Όταν με ρωτήσουν τι είδα, θα πω ότι ο Θανάσης Παπαγεωργίου δεν ήλθε στο θέατρο. Δεν ανέβηκε στη σκηνή. Δεν ερμήνευσε κάποιο ρόλο. Αντ’ αυτού ήλθε ο ίδιος ο Μάρκος Βαμβακάρης. εκεί στου Ζωγράφου. Εκείνος πήρε το αγαπημένο του μπουζούκι και έκατσε σε μια καρέκλα παρέα μας. Ρούφηξε τον καφέ του μερακλίδικα, κιαλάρισε τους παρευρισκόμενους, έδωσε εντολή να μας φιλέψουν. Ο Μάρκος. Μην με ρωτήσετε πώς ο Φραγκοσυριανός κατάφερε να μιλήσει με μας τους ζωντανούς. Δεν έχω ιδέα έτσι κι αλλιώς. Και ούτε καν θέλω να έχω…

Αυτό που είδαμε δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λόγια. Δεν είναι δυνατόν… Μπορεί να αναρωτηθείτε άπειρες φορές, όπως κι εγώ αναρωτήθηκα. Γίνεται να βγει έτσι ένας ρόλος; Να πιστέψεις ότι εκείνος που σου μιλάει είναι όντως ο χαρακτήρας; Ότι εκείνος που σου αφηγείται ιστορίες είναι όντως ο Μάρκος Βαμβακάρης;

Ο Θανάσης Παπαγεωργίου μπορεί να χαμογελάσει καλοκάγαθα για το απίστευτο που κατάφερε. Να γίνει για δυο ώρες ο Μάρκος και κανείς να μην πιστεύει πως πρόκειται για ηθοποιό. Το όλο ύφος, οι ατάκες, οι χειρονομίες, οι κινήσεις. Ακόμα και οι νότες από τα ταξίμια, καθώς είχε μαζί του το ευγενές όργανο. Ήταν σαν να έδινε συνέντευξη. Τα ξαφνιάσματα και οι ερωτήσεις στο «πρόσωπο» απέναντι. Η ματιά στο ψεύτισμα, λες και πρόκειται για κανονικό συνομιλητή.

Τον παρακολουθώ χρόνια. Από τις σειρές στην τηλεόραση, με αγαπημένη μου εκείνη που λεγόταν «Μικροί Μεγάλοι», από τις διάφορες παρουσίες του στα θέατρα. Θεωρώ ότι είναι ένας τεράστιος ηθοποιός και εδώ νομίζω ότι απλά μας καθήλωσε στις θέσεις μας. Με σύμμαχό του κάποια βίντεο που παίζονταν ενδιάμεσα και ένα στήσιμο στη σκηνή που βοηθήθηκε πολύ από τους εξαιρετικούς φωτισμούς, καθώς και από τη θαυμάσια σκηνογραφία της κυρίας Λίας Κούση, η οποία αξίζει πολλούς επαίνους για την προσέγγιση.

Το κείμενο, γραμμένο με μαεστρία από την κυρία Νάση Τουμπακάρη, βασισμένο στην αυτοβιογραφία του μεγάλου μαέστρου, δείχνει έναν άνθρωπο που είναι τίμιος, που θέλει να κάνει το καλό, που έφαγε πολλά στραπάτσα, αλλά βρήκε τον δρόμο του. Μία καλή γυναίκα, τρία παιδιά και διάφοροι συνεργάτες που πίστεψαν σε κείνον, όταν όλοι οι άλλοι κοιτούσαν από την άλλη μεριά. Από την Άνω Σύρο στον Πειραιά, στο «σπίτι» των Βούρλων, στα αγαπιτιλίκια, στην πρώτη σύζυγο και το διαζύγιο, στον αφορισμό και την τεράστια εμπορική επιτυχία. Από τους τεκέδες στα μαγαζιά. Από τους «γραφικούς» θαμώνες και τα κουτσαβάκια, στους εκατοντάδες θεατές που συνέρρεαν από όλη την Ελλάδα για να τον δουν. Από τη μεγάλη τετράδα στα σόλο και τις δισκογραφικές. Από το μπουζούκι, που ήταν κάποτε αποδιοπομπαίος τράγος και στη συνέχεια έγινε η συνοδεία των μεγάλων και των τρανών, στη σύνθεση και τη δημιουργία.

Θαυμάσια παράσταση, η οποία λειτουργεί σαν ηθογραφία. Ηθογραφία μίας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί και δεν υπάρχει τρόπος να αναστηθεί. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου όμως μπορεί να είναι υπερήφανος για τη δική του «ανάσταση». Γιατί έφερε τον δημιουργό κοντά μας, με απλές κουβέντες, αντρίκιες, μεστές. Γιατί μίλησε για την Ελλάδα μας, από το 1905 και μετά. Και εκεί είδαμε σαν σε viewmaster, τη χώρα μας πριν τον πρώτο παγκόσμιο, κατά τη διάρκειά του, την πορεία της κατά το δεύτερο παγκόσμιο, τον εμφύλιο και όλα τα δεινά της. Και εκεί υπήρχε φως στο σκοτάδι. Το γεννούσαν τρεις ή τέσσερις διπλές χορδές, διάφοροι νταλκάδες και μερικά κοφτερά μυαλά, που έγραφαν και τραγουδούσαν. Σαν του Μάρκου…

Κώστας Κούλης

ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ
της Νάσης Τουμπακάρη

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ
Ένας ηθοποιός συνομιλεί με έναν ρεμπέτη

ΑΠΟ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ
Info: Θέατρο Στοά, Μπισκίνη 55, Ζωγράφου, τηλ. 210 7702830

Παραστάσεις: Παρασκευή & Σάββατο ώρα 20:30
Κυριακή ώρα 19:00
Έναρξη 25 Νοεμβρίου 2022

Διάρκεια: 90΄

Τιμές εισιτηρίων: 15 € | 12 € (ΑμΕΑ, φοιτητικά, άνω των 65, άνεργοι)

Προπώληση: viva.gr
Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού