Σας έχει τύχει ποτέ να μην πάει τίποτα καλά και να μην σας νοιάζει καθόλου; Και δεν μιλάω για αδιαφορία του αισχίστου είδους. Όχι, όχι, με τίποτα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Σαν φοιτητής ήταν να δώσω ένα μάθημα. Το οποίο χρωστούσε πολύς κόσμος. Η αίθουσα μικρή για να μας χωρέσει όλους και το αμφιθέατρο μη διαθέσιμο. Ξυπνούσα από τις έξι, για να είμαι στη σχολή στις οκτώ. Και δεν υπήρχε κενή θέση. Και δεν με πείραζε καθόλου. «Όσοι δεν καθίσατε, θα δώσετε το μάθημα την ερχόμενη εβδομάδα». Και δεν με πείραζε καθόλου. Εδώ η αναβολή είχε να κάνει με κάτι καλό. Την επόμενη εβδομάδα θα ήμουν ακόμα πιο προετοιμασμένος. Και αν πάλι δεν προλάβαινα να κάτσω… Ε, υπήρχε και η μεθεπόμενη. Κάπου εκεί έδωσα το μάθημα. Και το πέρασα με άνεση…
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
Στάση λεωφορείου. Ετερόκλητο το κοινό που περιμένει. Κάτι πιτσιρικάδες που δεν έχουν πρόβλημα που μόλις έμαθαν ότι ΔΕΝ έχει λεωφορεία, απεργία γαρ. Ένας κύριος που θύμωσε και έφυγε προς αναζήτηση ταξί. Μία κυρία που… Αυτή η κυρία λοιπόν, ήταν κάπως περίεργη… Συνομίλησε για λίγο με τον δεκαεξάχρονο, που της φάνηκε «μυστήριος» λόγω των απόψεών του, κατά τη διάρκεια της μικρής σε έκταση, αλλά γεμάτης, κουβέντας τους. Και αυτή η κυρία ξέχασε την ατζέντα της. Η οποία περιείχε πολύ λίγα ονόματα και τηλέφωνα. Μαζί με μία συνομήλική του, που επίσης γνώρισε στη στάση του λεωφορείου, θα ψάξει να βρει αυτή την κυρία. Να της δώσει πίσω την ατζέντα της και να τη ρωτήσει τι δουλειά έχει το όνομα του πατέρα της ανάμεσα στα ονόματα που αναγράφονται εκεί μέσα…

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο μας προσφέρει η κυρία Χρυσή Γιάντσιου. Σκηνοθετεί η κυρία Μαργαρίτα Αμαραντίδη και καταφέρνει να φτιάξει σκηνή πίσω από τη σκηνή και να προσφέρει μουσική και ζωντανά. Κάποιοι από τους ηθοποιούς παίζουν και φροντίζουν οι ίδιοι το ηχητικό υπόβαθρο, όταν δεν υπάρχει μουσική επιμέλεια. Τύμπανα, κιθάρες… Κάτι από το “Smells Like Teen Spirit”, που έχει την τιμητική του και συνοδεύει μάλιστα τον θίασο στο μπιζάρισμα. Ξαναγυρίζω στο κείμενο. Ο άνθρωπος, έτσι όπως έχει καταφέρει να κάνει τη φαντασία του πραγματικότητα. Έτσι όπως έχει καταφέρει να ξεγελαστεί από την ίδια τη ζωή και να θεωρεί δεδομένο κάτι το οποίο μόνο δεδομένο δεν είναι. Νομίζουμε πως κάτι ισχύει, γιατί απλούστατα έτσι θα θέλαμε να είναι. Η ανθρώπινη φύση ποτέ δεν ήταν πιο αφελής. Ίσως πάλι, ποτέ να μην ήταν τόσο γλυκιά…
Η κυρία Βίκυ Μαραγκάκη είναι ένα πλάσμα που θαυμάζουμε από τότε που πρωτοξεκίνησε στην τηλεόραση. Χαίρομαι πραγματικά που τη βλέπουμε στο θέατρο, χαίρομαι που η ίδια έχει ανθίσει σαν πολυπράγμων καλλιτέχνιδα. Πέρα από την υπέροχη όψη της, είναι πολύ άνετη στον ρόλο της, είναι αέρινη στις κινήσεις της και η φυσική απογοήτευση ή/και απελπισία της βγαίνει χωρίς κόπο. Ο κύριος Μάνος Ζούρας, στον ρόλο του δεκαεξάχρονου με τις «περίεργες» απόψεις, είναι πειστικός. Το διασκεδάζει, πιάνει ξανά και ξανά τον σκελετό των γυαλιών του και προσπαθεί να κάνει τη διαφορά στον κόσμο που φτιασιδώνεται μπροστά του. Η κυρία Μαρίσα Μπίλη, στον ρόλο της συνομήλικης, είναι στην ουσία τραγικό πρόσωπο, αλλά με το μπρίο της και την άνεσή της, μετατρέπει τον χαρακτήρα σε ένα κορίτσι που αντιμετωπίζει τις ανηφοριές ανθρώπινα. Χωρίς να είναι υπέρ-ήρωας.

Από την άλλη μεριά, όλος ο θίασος παρουσιάζεται εξαιρετικά δεμένος και πολύ κεφάτος. Δύο από τους ηθοποιούς μας περίμεναν στο έμπα της αίθουσας, μας ευχήθηκαν για τη νέα χρονιά και μας προσέφεραν ένα ποτηράκι κρασί. Στη συνέχεια έγιναν σμάρι, σχολιάζοντας και χορεύοντας, λίγο πριν το τρίτο κουδούνι. Πανέξυπνο μπάσιμο, πολύ έξυπνο και πολύ ανθρώπινο. Κάποιοι από το σμάρι θα παίξουν μουσική, όπως γράψαμε και στην αρχή και κάποιοι θα τραγουδήσουν. Ένας από αυτούς και ο κύριος Γιάννης Ηλιόπουλος, ο οποίος στέκεται επίσης πολύ όμορφα στη σκηνή και τραβάει και τους υπόλοιπους της παρέας μαζί του.
Είναι μια γλυκιά παράσταση. Η κάθαρση θα θέλαμε να έλθει αλλιώς, αλλά δεν γίνεται. Η ζωή έχει άλλα σχέδια, άλλα πλάνα και ο συγγραφέας συμπορεύθηκε μ’ αυτά. Είναι ένα έργο για τον άνθρωπο και τις αναποδιές, που αρκετές φορές συμβαίνουν γιατί εκείνος δεν φροντίζει για κάτι άλλο. Είναι ένα έργο που θα μας θυμίσει πολλές φορές για το τι υπάρχει στην ατζέντα μας και για εμάς, που λειτουργούμε λες και δεν υπάρχει. Πολλές φορές…
Κώστας Κούλης
Συγγραφέας: Χρυσή Γιάντσιου
Σκηνοθεσία – Σκηνικά – Κοστούμια: Μαργαρίτα Αμαραντίδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μάχου
Πρωτότυπη μουσική – τραγούδια – στίχοι: Γιάννης Ταυλάς
Φωτισμοί: Κώστας Μπλουγουράς
Φωτογραφίες – Βοηθός παραγωγής: Έλενα Μπούρα
Χορεύτρια: Λυδία Εμμανουηλίδου
Παίζουν οι: Βίκυ Μαραγκάκη, Μάνος Ζούρας, Μαρίσα Μπίλη, Αντώνης Φλώρος, Γιάννης Ηλιόπουλος
Φιλική συμμετοχή: Ανδρέας Ζάκας, Κώστας Ρόκας
Ευχαριστούμε θερμά την εικαστικό Δήμητρα Βελισσάρη για την ευγενική παραχώρηση των πορτραίτων.
Πληροφορίες
Τοποθεσία: Faust Bar Theatre Arts
Διεύθυνση: Αθηναΐδος 12, Αθήνα 105 60
Τηλέφωνο: 210 3234095
Πρόγραμμα παραστάσεων: Σάββατο 7, 14 & 21 Ιανουαρίου 2023 στις 21.00, Κυριακή 1, 8, 15 & 22 Ιανουαρίου 2023 στις 20.00
Διάρκεια: 80 λεπτά
Τιμές εισιτηρίου: Γενική είσοδος: 12€, Μειωμένο για πολύτεκνους, ανέργους, φοιτητές, ΑΜΕΑ: 10€, Ατέλεια: 3€
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/i-atzenta/
Συντελεστές
Η Μαργαρίτα Αμαραντίδη (σκηνοθεσία) σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2002), Ουδέτερη Μάσκα στο ?cole Philippe Gaulier στο Παρίσι (2007) και ζωγραφική στην ΑΣΚΤ Αθήνας Δ΄Εργαστήριο Πάνου Χαραλάμπους (2014). Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Μπίλη ο Τίγρης» του Μιχάλη Σπέγγου, Θέατρο Τόπος Αλλού, 2021-22, «Φούσκες» της Δώρας Πανταζοπούλου, Θέατρο Μπιπ, 2018, «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ, Θέατρο ΠΚ, 2017, «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ, Φεστιβάλ Αθηνών – Αρχαία Αγορά, 2017 (σε μετάφραση της ίδιας), «Ιστορίες από το πράσινο βιβλίο» του Στρατή Μυριβήλη, Θέατρο Πόλη, 2016, «Αυτά που επιστρέφει η θάλασσα» της Ομπέιδα Μπεναβίδες, Πλατφόρμα Νέων Καλλιτεχνών Εθνικού Θεάτρου, Νέα Σκηνή, 2015, «The theatre Case», επινοημένο θέατρο, Θέατρο Βικτώρια/Τεχνόπολις/ Φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό, 2009-11. Επίσης, έχει επιμεληθεία σκηνικά και κουστούμια για πληθώρα παραστάσεων. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Πήτερ Στάιν, Δημήτρη Μαυρίκιο, Στάθη Λιβαθηνό, Βασίλη Νικολαϊδή, Αγγελική Στελλάτου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Πάνο Λάρκου, Αποστολία Παπαδαμάκη, Κώστα Κουτσομύτη, Ελισσάβετ Χρονοπούλου, Πάνο Κοκκινόπουλο, Χρήστο Νικολέρη, Παναγιώτη Κράββα, Όλγα Μαλέα, Κώστα Κεκεμένη, Αλέξανδρο Σκούρα, Ρένο Χαραλαμπίδη.
Η Χρυσή Γιάντσιου είναι συγγραφέας–ερευνήτρια του Δωρικού Θεάτρου, Διδάκτωρ στον τομέα LANGUE, LETTRES ET ARTS (UNIVERSIT? D’ AVIGNON ET DES PAYS DE VAUCLUSE, FRANCE). Έχει τιμηθεί επανειλημμένως σε ποιητικούς και λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Ο Γυρισμός της Μινοδώρας» (Εκδόσεις Ψυχογιός), «Η ζωή είναι Ωραία» (Εκδόσεις Ψυχογιός), «Η κλεμμένη ηλιαχτίδα» (Εκδόσεις Ακρίτας) και «Του Χρόνου το Αληθές» (Εκδόσεις Δωδώνη).
FAUST
Τ. 210 3234095
Email: info@faust.gr
0 Comments