Μέσα σε μια άδεια θεατρική αίθουσα, ο πρωταγωνιστής της παράστασης βρίσκεται μόνος του, μετά το τέλος της. Επάνω στη σκηνή. Τα φώτα όλα σβηστά. Ψάχνει κάποιον για να καταλάβει τι γίνεται αλλά κανείς δεν απαντά. Φωνάζει τους τεχνικούς, δεν απαντάει κανείς. Ψάχνει αλλά τίποτα. Η πόρτα κλειδωμένη. Μόνος στο σκοτάδι, στην αίθουσα, στη σκηνή. Τα φώτα ανάβουν ξαφνικά και ξεκινάει τον μονόλογο του Βασιλιά Ληρ.

Συνεχίζει να ψάχνει αν υπάρχει κάποιος και αναπάντεχα βρίσκει έναν θεατή. Απορεί πόση ώρα είναι εκεί. Αν τον έχει δει τόση ώρα και αν τον άκουσε να παίζει. Φυσικά και τον έχει δει. Ήταν εκεί από την αρχή της παράστασης και την έχει παρακολουθήσει. Αφού έχουν μείνει οι δυο τους και – καθώς φαίνεται – εκεί θα περάσουν τη νύχτα, αρχίζουν την κουβέντα. Ο θεατής θα ερωτηθεί αν του άρεσε η παράσταση. Αν έχει ξαναδεί θέατρο. Ποια ήταν η αγαπημένη του παράσταση. Δεν είναι θεατρόφιλος και δεν έχει δει πολλές παραστάσεις. Δεν ξέρει πολλά από θέατρο, αλλά δεν του άρεσε πολύ. Του είχε αρέσει μία που είχε παρακολουθήσει παλιότερα.

Ο πρωταγωνιστής δεν ενθουσιάζεται με αυτά που ακούει. Θεωρεί τον νεαρό θεατή αγενή. Χωρίς γνώσεις τον κρίνει και δεν του αρέσει. Μία άτυπη κόντρα δημιουργείται ανάμεσά τους για το ποιος ξέρει και ποιος όχι. Οι παλαιότεροι γνώριζαν, έχουν διαβάσει, ξέρουν από τέχνη, ενώ οι νεότεροι όχι. Τα πάντα είναι διαθέσιμα στο κινητό χωρίς κόπο. Και απλά κρίνουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Όσο περνάει η ώρα και η νύχτα προχωράει, η γνωριμία τους θα οδηγήσει την κουβέντα σε άλλη συζήτηση. Ο νεαρός θεατή θα προσπαθήσει να του δείξει ότι είναι εκεί από ενδιαφέρον. Θα ρωτήσει να μάθει πόσα χρόνια παίζει θέατρο. Πώς ξεκίνησε. Τι του άρεσε; Η κουβέντα θα φέρει αναμνήσεις. Από την οικογένεια, τους γονείς, τις μυρωδιές της ζωής. Την πρώτη παράσταση και τον ενθουσιασμό της νιότης. Αυτής της νιότης, που ο σκοπός δεν ήταν οι τεράστιες αίθουσες γεμάτες κόσμο αλλά η χαρά της δημιουργίας. Θα θυμηθεί το συναίσθημα και την ουσία της ζωής. Αυτά που τον έκαναν χαρούμενο.

Σχόλιο: Κώστας Κούλης

Μία κυρία πίσω μου αφήνει έναν βαθύ λυγμό, ταυτόχρονα με τον επίλογο της παράστασης. Την ακούω που κλαίει. Τη νιώθω που βγάζει με τον πιο αγνό και υπέροχο τρόπο όλα όσα της δημιούργησε η παρακολούθηση αυτού του έργου. Το μπιζάρισμα γίνεται για κείνη κάθαρση. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη μας συγκίνησε για ακόμα μια φορά. Πέρα του καθηλωτικού Χρήστου Βαλαβανίδη και του πολύ καλού Χρήστου Σωνάκη, σταθήκαμε στις ίδιες τις λέξεις του «λιμπρέτου». Ξέρετε κάτι; Δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβετε ότι ο ένας χαρακτήρας είναι η νεότερη έκδοση του άλλου. Θα κλέψετε λίγο από το κείμενο που θα σας προσφέρουν και θα το δείτε. Η δημιουργός το έκρυψε καλά και με σοφία. Αυτό που θα δείτε θα είναι ένας χαρακτήρας που ήλθε να πάρει τον άλλο στη λήθη. Ο χάρος σε μία εκμοντερνισμένη έκδοση. Εκεί που θα πάνε, ο ηθοποιός θα παίζει όσο θέλει. Και δεν θα έχει να σκέφτεται φώτα που δεν δουλεύουν, κλειδιά που δεν βρίσκονται, τηλέφωνα που δεν είναι στη θέση τους… Είναι λίγο ακόμα, μέχρι τη λύτρωση. Η κυρία πίσω μου είναι ακόμα στη θέση της. Και κλαίει ακόμα. Λίγο ακόμα.

Συγκίνηση και αναμνήσεις θα γεμίσουν τη σκηνή, με θεατή τον νεαρό που έχει κάνει τον πρωταγωνιστή να γίνει και εκείνος θεατής της ίδιας της ζωής του. Μίας ζωής που του χάρισε στιγμές αλλά – στην πορεία – του έκλεψε κιόλας. Αναπολήσεις που φέρνουν στην επιφάνεια τη χαρά και την αξίες που είχε στα νιάτα του. Τελικά ο νεαρός θεατής θα τον βοηθήσει να βρει τον εαυτό του ξανά. Θα του θυμίσει πράγματα που είχε ξεχάσει και τελικά θα ξέρει για τον ίδιο περισσότερα από όσα θυμόταν. Ποιος ήταν τελικά αυτός ο νεαρός θεατής; Ήταν ο νεαρός εαυτός που βρήκε τον μελλοντικό του εαυτό; Ήταν η συνείδησή του που στο φινάλε της ζωής του έκανε τον απολογισμό; Θα ξαναπαίξουμε; Όσο θέλουμε…

Στο Μικρό Άνεσις, ο μοναδικός Χρήστος Βαλαβανίδης, με τη μοναδική του ηθοποιία, θα σε παρασύρει σε μια παράσταση που θα σε κάνει να σκεφτείς τη ζωή σου διαφορετικά. Θα σε κάνει να αναλογιστείς ότι πάντα θα θέλουμε λίγο ακόμα στη ζωή. Και ότι, τελικά, θα πρέπει να την απολαμβάνουμε σε κάθε της στιγμή. Απλός, αληθινός και παθιασμένος, θα δώσει στιγμές έντονες από συγκίνηση αλλά και χιούμορ. Μαζί του ο ταλαντούχος Χρήστος Σωνάκης, που θα συνοδεύσει τον κύριο Βαλαβανίδη εξαιρετικά, παίζοντας όμορφα τον νεαρό θεατή, τον νεότερο εαυτό του. Όμορφη συνύπαρξη που σου αφήνει μία γλυκιά αίσθηση και ένα ευχάριστο συναίσθημα.

Πάντα θα θέλουμε λίγο ακόμα…

Καλή θέαση

Πάρης Μακρίδης

Κείμενο/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρία Φιλίππου

Πρωτότυπη μουσική/Sound design: Γιάννης Οικονόμου

Στίχοι/Μουσική τραγουδιού: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη

Σχεδιασμός φωτισμών: Αργύρης Θέος

Βοηθός σκηνοθέτη: Πάμελα Οικονομάκη

Creative Agency: Grid Fox

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

Παίζουν οι ηθοποιοί

Χρήστος Βαλαβανίδης

Χρήστος Σωνάκης

Πληροφορίες παράστασης

Θέατρο Μικρό Άνεσις

Πρεμιέρα 12 Νοεμβρίου 2022

Πέμπτη στις 21.15

Σάββατο και Κυριακή στις 18.00

Διάρκεια: 70’ (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων

15€ Ζώνη Α / 12€ Ζώνη Β

Οι ηθοποιοί μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση δωρεάν επιδεικνύοντας την ατέλειά τους στο ταμείο του θεάτρου.

ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ»

Προπώληση

TICKETMASTER https://www.ticketmaster.gr/ticketmasterse2005871.html

ΘΕΑΤΡΟ ΜΙΚΡΟ ΑΝΕΣΙΣ τηλ. κρατήσεις: 2107718943

TICKETMASTER τηλ. κέντρο 2111981535

MY DAILY SPOT Σύνταγμα (Μητροπόλεως 25), τηλ: 2117502946

MY DAILY SPOT Κολωνάκι (Τσακάλωφ 14), τηλ: 2117502947

Πρόσβαση στο θέατρο

Μικρό Άνεσις

Λεωφόρος Κηφισίας 14 (μετρό Αμπελόκηποι)

Χάρτης: https://www.google.com/mapsll=37.987058,23.762135&z=16&t=m&hl=el&gl=GR&mapclient=embed&cid=8621646509064978716