Είναι πάντα καλή είδηση η επιστροφή των Arrayan Path στη χώρα μας. Έχουν παίξει και ξαναπαίξει στο παρελθόν, έχουν κοινό εδώ, τους αγαπά ο κόσμος και εκείνοι δείχνουν ότι είναι πάντα σοβαροί, δουλευταράδες και βγάζουν στη σκηνή ατόφιο το μεγαλείο των δίσκων τους.

Γέμισε το Temple και ο λαός που ήλθε, είχε τη χαρά να παρακολουθήσει τρεις εξαίρετες μπάντες επί σκηνής. Αρχίνημα με τους Subfire, οι οποίοι παίζουν Μέταλ υψηλών προδιαγραφών, βαρβάτο και παντελονάτο, έχουν έναν μπροστάρη που διαθέτει δυναμική και τις κατάλληλες χορδές και παίχτες που παίζουν λες και είναι στο Wacken! Τεχνικά άρτιοι, με τραγούδια που αρέσουν, που σε κάνουν να κουνάς το κεφάλι σου ρυθμικά, τα ξέρεις δεν τα ξέρεις. Είναι ωραίοι οι τυπάδες και θα τους ξανάβλεπα άνετα και θα το έλεγα και σε φίλους, για μεγαλύτερο μπούγιο.

Sacred Destinies, Tides Of Alibis, Samurai, Rage Of Emotions, Infinity

Οι Silent Winter ξανάρχονται. Είχαν παίξει στο Release το περασμένο καλοκαίρι, όταν εξαφάνισαν τη βροχή με την απόδοσή τους και τους βλέπουμε και τώρα, σε κλειστό χώρο. Γεμάτοι, με πολύ καλό ήχο – γενικά ο ήχος ήταν πολύ καλός και για τα τρία γκρουπ, σε τούτους εδώ όμως ίσως να ακόμα καλύτερος – και πολύ κέφι, τα παιδιά από τον Βόλο – η υπόλοιπη ομάδα πλην φωνής δηλαδή – έδειξαν πως παρά τα όσα άσχημα συμβαίνουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, εκείνα δεν μασούν, δεν υποχωρούν, δεν σκιάζονται.

Ο Μιχάλης μας καλώς ορίζει και ο πόλεμος ξεκινά. Κερδίζουν το στοίχημα; Για μένα, ναι. Οι μελωδίες, το τρέξιμο, η όλη ενορχήστρωση, μας κατακτούν. Το peak της βραδιάς. Λένε και ένα κομμάτι από τον επόμενο δίσκο. “We Burn The Future” και πάμε να σακατέψουμε σβέρκους.

Dragons Dance, Soul Reaper, Final Storm, Shout, Warriors Of The Sun, Empire Of Sins, We Burn The Furure, Gates Oif Fire

Εισαγωγάρα για τους φίλους από την Κύπρο. Τα φώτα σβήνουν και η περιπέτεια βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας. Ο Νικόλας τραγουδά και κάνω μία πίσω. Τι συμβαίνει; Κρατάει μπόσικα; Τον ταλαιπωρεί κάνα κρύωμα; Μάντολες, αδέλφια μου! Στο δεύτερο τραγούδι, το “Mardonius”, γκαζώνει με τέτοιο τρόπο, που αυτόματα αντιλαμβανόμαστε γιατί χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης και γιατί είχε επιλεχθεί για τους Warlord. Τηλέφωνα καταγράφουν και γνωστοί μιλάνε με τις συμβίες τους, οι οποίες θέλουν να το ακούσουν ζωντανά, έστω και μέσω συσκευής.

Το συγκρότημα βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Τραγούδια από το πλέον πρόσφατο άλμπουμ, “Thus Always To Tyrants”, τραγούδια από το πρόσφατο και μακρινό παρελθόν τους και η ανταπόκριση του κοινού γίνεται όλο και πιο θερμή, νότα με νότα. Υποτίθεται πως θα μας χάριζαν και μία διασκευή στο τελείωμα, αλλά κάτι προέκυψε. «Την επόμενη φορά, παιδιά»! Ναι, την επόμενη. Καλή υπόσχεση αυτή. Σε κάνα δίχρονο πάλι; Δεν θα ήταν καθόλου άσχημα.

*Intro-Archangel, Metamorphosis, The Fall Of Mardonius, The Usurper, The King’s Aegis… They Came From the Taygetos Mountains, Gabriel Is Rising, Artaxerxes II Memnon, Myrmidons, Ishtar, Dawn Of Aquarius, Piri Reis, Minas Tirith, Molon Lave, The Legend Of Evagoras, Road To Macedonia

Μου αρέσει να βλέπω να περνάει καλά ο κόσμος. Μου αρέσει αυτό το μελίσσι που είναι έξω και μετά μέσα και στα διαλείμματα πάλι έξω, αφού ο δυνατός κλιματισμός θέλει και το πεντάλεπτό του σε φυσικό περιβάλλον, για να επανέλθεις όπως πρέπει. Τρεις πραγματικά άξιες μπάντες, η καθεμιά με τα δικά της συν – πλην ΔΕΝ υπάρχουν, να το πάρουμε χαμπάρι αυτό – και με τον δικό της τρόπο ερμηνείας και προσέγγισης. Εξίσου καλοί όλοι. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις πως αυτή η μουσική, έτσι όπως παράγεται και παίζεται σε αυτή τη χώρα, αξίζει όλους τους επαίνους του κόσμου.

Κώστας Κούλης

Φωτό: Έλενα Βασιλάκη