Χρήστος Μούσκος – Η συνέντευξη

Γνώριμος και αγαπημένος. Ο Χρήστος Μούσκος, ο οποίος υπηρετεί τον πολιτισμό με όλες του τις δυνάμεις, μέσα από ραδιόφωνα και γραψίματα, κυκλοφορεί την ποιητική συλλογή “Το δώμα” και μιλά μαζί μας για το πώς βγήκε η σκέψη και έγινε πραγματικότητα, για το πώς άρχισε όλο αυτό το ταξίδι, για το πώς έγιναν οι λέξεις πλάση. Πάντα χαμηλών τόνων και πάντα γλυκύς, ο Χρήστος μιλά για την αγάπη του, το πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος την ποίηση και το μέλλον. Του ευχόμαστε τα καλύτερα και μόνο.

Καλοτάξιδη η ποιητική συλλογή σου «Το Δώμα». Αλήθεια, πώς ξεκίνησε όλο αυτό;

Ευχαριστώ για την πρόσκληση και τα καλά λόγια. Όλο αυτό ξεκίνησε το 2014, όταν δειλά δειλά προσπαθούσα να εκφραστώ με αυτόν τον τρόπο. Δεν είχα βλέψεις στο να εκδώσω τίποτα, λόγω διαφόρων προσωπικών κολλημάτων, που στην πορεία «ωρίμασαν», όπως ωρίμασα κι εγώ. Παρόλα αυτά και τώρα που το έκανα δεν αλλάζει και πολύ το γεγονός ότι δεν με απασχολεί η ανταπόκρισή του. Η ποίηση για μένα είναι κάτι βαθύτερο από το αν θα αρέσει η όχι.

Ποια ήταν η έμπνευση; Τι ήθελες να καταγράψεις;

Ουσιαστικά δεν ήθελα να καταγράψω τίποτα, ήθελα απλά να τα πω κάπου κι ας ήταν αυτό απλά μέσα από ένα χαρτί. Είναι διάφορες προσωπικές εμπειρίες, εμπειρίες τρίτων, αλλά και εμπνεύσεις της στιγμής.

Τι είναι η ποίηση για σένα;

Α, δυστυχώς θα σας απογοητεύσω, δεν έχω κανένα ορισμό για την ποίηση και μερικές φορές δεν έχω γενικά. Κατά καιρούς βέβαια έχουν δώσει διαφόρους ορισμούς, αλλά δεν είναι για μένα.

Πόσο εύκολο είναι να εκφραστείς μέσα από αυτή; Τι προκαλεί το μυαλό και το στρέφει προς εκείνη την κατεύθυνση;

Είναι μια διέξοδος. Κάποιος άλλος ζωγραφίζει, κάποιος άλλος πάει για περπάτημα, άλλος βγαίνει για ένα καφέ με φίλους. Η διαφορά είναι ο μικρός στιγμιαίος θάνατος που βιώνεις κάθε φορά που γράφεις. Κατά τα άλλα, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να επιμεληθείς τον θάνατό σου.

Ο Έλληνας διαβάζει ποίηση; Η αγορά ενός βιβλίου είναι πολυτέλεια πια;

Δεν θα το έλεγα… Ίσως να διαβάζει αποσπασματικά κάποιους στίχους πιο επιφανειακά δηλαδή. Φυσικά και είναι πολυτέλεια, δεν βλέπετε τι γίνεται έξω; Εκτός αν όλα είναι καλά και με βοηθήσετε να το δω κι εγώ.

Έχει χώρο η ποίηση να αναπτυχθεί μέσα σε στη κοινωνία του σήμερα;

Η ποίηση βρίσκεται στην καθημερινότητα. Βρίσκεται μπροστά στα πόδια μας. Τώρα, για το αν έχει χώρο, είναι κατά πόσο θέλουμε εμείς να της δώσουμε. Το θέμα είναι πως είτε μας αρέσει είτε όχι, η ποίηση είναι μονόδρομος.

Ποιος είναι πραγματικά ο Χρήστος; Τι είναι σημαντικό για αυτόν και πώς βλέπει όλα όσα βιώνουμε;

Νομίζω δεν έχει καμία απολύτως σημασία το ποιος είμαι. Νομίζω δεν θα ωφελήσει πουθενά τον αναγνώστη. Τουναντίον, μια πρόταση, μια λέξη, ένα σημείο στίξης, μπορεί να ταυτιστεί μαζί του, να νιώσει οικεία, να του δώσει κουράγιο. Δυστυχώς μάθαμε να μη μας νοιάζει το ποίημα αλλά η ιδιοσυγκρασία του ποιητή. Γι’ αυτό καλύτερα να επιμένουμε στο περιεχόμενο, να επιμένουμε στο ποίημα.