H Γεωργία Αχιλλεοπούλου, σκηνοθέτις και διδάσκουσα της μιούζικαλ παράστασης “Τραγουδώντας τις γυναικείες ιστορίες μας”, που θα παρουσιαστεί στις 31 Μαΐου στο Red Jasper Cabaret Theatre, στα πλαίσια του τέταρτου Φεστιβάλ Σύγχρονου Καλλιτεχνικού Καμπαρέ, βρίσκεται απέναντί μας και μιλά για την παράσταση, για τον τρόπο και το μοτίβο, για τις προσλαμβάνουσες και τις αιτίες, για το όραμά της γενικότερα. Ευχαριστούμε θερμά την Άντζυ Νομικού, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Ποιος ήταν ο σκοπός δημιουργίας της παρούσας παράστασης ‘Τραγουδώντας τις γυναικείες ιστορίες μας’

Η παράσταση δημιουργήθηκε στα πλαίσια της διδακτορικής διατριβής μου, πρακτική ως έρευνα, από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ και υπό την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Θωμαΐδη. Είναι αποτέλεσμα τετράμηνου βιωματικού εργαστηρίου με γυναίκες από την κοινότητα που αφηγείται τις προσωπικές τους εμπειρίες επιδιώκοντας την ενδυνάμωση και καλλιέργεια της δράσης των γυναικείων φωνών τους.

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Στη διατριβή μου άρχισα να ερευνώ τρία βασικά ερωτήματα. Το πρώτο είναι μια νέα φεμινιστική παιδαγωγική για το είδος του μιούζικαλ, το δεύτερο είναι πώς αυτή μπορεί να καταλήξει σε πρόταση για νέο είδος μιούζικαλ και το τρίτο πως αυτά, η παιδαγωγική και το νέο είδος, μπορούν να είναι ενδυναμωτικά και απελευθερωτικά στην έκφραση των γυναικών. Έτσι, δημιούργησα τρία διαφορετικά εργαστήρια όπου ερεύνησα τα τρία αυτά ερωτήματα όπου και το τρίτο κατέληξε στην δημιουργία της παράστασης αυτής. Τα δυο πρώτα εργαστήρια έλαβαν χώρα στη Δραματική σχολή Τράγκα με επαγγελματίες και μαθητευόμενες καλλιτέχνιδες ενώ το τρίτο απευθύνθηκε σε γυναίκες από την κοινότητα στα πλαίσια ενδυνάμωσης τους μέσω της συνεργασίας μου με το Κέντρο Ημέρας για παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας μέσω τέχνης ‘Έν-Τεχνη Ψυχή’ και τη Δημοτική Επιτροπή Ισότητας Παπάγου- Χολαργού. Στο τρίτο λοιπόν εργαστήριο που διήρκησε τέσσερις μήνες έλαβαν μέρος γυναίκες από την κοινότητα χωρίς προαπαιτούμενη καλλιτεχνική εμπειρία, όπου η παιδαγωγική που είχε ερευνηθεί στα δυο προηγούμενα εργαστήρια εφαρμόστηκε και κατέληξε στην παρούσα παράσταση ως πρόταση νέου είδους φεμινιστικού αυτοβιογραφικού μιούζικαλ.

Τι εννοείτε με τον όρο “φεμινιστικό αυτοβιογραφικό μιούζικαλ”;

Το παρόν μιούζικαλ είναι με γυναίκες από την κοινότητα και αφηγείται τις προσωπικές τους εμπειρίες. Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στο εργαστήριο βασίστηκαν στην αυτοβιογραφική παράσταση, σε τεχνικές σύνδεσης σώματος φωνής, σε φωνητικές ασκήσεις και προσωπικές αφηγήσεις που κατέληξαν στην τελική παράσταση. Τα τραγούδια, οι στίχοι και η μουσική, που δημιουργήθηκαν και αποτελούν την παράσταση είναι από προσωπικές εμπειρίες των γυναικών που πήραν μέρος στο τρίτο εργαστήριο. Συνδυάζεται έτσι η τεχνική σύνδεσης σώματος και φωνής με την αφήγηση της βιωμένης τους ιστορίας με τρόπους κριτικούς και απελευθερωτικούς δηλαδή πολιτικά και κοινωνικά.

Συγκεκριμένα, εκκινώ από το σώμα και τη φωνή που είναι πεδίο πολιτικής δράσης για τις φεμινιστικές πρακτικές και τα συνδυάζω με την αυτοβιογραφία η οποία καλλιεργεί τη δράση της γυναικείας φωνής. Στη συνέχεια τα ενσωματώνω στο είδος του μιούζικαλ που καλλιεργεί την προσωπική έκφραση μέσω της παράστασης (περφόρμανς) εξερευνώντας νέες μορφές μουσικού θεάτρου που επιδιώκουν την ενδυνάμωση των γυναικείων φωνών.

Γιατί μόνο γυναίκες;

Λόγω της ανόδου των γυναικοκτονιών στην χώρα μας υπάρχει επείγουσα ανάγκη των γυναικών να διεκδικήσουν το σώμα και τη φωνή τους. Επιπλέον, επειδή τα πατριαρχικά μοντέλα διδακτικής αμφισβητούνται πλέον και στην Ελλάδα, συνεργαζόμενη επαγγελματικά με χώρους όπου η αισθητική του μιούζικαλ και η τεχνική της φωνής και του σώματος χρησιμοποιείται σκόπιμα για να ασκήσει φεμινιστική και κουήρ κριτική, όπως το Red Jasper Cabaret Theatre, ερευνώ πώς οι φωνοσωματικές τεχνικές συνδυαζόμενες με στρατηγικές της αυτοβιογραφικής περφόρμανς μπορούν να ενδυναμώσουν τις γυναικείες φωνές και να αναπτύξουν νέες φεμινιστικές απελευθερωτικές μορφές μουσικού θεάτρου.

Ενδυνάμωση λοιπόν των γυναικών μέσω των φωνών τους;

Μέσω των φωνών τους και του ενοποιημένου φωνοσώματός τους θα πρόσθετα. Δηλαδή, οι προσωπικές αφηγήσεις και η επανεξέταση προσωπικών ιστοριών και αφηγήσεων – όχι μόνο στο επίπεδο του λόγου αλλά και του ενοποιημένου φωνο-σώματος –  μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τις αναμνήσεις και να δημιουργήσουν μια νέα αντίληψη εαυτού. Γιατί το σώμα και η φωνή μας, το φωνοσώμα μας, είμαστε εμείς οι ίδιες. Επειδή όμως μιλάμε και για κοινοτικό πλαίσιο στη δεδομένη παράσταση θα πρόσθετα και το γυναικείο φωνοσώμα της κοινότητας.

 Φωνοσώμα της κοινότητας; Δηλαδή; Έχει φωνοσώμα όπως λέτε η γυναικεία κοινότητα;

Έχει και μπορείτε να το δείτε στην παράσταση μας! Σας περιμένουμε το Σάββατο 31 Μαΐου στις 21:15 στο Red Jasper Cabaret Theatre, Κεφαλληνίας 18, στα πλαίσια του 4^ου Φεστιβάλ Σύγχρονου Καλλιτεχνικού Καμπαρέ.

Μιούζικαλ ‘Τραγουδώντας τις γυναικείες ιστορίες μας’

Σκηνοθεσία – Διδασκαλία: Γεωργία Αχιλλεοπούλου

Παίζουν: Άλκηστη Ζήκου, Δανάη Μπαρουξή, Κωνσταντίνα Γιαννοπούλου, Μανίνα, Μαρία Ιωαννίδου, Ρεγγίνα Μακρή.

Μετά την παράσταση θα ακολουθήσει συζήτηση με τις Γεωργία Αχιλλεοπούλου – υποψήφια διδάκτωρ UoE, καθηγήτρια φωνητικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, τραγουδίστρια-περφόρμερ (www.josoulperformer.com), Μαρία Ηλιάδη – Ψυχολόγος ΜSc, Χριστίνα Χατζηνικολάου

Συνέντευξη: Μαίρη Ζαρακοβίτη

Επιμέλεια: Κώστας Κούλης