AmongRuins
Land Of The Black Sun
2023 – Theogonia Records
Tear Me Apart
End Of My Fall
Shattered Times
Our Destructive Tide
Wells Of War
Suffer For Credence
Forever The Signs
Land Of The Black Sun
To “Tear Me Apart” ανοίγει τον δίσκο. Μαζί και την πόρτα της DeLorean. Βρεθήκαμε κοντά στο 1996. To μελωδικό Death στα καλύτερά του. Γλυκόπικρες και γλυκόπιοτες δόσεις συνθέσεων, με τα απαραίτητα κάφρικα φωνητικά και μία πανέξυπνη εισαγωγή σε τέσσερις χρόνους, τους εξής δώδεκα. Οι μήνες του χρόνου ντύθηκαν με τα όγδοά τους και όλα ισχυρά στο ταμπούρο για το μπάσιμο των ηλεκτρικών. Τάτατα, τάτατα, ευγενής καλπασμός και βαλτόνερα φωνητικών. Είναι απίστευτοι παίχτες όλοι τους, είναι τρομεροί μουσικαράδες και μπορούν να παίξουν όπως θέλουν, ανεξαρτήτως ιδιώματος. Το ότι επιθυμούν να κινούνται έτσι, δείχνει απλά την καψούρα τους.
H κρυστάλλινη εισαγωγή στο “End Of My Fail” είναι απλά σαγηνευτική. Από δίπλα οι ηλεκτρικές με τα θέματά τους. Μπουκάρει ο ρυθμός. Αργό το τέμπο, με ατελείωτη γκρούβα. Και ξανά στο ακουστικό σημείο. Και να πάλι τα γκάζια. Οι In Flames και ολόκληρη η σουηδική Death σκηνή θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι για σας, παίδες. Μοναδικός συνδυασμός θλίψης και οίστρου. Το “Shattered Times”, που ακολουθεί, διαθέτει riffάρα και τρέχει καρφάτα, για να πέσει σε ταχύτητα στο κουπλέ, μια και έτσι προστάζουν οι φωνές. Τρελό δικασίδι και ένα ρεφρέν φρέσκο και μελωδικό. Οι κιθάρες κεντούν και δίνουν χώρο. Ξέρετε, πολλές φορές είναι εξίσου σημαντικό τι ΔΕΝ παίζεις. Και η ευφυία της παύσης είναι απλά τόση όση και εκείνη της δημιουργίας. Και τα σόλο στις κιθάρες; Τα σόλο είναι απλά διαστημικά…
Θεματάρες και στο “Our Destructive Tide”. Ρε δαίμονα, πώς τα έχουν σκεφτεί όλα τούτα; Δεμένες οι κιθάρες με τις μπότες, ατίθασο το τρεχαλητό και εξαιρετικοί οι τονισμοί από τα πλήκτρα. Και έρχεται το “Wells Of War”. Το θέμα στις κιθάρες είναι οξύ και το επόμενο ακόμα πιο ψαρωτικό. Θαυμάσιο το ρεφρέν, αρμονικά τα ουρλιαχτά παράλληλα με τα φωνητικά και θα τονίσω εδώ τον τρόπο που ακροβολίζονται τα όργανα γύρω από τις φωνές. Δομούνται και αφηνιάζουν σχεδόν κινηματογραφικά, δημιουργώντας κάθε φορά μία μοναδική ατμόσφαιρα.
Τα όργανα ευθυγραμμίζονται για μία εντυπωσιακή εισαγωγή στο “Suffer For Credence” και χτίζουν ένταση καθώς εισβάλλουν τα φωνητικά. Προσέξτε πώς φτιάχνουν τα τύμπανα το δικό τους περιβάλλον μέχρι το ρεφρέν, σαφώς υποβοηθούμενα από τα θέματα των εγχόρδων. Το instrumental σημείο της σύνθεσης είναι απλά εμπνευσμένο. Εντελώς μελωδικό και το “Forever The Signs”, με τον ρυθμό να παίζει πανέξυπνα με double time αυξομειώσεις και να οδηγεί σε μουσικά τοπία, τα οποία δεν θα πάψουμε ποτέ να εξερευνούμε.
Το ομώνυμο τραγούδι κλείνει το άλμπουμ. Ήπια εισαγωγή, με σκασίματα και γκράντε μπάσιμο, με τόνους μελωδίας και θέματα που είναι για πολλές ακροάσεις και άλλο τόσο χτύπημα. Η ταχύτητα ανεβαίνει στο διπλάσιο και ξαναπέφτει. Σας εξέπληξαν τα καθαρά φωνητικά; Ανήκουν στον κύριο Γιώργο Προκοπίου και δένουν άψογα με τις άγριες φωνές, δημιουργώντας ένα δίπολο που ιντριγκάρει.
Είναι μία δουλειά που της πρέπουν πολλές ακροάσεις. Το ελληνικό υπέρ-συγκρότημα, στο τρίτο άλμπουμ του, σερβίρει μία σειρά τραγουδιών που είμαι σίγουρος ότι θα μας ξετρελάνουν περισσότερο, όταν με το καλό αποδοθούν από σκηνής. Να ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο είναι το λιγότερο. Να ευχηθώ σύντομα κοντά μας ζωντανά; Αυτό είναι το πλέον ευκταίο. Πολλά μπράβο, κύριοι!
Κώστας Κούλης
AmongRuins is:
Sotiris “Sverd” – Vocals, Bass, Keys
Thanos – Guitars
Alex Flouros – Guitars
Nick Friligos – Drums
0 Comments