Vass/Katsionis

Cynical Silence

2023 – Symmetric Records

The End Of Innocence
Restless Seeker
Cynical Silence
Vengeance Is Mine
Radical Realist
A Day Without Loss (for Nora)
Invisible Thread
Answers
My Island Is Home

Το “The End Of Innocence”, το οποίο ανοίγει τον δίσκο, είναι ένα Prog ομορφάκι. Μελωδίες που κολλάνε (σ)το μυαλό, tutti, μετρήματα έξω από το κουτί και απαιτητικές κιθάρες. Στο κουπλέ μπορείτε να ακούσετε άνετα τον καλό χαμό που γίνεται πίσω από τη φωνή. Στο ρεφρέν τα όργανα μουρλαίνονται τελείως. Δεν τολμώ καν να σκεφτώ τον αριθμό προβών που απαιτούνται για να αποδοθούν όλα αυτά άρτια LiVE. To τραγούδι είναι τίγκα στη μελωδία, με τη φωνή να μπλέκει με ωραίο τρόπο και να ακολουθείται από εξίσου όμορφες δεύτερες. Όσο για το σόλο, απλά αδυνατώ να περιγράψω το όργιο παιξίματος και μετρήματος.

https://vass-katsionis.bandcamp.com/album/cynical-silence

Ο iBob της καρδιάς μας συνεργάζεται με τον Billy Vass. O Katsionis είναι ένας τεράστιος μουσικός και κάτι τέτοιο δεν ισχύει επειδή σας το λέω εγώ. Η παγκόσμια μουσική κοινότητα ξέρει ποιος είναι ο Μπάμπης και τι έχει πετύχει στην καριέρα του. Ο Billy Vass είναι ένας μπαρουτοκαπνισμένος τραγουδιστής, ο οποίος λέει ναι σε οποιαδήποτε πρόκληση. Οι δυο τους έκατσαν και δούλεψαν παρέα ξανά, δημιουργώντας εννέα καινούργιες συνθέσεις.

Η δεύτερη από τούτες τις συνθέσεις ακούει στο όνομα “Restless Seeker” και διαθέτει ένα πολύ δυνατό ρεφρέν. Τι έγινε, παιδιά; Έχετε κι εσείς ρεφρενόδεντρα στον κήπο σας και δεν λέτε κουβέντα; Ακούγοντας το τραγούδι, μου έρχονται στο μυαλό οι Fates Warning, οι DT, εννοείται ότι φτάνουν στ’ αυτιά μου the tangent, Spock’s Beard και λοιποί της συνομοταξίας, στην ουσία όμως είναι το υβρίδιο των παιδιών, η προσωπική τους σφραγίδα, η οποία είναι τόσο Prog, που αμέσως το μυαλό οδεύει προς εκείνες τις κουίντες. Το ομώνυμο, το οποίο ακολουθεί, ξεκινάει σαν εξτραβαγκάνζα από μεγάλο μιούζικαλ. Yes, Asia, Saga… Μεγάλε, τι μελωδιάρα είναι αυτή; Και πώς μπλέκουν έτσι τα όργανα ενορχηστρωτικά; Ο Katsionis, ο οποίος υπογράφει τη μουσική, την παραγωγή και τη μίξη, έχει ματώσει στο δέσιμο των κομματιών και αυτό φαίνεται από χιλιόμετρα. Όπως φαίνεται και η πολλή δουλειά που έχει ρίξει ο Vass στους στίχους, τις μελωδίες των φωνητικών και το χτίσιμο των δεύτερων φωνητικών.

Άπειρη μελωδία το “Radical Realist”, με το κιθαριστικό θέμα να μας εισαγάγει στο κουπλέ, το οποίο αδειάζει για να έλθει η φωνή και να πάει στη συνέχεια σε πολυφωνικά μοτίβα. Το Prog γίνεται χαλί να το πατήσουμε ελέω μελωδιών που μπορούμε να μουρμουρίσουμε, να τραγουδήσουμε, να προσποιηθούμε ότι είμαστε εμείς που τις λέμε από μικροφώνου. Και φτάνουμε στο “A Day Without Loss”. Κρυστάλλινο, ευαίσθητο. «Δώσε μου μια μέρα χωρίς απώλεια»! Ένα δίλεπτο ιντερλούδιο, το οποίο οδηγεί σε αγαπημένες γαίες. Οι Porcupine Tree είναι κάπου στο βάθος της σκηνής. «Γιατί δεν το έχουμε γράψει εμείς αυτό»; Σόρρυ, Στίβεν, ο iBob το σκέφτηκε πρώτος. Και μάλλον θα πρέπει να μας κάνει τη χάρη και να γράψει ένα μιούζικαλ. Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει… Προς το παρόν, πήζουμε με τα διαδοχικά σόλο κιθάρας και πλήκτρων…

Το ”Answers” ξεκινά απίστευτα δυναμικά, με μονούς χρόνους (πέντε τον αριθμό) και σπάει σε μια ονειρική μελωδία. Η φωνή συνεπικουρεί. «Απαντήσεις. Δεν θα έλθουν ποτέ». Λυρικό το υπόβαθρο, λυρική και η εξωτερίκευση της φλόγας του τραγουδιού. Και το ρεφρέν… Μπορεί να το αγάπησα πιο πολύ από όλα τα υπόλοιπα του άλμπουμ. Βρε, καλά μου; Γιατί fade out; Επίλογος με το κινηματογραφικό “My Island Is Home”. Μαυρόασπρη εισαγωγή. Φωνή. Ροή που θεριεύει σταδιακά. Αυτό το τραγούδι είναι μία συνεχής ένταση. Εξαιρετικός επίλογος! Εύχομαι στους δύο κυρίους να είναι καλοτάξιδο το άλμπουμ. Δεν έχω ιδέα αν το πρόγραμμά τους επιτρέπει να το πάνε βόλτα στη σκηνή, όταν όμως το αποφασίσουν, θα είμαστε εκεί, να στηρίξουμε και να θαυμάσουμε.

Κώστας Κούλης