Η καινούργια δασκάλα δεν πάει καλά… Την έκοψα από την αρχή ότι κάτι προβληματικό υπάρχει στο πώς και το γιατί της. Από την ώρα που την είδα στην πόρτα, παραπλεύρως της αιθούσης. Συγχωρείστε μου την καθαρεύουσα, είναι απωθημένο μου που δεν την πρόλαβα. Είναι ντυμένη σαν σπασίκλα από άλλη εποχή. Είναι μάλλον φοβισμένη. Έχει κάτι σαν τρακ, αλλά μάλλον θέλει να το βαφτίσει αλλιώς. Ίσως δίψα για διδαχή. Ρωτά αν ακούγεται καλά μέχρι τα πίσω θρανία. Καλά, δεν της έχουν πει πως τα παιδιά ακούνε και τον ψύλλο να αναπνέει;

Η κυρία Κατερίνα Μαραγκού είναι η δεσποινίς Μαργαρίτα απόψε. Απόψε και για όλες τις παραστάσεις. Είναι ντυμένη όπως οι δασκάλες πριν εξήντα χρόνια. Ούτε εγώ δεν τις είδα σε τέτοιο ανσάμπλ. Μου είχαν τύχει διάφορα. Από μακριά φούστα και παπαδίστικα πουκάμισα, μέχρι στενά παντελόνια, τόσο όσο να διακρίνονται άνετα ο σφυγμός τους, συγκεκριμένα σημεία της ανατομίας τους… Καλά, αυτά έτυχαν στο γυμνάσιο. Στο δημοτικό όμως ήταν πάντα ντυμένες θείτσες. Εκτός από την κυρία Ρένα, της Δευτέρας δημοτικού. Εκείνη ντυνόταν κοκέτα. Και τα άκουγε κάθε μέρα από τη διευθύντρια γι’ αυτό.

Η κυρία Κατερίνα Μαραγκού είναι η δεσποινίς Μαργαρίτα απόψε. Θα μας μιλήσει για μας. Να διαβάζουμε, να γίνουμε άνθρωποι, να γίνουμε της προκοπής, τέλος πάντων. Αλλιώς, μπορούμε να πάμε όλοι μαζί στο διάολο! Είναι λίγο λιμενεργάτης η κυρία μας ή μου φαίνεται; Μπορεί να είμαστε στο δημοτικό, αλλά να προσέχουμε με αυτό το… να δεις πώς το είπε… το σεξ. Το σεξ, α-να γεια σου. Καλά, αυτό τώρα γιατί το είπε; Εγώ τα μισώ τα κορίτσια, δεν θέλω κανένα σεξ. Μόνο μπάλα θέλω να παίζω και να διαβάζω Μπλεκ. Μέχρι που θα πάω Έκτη. Και εκεί θα αρχίσω να τα προσέχω. Τα κορίτσια. Και να αισθάνομαι περίεργα. Εκεί κάτω…

Η κυρία Κατερίνα Μαραγκού είναι η δεσποινίς Μαργαρίτα απόψε. Και είναι τόσο καλή, που την αγάπησα, τη μίσησα, θέλησα το κακό της, θέλησα να την απολύσουν από δασκάλα. Ο τρόπος που κινήθηκε, που κοιτούσε, ο τρόπος που μιλούσε. Μία ηθοποιός που είχε διπλοκουμπώσει στον ρόλο της. Μία καλλιτέχνιδα που ήξερε ακριβώς προς τα πού πάει ο μονόλογός της. Έβγαλε χιούμορ, έβγαλε πικρό γέλιο, έβγαλε απίστευτο προβληματισμό. Με γύρισε πολλές δεκαετίες πίσω. Έχω φάει πολύ ξύλο στο δημοτικό. Ειδικά οι δασκάλες μου… «Το κρέας δικό σου, τα κόκαλα δικά μου» συνήθιζαν να λένε οι γονείς. Και ο χάρακας μας τσάκιζε τα χέρια. Και τα χαστούκια μας τσάκιζαν τα μάγουλα. Και τα θυμόμαστε όλα αυτά σήμερα και τα ξεχνάμε μερικά δευτερόλεπτα μετά.

Η κυρία Κατερίνα Μαραγκού είναι η δεσποινίς Μαργαρίτα απόψε. Δεν νιώθει και πολύ καλά. Οι απόψεις της, οι σκέψεις της προδίδουν ένα διαταραγμένο άτομο. Ίσως τα δικά της παιδικά χρόνια να μην ήταν και τα καλύτερα. Ίσως να μην περνούσε καλά στο σπίτι της. Ίσως ο πατέρας της να την κοιτούσε διαφορετικά απ’ ό,τι ένας μπαμπάς την κορούλα του. Η ηθοποιός έλαμψε μέσω της έκφρασης και του λόγου. Κάποια στιγμή απευθύνθηκε ξανά στο κοινό. Τα παιδάκια που όλοι αγαπούν είναι αυτά που υπακούν. Το πειθήνιο πιόνι είναι αυτοσκοπός και επίτευξη-σταθμός;

Τα φώτα ανάβουν. Μπιζάρισμα. Χειροκρότημα από καρδιάς. Η κυρία Μαραγκού αγκαλιάζει τον – αν είδα καλά – Ροβέρτο Ατάυντε, τον συγγραφέα του έργου και υποκλίνεται ακόμα μια φορά μπροστά μας. Για εβδομήντα λεπτά έγινε εκείνη η κυρία… Θυμάστε πώς την έλεγαν; Ερχόταν κάθε μέρα στο σχολείο, μισή ώρα πριν από μας, μπορεί και μία. Ήταν ντυμένη σαν γιαγιάκα κι ας μην είχε καβατζάρει τα τριάντα. Τριάντα… Για ένα παιδάκι έξι χρονών είναι σαν να του λες εξακόσια. Άραγε τι να έγινε αυτή η κυρία; Καμία σχέση με τις δασκάλες του σήμερα. Καμία απολύτως. Οι «σύγχρονοι» γονείς μπορούν να προσυπογράψουν τα παραπάνω. Εγώ συγκρατώ μία ερμηνεία που θα μας απασχολήσει ευχάριστα για αρκετό καιρό. Για πολύ καιρό, μην σας πω…

Κώστας Κούλης

Μετάφραση: Κώστας Ταχτσής
Σκηνοθεσία -Φωτισμοί: Γιάννης Μαργαρίτης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Carmencita Brojboiu
Με την Κατερίνα Μαραγκού

Ήμερες Παραστάσεων:
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

Τιμή εισιτηρίων: 15 ευρώ.
Δεσποινίς Μαργαρίτα
του Ρομπέρτο Ατάϋντε
Θέατρο ΑΛΜΑ