6949256666 press@keysmash.gr

Θεώμενοι: Άλλες εποχές @ Θέατρο της Οδού Κυκλάδων

keysmash powered by dycode

Το 1984, κατά τη διάρκεια των προβών, ο Anthony Hopkins, ο οποίος θα υποδυόταν τον Deeley στην επικείμενη παράσταση, ζήτησε από τον ίδιο τον Νομπελίστα συγγραφέα, ο οποίος ήταν επίσης παρών, να του εξηγήσει το τελείωμα του έργου. Ο Harold Pinter απάντησε στον Ουαλό ηθοποιό «Δεν ξέρω. Απλά κάντο». 

Το έργο μόλις τελείωσε. Χειροκροτώ. Όπως όλος ο κόσμος άλλωστε. Οι τρεις ηθοποιοί υποκλίνονται, φεύγουν και ξανάρχονται, όπως ορίζει το πρωτόκολλο, υποκλίνονται ξανά και ξανά και όταν φύγουν οριστικά από τη σκηνή, το κοινό σηκώνεται από τις θέσεις του. Πατάει στη σκηνή, προσπαθεί να δει τι βρίσκεται στο πίσω μέρος. Ίσως προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι ήταν αυτό που είδε. Η φράση «Τι έγινε μόλις τώρα», συνοδευόμενη από πολλά ερωτηματικά, κυριαρχεί. Οι σχέσεις και οι εντάσεις μεταξύ τριών μόλις ανθρώπων. Η σκιά του Ίψεν στις κουίντες. Κάτι από αυτήν, τέλος πάντων…

Η κυρία Ερατώ Πίσση στον ρόλο της Kate είναι απόλυτα δοσμένη σε αυτό που ανέλαβε να κάνει. Να κλειδώσει σε έναν χαρακτήρα που δεν θα μπορούσε με τίποτα να είναι αινιγματικός και όμως είναι. Η άχρωμη και άγευστη γυναίκα, που δεν είχε φίλους στη ζωή της, που γνώρισε έναν άνδρα και έγινε σύζυγός του… και ίσως να μην έγιναν όλα έτσι; Ίσως να μην ήταν τόσο «βανίλια» η ίδια; Πεντακάθαρος ο λόγος της, εξαιρετική η εκφορά της και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που κοιτούσε όταν δεν είχε ατάκα. Η έτερη κυρία της παρέας, Δέσποινα Κούρτη, στον ρόλο της Anna, είναι εντελώς αινιγματική και έτσι ακριβώς παίζει. Το φανταχτερό παρελθόν της επιθυμεί να παρελάσει και ο χαρακτήρας της βράζει σιγανά, μέχρι να θελήσει να πετάξει το καπάκι στην οροφή. Δεν ακούει και τόσο πολύ τον συνομιλητή της, μιλάει παράλληλα και οδηγεί την κουβέντα εκεί που θέλει. Και είναι τόσο πειστική, που στιγμές-στιγμές εκνευρίζει τον θεατή. Αυτή, φυσικά, είναι και η επιτυχία της ηθοποιού στην απόδοση και αυτό το πράγμα ακριβώς την κάνει τόσο καλή σε ό,τι πράττει επί σκηνής.

Και ο συνδετικός κρίκος; Ο παράγων Χ ίσως; Ο κύριος Δημήτρης Αλεξανδρής λοιπόν… ο Deeley, o σύζυγος της Kate. Δεν έχω ιδέα αν έχει παίξει παρόμοιο χαρακτήρα σε όλη την καριέρα του, δεν γνωρίζω επίσης αν ο Deeley φλερτάρει με την παράνοια ή αν όλα γύρω του είναι παρανοϊκά, εκτός από τον ίδιο. Στην αρχή του έργου καταφέρνει να φαίνεται χειριστικός σαν σύζυγος. Ίσως και λίγο να υποτιμά τη συμβία του, μια και εκείνη δεν είχε ποτέ φίλους και δεν πέτυχε κάτι ιδιαίτερο στη ζωή της, σε αντίθεση με εκείνον, που γυρίζει τον πλανήτη δουλεύοντας, σαν σκηνοθέτης και όχι μόνο. Ο Αλεξανδρής επιτυγχάνει να διχάσει το κοινό και για όλο αυτό που συμβαίνει, φταίει ο απίστευτος τρόπος προσέγγισης και απόδοσης. Το έχω γράψει στο παρελθόν, το έχω γράψει πολλές φορές και δεν το παίρνω πίσω. Θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του, όπως θεωρώ ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σε έναν ρόλο. Εδώ, για παράδειγμα, τριχοτόμησε την αντανάκλαση του χαρακτήρα του. Τον ψιλό-αντιπαθήσαμε στην αρχή, ήλθαμε πολύ κοντά του στη συνέχεια και προς το τέλος δεν ξέραμε πραγματικά τι να αισθανθούμε και πώς να φερθούμε. Το «Τι έγινε μόλις τώρα;» στα καλύτερά του, εδώ και πολλά χρόνια. Χώρια που χρειάστηκε μόλις δύο πόζες και τρεις γκριμάτσες, για να βγάλει γέλιο και μάλιστα αβίαστο, παρά την ένταση της εν λόγω σκηνής.

Γνώμη μου είναι να έχετε διαβάσει γι’ αυτό το έργο, πριν πάτε να δείτε την παράσταση. Ομολογώ πως δεν το έκανα και ήταν το πρώτο πράγμα που θέλησα να κάνω, μετά το πέρας του έργου. Γιατί, εκεί προς το τέλος, όταν οι ατάκες ίπταντο πάνω από το κοινό, άρχισα να σκέφτομαι «Τι διάολο… Μήπως και οι τρεις είναι…». Μήπως λοιπόν; Ήταν μία σχεδόν εξωσωματική εμπειρία το ότι πήγα αδιάβαστος και ανυποψίαστος, από την άλλη όμως, αν είχα διαβάσει, θα είχα γίνει κοινωνός αυτού του «Τι έγινε μόλις τώρα;». Με πλήρη συναίσθηση και σεβασμό στο αρτιότατο θέαμα που μας προσέφεραν οι ηθοποιοί και η ήπια και παράλληλα νευρώδης – ναι, όλα μαζί, όπως το γράφω – σκηνοθεσία του κυρίου Άρη Τρουπάκη, ο οποίος άφησε το κείμενο, με την υπογραφή της κυρίας Έλσας Ανδριανού στη μετάφραση, να καλπάσει με τρόπο εντυπωσιακό, μέσω των αριστοτεχνικών κινήσεων των ηθοποιών του και της δικής του επίνοιας. 

Κώστας Κούλης

Η Κέιτ (Ερατώ Πίσση) και ο Ντίλι (Δημήτρης Αλεξανδρής) αναμένουν την Άννα, που τους έρχεται για επίσκεψη, μετά από είκοσι χρόνια. Ο Ντίλι δεν ήξερε ότι η Άννα ήταν η μοναδική φίλη της συζύγου του τότε, δεν ήξερε καν ότι υπήρχε ή έτσι αφήνει να εννοηθεί. Και – μέσα σε ένα παιχνιδιάρικο mood – αρχίζει την «ανάκριση». Είναι ξεκάθαρο ότι θέλει να μάθει. Είναι μαζί δυο δεκαετίες και τώρα ανακαλύπτει πράγματα που δεν ήξερε για τη συμβία του. Εκείνη είναι μετρημένη, απαντά σε όλα, αλλά φαίνεται σαν να μην θέλει να αποκαλύψει πολλά πράγματα από εκείνα τα χρόνια. Σκέφτεσαι «Κάτι τρέχει εδώ»… Μόλις έρθει η Άννα (Δέσποινα Κούρτη) θα βγάλουμε λαγό…  

Ο «μαέστρος» Χάρολντ Πίντερ έχει δημιουργήσει, εδώ και πενήντα-κάτι χρόνια, ένα έργο γεμάτο μυστήριο, γεμάτο στιγμές σκέψεις και χαρακτήρες που ακροβατούν πάνω σε δραματικό αλλά και κωμικό σκοινί. Ακροβατούν πάνω στις αισθήσεις μας. Το κάνουν δε με μια τόσο φανερή ευκολία, που δεν ξέρεις αν αυτό που βλέπεις, που ακούς, είναι αληθινό ή βρίσκεται μέσα σε ένα ονειρικό σύννεφο. Τα σκηνικά είναι λιτά, αλλά αφήνουν τα δικά τους μηνύματα, ενώ τα κοστούμια είναι κομψά, ανάλαφρα και υπογραμμίζουν με τον δικό τους τρόπο το είναι του κάθε ρόλου. Ο Θοδωρής Χρυσικός έπαιξε με χρώματα, σχέδια, αλλά και στυλ, ώστε να δημιουργήσει επιπλέον εντυπώσεις και απορίες για τον κάθε χαρακτήρα. 

Ο Άρης Τρουπάκης σκηνοθετεί ζογκλερικά. Νομίζω ότι κάθε βράδυ βρίσκεται κάπου κρυμμένος και μας κοιτά, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη, ξέροντας εξ αρχής όλες μας τις αντιδράσεις. Έχει στήσει πολυεπίπεδα την παράσταση, έχει εισχωρήσει μέσα στους ρόλους και δημιουργεί ένα μυστηριώδες ψυχολογικό περιβάλλον, ώστε να ταλανίζει κάθε λεπτό τις σκέψεις του θεατή.

Μπαίνοντας στον χώρο παρατηρούμε πως ο Δημήτρης Αλεξανδρής, η Δέσποινα Κούρτη και η Ερατώ Πίσση βρίσκονται ήδη στη σκηνή. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι πρωτότυπο και θα απαντήσω ότι έχετε δίκιο. Ήταν ο  τρόπος που περίμεναν, που κοιτούσαν, που στεκόντουσαν. Τίποτα όμως από αυτά και όλα όσα ακολούθησαν δεν ήταν όπως ίσως τα είχαμε φανταστεί. Η Ερατώ Πίσση ως Κέιτ είναι εξαιρετική. Είχα την αίσθηση ότι κάτι έκρυβε μόνιμα. Εκείνο το αθώο βλέμμα της δεν με καλμάριζε αλλά μου άναβε σπίθες. Στον ρόλο του Ντίλι ο καταιγιστικός Δημήτρης Αλεξανδρής. Παιχνιδιάρικος, σαρκαστικός, γεμάτος ενέργεια, μπρίο, έφερε τον ρόλο του με απίστευτη δυναμική. Ο ήρωάς του έλαμψε στη σκηνή, όπως και ο ίδιος. Είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς μας και το αποδεικνύει κάθε φορά και σε κάθε ρόλο. Εισχωρεί απόλυτα στην ψυχοσύνθεση και  αξιοποιεί όλες τις λεπτομέρειες του χαρακτήρα που υποδύεται. Η Δέσποινα Κούρτη στον ρόλο της Άννας αναδίδει μυστήριο. Φαινομενικά είναι το κλειδί του μυστηρίου, ίσως πάλι και όχι. Το πανέμορφο κόκκινο φόρεμα που φορά είναι άλλος ένας γρίφος που πρέπει να λυθεί. Η ιδιοσυγκρασία της ηρωίδας που υποδύεται έρχεται σε σύγκρουση με την ηρεμία της Κέιτ, ενώ με τον Ντίλι ευθυγραμμίζεται σε ένα κύκλο παραλόγου, έντασης και αλήθειας, που διψά να βγει στο φως. Άραγε είναι εφικτό;

Θα παρουσιάζεται για μια εβδομάδα ακόμα στο θέατρο της οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής». Σπεύσατε όσο προλαβαίνετε.  Θα σας καθηλώσει και θα γίνει επίκεντρο συζήτησης για πολλές μέρες.

Ευχόμαστε να συνεχίσει και τη νέα σεζόν, γιατί είναι μια από τις καλύτερες παραστάσεις φέτος και με διαφορά!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Άλλες εποχές του Χάρολντ Πίντερ

Μετάφραση: Έλσα Ανδριανού

Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης

Σκηνικά, κοστούμια: Θοδωρής Χρυσικός

Φωτισμοί: Δημήτρης Λογοθέτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Κοσσυβάκης

Παίζουν:

Ντίλι: Δημήτρης Αλεξανδρής

Άννα: Δέσποινα Κούρτη

Κέιτ: Ερατώ Πίσση

Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/alles-epoxes-tou-xarolnt-pinter/

Κανονικό: 18 ευρώ

Ανέργων, Φοιτητικό, Άνω των 65, ΑΜΕΑ: 15 ευρώ

Ομαδικό (10+ άτομα): 12 ευρώ

Ατέλειες: 5 ευρώ (αποκλειστικά στο ταμείο)

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων

Έως τις 2 Ιουνίου, κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 20:00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 21:00

Please follow and like us:
Facebook
Twitter
Youtube
Instagram
LinkedIn

0 Comments