηθέας κατέληξε αλυσοδεμένος στον Καύκασο, σε ένα βράχο, να κλαίει τη μοίρα του και να «δέχεται» την καθημερινή επίσκεψη ενός γυπαετού, ο οποίος του έτρωγε το συκώτι κάθε μέρα. Μια και ήταν αθάνατος, την επομένη το συκώτι ήταν πάλι στη θέση του. Χιλιάδες χρόνια κρατούσε το μαρτύριο. Μέχρι που φάνηκαν από τα μέρη εκείνα κάτι influencer…

Τη σκίσαμε μόλις τώρα τη μυθολογία, κυρίες και κύριοι. Χάρη στο πανέξυπνο, ανατρεπτικό και πλήρως τρελοκομειακό κείμενο που υπογράφουν Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα και Μαρία Παπαϊωάννου, μεταβήκαμε σε μία άλλη διάσταση, αυτή των social media απέναντι από τέτοιες καταστάσεις. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν υπήρχαν κατά την περίοδο της μαύρης πανούκλας, ας πούμε. Το φαντάζεστε; Όχι, ε; Ούτε εγώ.

Οι δύο influencer ξεκινούν τις αναρτήσεις, τα στόρια και τα χάσταγκ και όλο το ζήτημα γίνεται βάιραλ σε πολύ λίγο χρόνο. Εμφανίζονται το κράτος και η κρατική βία (η οποία ΔΕΝ καταδικάζεται, απ’ όπου κι αν προέρχεται) και η κίνηση να ελευθερωθεί ο Προμηθέας ακολουθείται από δίκη, στην οποία κατηγορούμενος είναι… ο Προμηθέας! Ζαλιστήκατε; Μη φοβού. Η παράσταση θα σας λύσει όλα – νομίζω δηλαδή – τα ερωτήματα.

Πολύ γοργή σκηνοθεσία από την κυρία Ίριδα Κατσούλα, η οποία παίρνει ένα θίασο από πέντε ενθουσιώδεις και πολύ μελετημένους ηθοποιούς και δημιουργεί μία μαύρη κωμωδία, μία κωμωδία διασταύρωση Mel Brookes και Monty Python, ένα έργο που όχι μόνο αξίζει της προσοχής μας και του γέλιου μας… Αξίζει να διαδώσουμε με ταχύρρυθμες κινήσεις.

Είχαμε φιλοξενήσει τη σκηνοθέτιδα σε συνέντευξη λίγες μέρες πριν. Η Ίρις Κατσούλα μας είχε μιλήσει για το έργο και την ανάμιξή της σε κείμενο και σκηνοθεσία. Η ίδια παίζει κιόλας, υποδύεται το κράτος και είναι απολαυστική, όπως όλοι οι συμπρωταγωνιστές της άλλωστε. Δεμένη ομάδα, με εκπλήξεις, με εντάσεις και παύσεις, με τρόπο που δεν αφήνει το θεατή να μην γελάει κάθε δέκα δευτερόλεπτα, με ίχνος που μένει σαν δίδαγμα και ηθικό χάραγμα, για το τι είναι ικανός να κάνει ο άνθρωπος για την εξουσία και το δικαίωμα να κοιτάξει μέσα στο κουτί της Πανδώρας, με τα όποια καταστροφικά αποτελέσματα… για τους άλλους, όχι εκείνον.

Ο κύριος Θύμιος Διαμάντης υποδύεται τον Προμηθέα και είναι το κάτι διαφορετικό που άξιζε σε αυτό τον χαρακτήρα. Μειλίχιος, απίστευτα ήρεμος και πραγματικά η φωνή της λογικής μέσα σε όλο τούτο τον παραλογισμό. Έχει και μερικές θανατηφόρες ατάκες και καταφέρνει να βγάζει γέλιο σχεδόν από κει που δεν υπάρχει. Ο κύριος Κώστας Κουτρούλης πάλι… Τι αθεράπευτα ταλαντούχο πλάσμα είναι πάλι τούτο; Σαν Νέρων μας πήρε τα μυαλά, στους έτερους ρόλους απλά έσπειρε και βλέπω με το καλό να έρχονται και άλλες βραβεύσεις. Ο κύριος Παναγιώτης Κοντάρης είναι άψογος στον ρόλο της κρατικής βίας, είναι ούγκα-μπούγκα και μπορεί να γίνει ντελικάτος σε χρόνο ντε-τε.

Οι κυρίες Μαρία Παπαϊωάννου, Μαρίνα Σαμαρά και Ηρώ Σταφυλάκη είναι απλά η ραχοκοκαλιά της παράστασης. Παρά τις πολλαπλές διανομές, δεν χαμπάριασαν κατακαθόλου, ήταν τόσο γεμάτες και τόσο αψεγάδιαστες στις ατάκες και το παίξιμό τους, που πήραν το έργο και το έκαναν κάτι άλλο. Τις χάζευα και τις θαύμαζα, πραγματικά θεωρώ ότι θα μαθαίνουμε μόνο όμορφα πράγματα για την καριέρα τους και φυσικά καμαρώνω για τον τρόπο ερμηνείας και εκφοράς και δηλώνω οπαδός και των τριών. Είναι τουλάχιστον χαρισματικές και έχω την αίσθηση πως μπορούν να παίξουν και το μενού φασφουντάδικου και να μας μουρλάνουν με την απόδοσή τους.

Γέλασα πολύ και προβληματίστηκα ακόμα περισσότερο. Αυτή η παράσταση πρέπει να πάει σεζόν. Δεν είναι μόνο το αβίαστο γέλιο, δεν είναι μόνο η σύγχρονη και κομψότατη σάτιρα, που όμως παίρνει κεφάλια, είναι και το τελικό αποτέλεσμα. Ότι ΠΡΕΠΕΙ να έχεις τα μάτια και τα αυτιά σου ανοιχτά και να μην τσιμπάς στα «α» και «ου» του κάθε ρηχού υποκειμένου. Κέρδος μόνο θα ‘χεις. Να πω μόνο αυτό, εν είδη επιλόγου. Θεατής που κάθεται στη διπλανή θέση, γυρίζει και λέει, λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει η παράσταση, κοιτώντας τον αιχμάλωτο Τιτάνα πως «Αν δεν μου αρέσει, θα του φάω το συκώτι»! Γελάω και του ανταπαντώ στο καπάκι. «Δεν πειράζει. Θα βγάλει άλλο αύριο». Διάδραση, κοινό και συμπάθεια. Ελάτε να τα ζήσετε κι εσείς.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Κείμενο: Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα, Μαρία Παπαϊωάννου

Σκηνοθεσία: Ίρις Κατσούλα

Κίνηση: Ιωάννα Χρυσομάλλη

Κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα

Σχεδιασμός Φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Αφίσα: Κωσταντίνος Σελλάς

Παραγωγή: Fem Tettix AMKE

Παίζουν: Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα, Κώστας Κουτρούλης, Παναγιώτης Κοντάρης Μαρία Παπαϊωάννου, Μαρίνα Σαμαρά, Ηρώ Σταφυλάκη