Ποδαρικό για το γλυκύτατο – όπως αποδείχτηκε – αυτό το φεστιβαλάκι, στα τελειώματα του 2022. Μακάρι να προχωρήσει και να ανθίσει. Ζεστό το περιβάλλον έτσι κι αλλιώς, αλλά με το που βγήκαν οι μπάντες, πήραν όλα φωτιά! Οι Selefice αρχίνησαν τον χορό. Παραμονή Χριστουγέννων είναι ακόμα. Γιατί να μην «τα πούνε»; Γύρω στις δέκα και τέταρτο έσκασε η πρώτη νότα, με την τετράδα να παίζει, να πυροβολεί και να ευστοχεί από παντού. Δίκασες, ξύλο από δω κι από κει και δύο φωνές που έβγαλαν τον καλύτερο οχετό του κόσμου. Ξέρετε κάτι; Ακόμα κι αν δεν συμφωνούσε ο Νιόνιος, που το θεωρώ μάλλον απίθανο, να το κυκλοφορήσετε το τραγούδι. Κι ας είναι «η πολιτεία μου δυο ξένοι».

Intro, Nothing But Freedom, Kol Haneshama, I Will Die By Evil Ways, Mora, Damned, Gates Of Dawn, I Met A God, Where Is The Heaven

Οι Fortress Under Siege έπονται και είναι καταιγιστικοί. Πολύ πρόσφατα έπαιξαν στο Masters Of Rock (Winter ’22), στην Αυστρία και τους άρεσε πολύ. Και όπως μαθαίνω εκ των έσω, πολύ σύντομα θα μας έχουν κι άλλες εκπλήξεις για τα επόμενα LiVE τους. Δυο κιθάρες, τύμπανα, μπάσο, πλήκτρα, φωνή. Και yeah πυρί μιχθήτω! Εννοείται ότι έπαιξαν από το πλέον πρόσφατο άλμπουμ τους “Atlantis” και εννοείται ότι ήταν εξαιρετικοί στο στήσιμο και την απόδοση. Καλό Heavy Metal, βαρβάτο, μελωδικό και επικό.

Mythodea, Lords Of Death, Don’t Let Go, Atlantis, Love Enforcer, Phoenix Rising, Seventh Son, Last Temptation, Spartacus, Hate What We Like, A Legacy In Stone, Faithless

Είναι πλέον Χριστούγεννα και οι The Silent Wedding εφορμούν στη σκηνή. Η πεντάδα καταλαμβάνει και απολαμβάνει. Το εισαγωγικό με τις χορεύτριες είναι τουλάχιστον ερωτεύσιμο και η συνέχεια δικαιώνει όλους εμάς που έχουμε αγκαλιάσει τις δουλειές της μπάντα και δη τον πιο πρόσφατο δίσκο τους, “Ego Path”. Λυρισμός, ένταση, πάθος, τρελός ενθουσιασμός και πώρωση και αυτά πέρασαν και κάτω, σε εμάς τους θεατές. Πάντα καλοί, πάντα αφοσιωμένοι στο έργο τους.

The Eternal Enigma (intro), Time Of Darkness, The Endless Journey, The Sea Of Fate, Point Of No Return, Caught In The Web, Stealing The Sun, Shadows And Dust, Reveal The Rain, The Final Token, Catharsis, Song Of The Dead

Καλός και ο ήχος στο Holy Wood. Ακόμα κι αν κάτι φαινόταν κάπως στην αρχή, έφτιαχνε κατά τη διάρκεια του πρώτου τραγουδιού. Αρκετές γνώριμες φάτσες κάτω από τη σκηνή, χτυπήθηκαν κατά βούληση στα σετ των συγκροτημάτων, ενώ, πριν και μετά το LiVE, τα πηγαδάκια έδιναν και έπαιρναν. Δεν θέλω να σας πείσω, ντε και καλά, ότι «Περνάμε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω», αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει. Όταν μιλάς με όλα τούτα τα παιδιά, που ματώνουν για τη μουσική, που μονίμως βάζουν από την τσέπη τους για να ψυχαγωγούν όλους εμάς, τότε πλέον αισθάνεσαι σεβασμό και προφανή αγάπη για ό,τι πράττουν. Τότε θέλεις να συμπαρασταθείς όπως μπορείς. Και μάλλον το καταφέρνεις.

Το έγραψα στην αρχή, το τονίζω και τώρα. Μακάρι αυτό που ξεκίνησε μόλις τώρα να γίνει θεσμός. Μακάρι να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, να μαζεύει μουσικούς και ακροατές, να γινόμαστε τρελή παρέα και να κάνει όλους τους «απ’ έξω» να ανησυχούν. Κάπως έτσι λειτουργεί το χαμόγελο, κάπως έτσι δρα η μουσική. Εύχομαι τα καλύτερα στους διοργανωτές και εννοείται πως θα είμαστε πάντα κοντά, να στηρίξουμε και να θαυμάσουμε το Xmas Metal Spirit. Χρόνια Πολλά σε όλους!

Κώστας Κούλης