Που λέτε, κάποτε υπήρχε ένα κορίτσι που το λέγανε Eleanor Rigby. Το κορίτσι μεγάλωσε, έγινε κοπέλα, μετά γυναίκα, μετά γιαγιά. Και μετά πέθανε. Κανείς δεν πήγε στην κηδεία της. Μόνη της πέθανε, εκείνη και το όνομά της…

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Αυτό το κορίτσι ίσως και να ζούσε στο τρίτο διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου, σε μία παλιά πολυκατοικία, από κείνες με θυρωρείο. Το θυμάστε καθόλου; Το προλάβατε; Σημάδια μιας εποχής που δεν θα επιστρέψει ποτέ. Την Eleanor θα την αφήσουμε να συνεχίσει να μαζεύει το ρύζι από το πάτωμα της εκκλησίας. Εμείς θα εστιάσουμε στη Τζάκι. Ίσως η εν λόγω να έχει κάτι από την ηρωίδα του τραγουδιού, ίσως πάλι να έχει τα δικά της και μόνο.

Τρεις κυρίες αναλαμβάνουν να μας εισαγάγουν στον κόσμο της Τζάκι. Μαζί τους θα πάρουμε το ασανσέρ για τον πέμπτο, θα περιδιαβούμε τους διαδρόμους της πολυκατοικίας, θα κατέβουμε χοροπηδητά τις σκάλες, θα σκεφτούμε να χτυπήσουμε κάνα κουδούνι, ιδίως του ογδόου. Τρεις ηθοποιοί, ντυμένες με το ίδιο ρούχο, απλά σε άλλα χρώματα, θα προζάρουν, θα χορέψουν, θα… εμπλακούν σε μάχη μεταξύ τους. Το κείμενο της κυρίας Αλεξάνδρας Τσόμπου έχει επιμεληθεί δραματουργικά η κυρία Μαρία Σικιτάνο, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει η κυρία Περσεφόνη Παντοπούλου.

Είναι σουρεάλ; Είναι σκόρπιες κουβέντες, άρρηκτα δεμένες με κάτι που αυτή τη στιγμή μας διαφεύγει και μάλλον θα μας διαφεύγει στο διηνεκές; Είναι σκέψεις ανθρώπων που έχουν βαρεθεί να βλέπουν την κλεψύδρα να αδειάζει από τη μια μεριά, αλλά να μην γεμίζει από την άλλη; Είναι ένα έργο που μιλά για τη μοναξιά; Για τα όνειρα που δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα; Οι τρεις ηθοποιοί, οι κυρίες Δήμητρα Κολοκυθά, Λίνα Κομνηνού και Μπέτυ Σαράντη, είναι κατ’ ουσίαν οι αφηγητές, οι ήρωες, οι χαρακτήρες και οι από μηχανής θεοί. Δεν ξέρω αν σώζουν ή αν αφήνουν στην τύχη, αλλά οι ρόλοι τους είναι πολυποίκιλοι.

Ατάκα στην ατάκα, συγχρονισμένες κινήσεις, συγχρονισμός κινήσεων και ατακών. Οι τρεις κοπέλες είναι καλοπροβαρισμένες και έχω την αίσθηση πως μπορούν να υποδυθούν ακόμα κι είναι ναρκωμένες. Κάποια στιγμή το έργο θα κάνει μια interactive μυτούλα. Η διάδραση με το κοινό είναι πάντα ένας τρόπος εξωτερίκευσης και δημιουργίας οικειότητας και ανθρώπινης ζεστασιάς; Μάλλον θα πρέπει να ρωτήσουμε και το κοινό εδώ. Το οποίο κοινό ανταποκρίθηκε στο ερώτημα, είπε και τις δικές του απόψεις και το πεντάλεπτο δεν κύλησε σιωπηλά ή μέσα στην αμηχανία. Προφανώς και δεν θα αποκαλύψω το ερώτημα, αφού απεχθάνομαι τα spoiler, το ίδιο φαντάζομαι και εσείς.

Η Τζάκι κοιτά στον καθρέφτη. Της αρέσει να κοιτά και της αρέσει αυτό που βλέπει. Στα πέντε χρόνια της, στα είκοσι εφτά της, στα σαράντα-φεύγα και στα εξήντα-τόσο. Συνεχίζει να θέλει να κοιτά. Δεν έχω ιδέα τι της αρέσει τώρα. Οι τρεις ηρωίδες ξέρουν. Άλλωστε, οι τρεις τους, όταν ενώσουν τα δαχτυλίδια τους, γίνονται Τζάκι. Όχι πως μας έδωσαν τέτοια σημάδια στην παράσταση, αλλά ένα κομμάτι της φαντασίας μας κινήθηκε προς τα εκεί.

Ο μακρόκοσμος είναι ένα σύνολο μικρόκοσμων τελικά; Υπάρχει τύπος κατασκευής; Μαθηματικός, φυσικός, χημικός ή κοινωνικός; Ό,τι έχουμε από τη μια μεριά της εξίσωσης, το έχουμε κι από την άλλη; Για εξήντα λεπτά θα νομίσετε ότι κάποιος σας κοροϊδεύει. Ότι από τη στιγμή που ξεκινούν τα κορίτσια να μιλούν, κάποιος σας κλείδωσε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Στον πέμπτο όροφό του, στο τρίτο διαμέρισμα. Και ο καθρέφτης στην καμπίνα του ασανσέρ δεν δείχνει το είδωλό σας, αλλά τις τρεις πρωταγωνίστριες. Και τη Τζάκι να σας κοιτά από τον έκτο, από τις σκάλες που οδηγούν στον όροφό σας. Είναι μία παράσταση για τον άνθρωπο, για τις αισθήσεις του, για το είναι του, για τον εσωτερικό κόσμο του. Όλοι οι μοναχικοί άνθρωποι… πού να ανήκουν άραγε;

Κώστας Κούλης

Σύλληψη Κειμένου:Αλεξάνδρα Τσόμπου
Δραματουργία: Μαρία Σικιτάνο
Σκηνοθεσία:Περσεφόνη Παντοπούλου
Μουσική Επιμέλεια: SIGMATAF
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: SIGMATAF, Νικόλας Γιακουμής
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Tsopan Theatre Company
Σχεδιασμός Φωτισμών: Δημήτρης Σαβουιδάκης, Λία Μιχάλη
Επιμέλεια Κίνησης: Γρηγορία Μεθενίτη
Φωτογραφίες – Trailer:Πάτροκλος Σκαφίδας
Graphic Design: Εύη Τσόμπου
Προβολή – Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Tsopan Theatre Company

Ερμηνεία

Δήμητρα Κολοκυθά, Λίνα Κομνηνού, Μπέτυ Σαράντη

Πληροφορίες Παράστασης

Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων

Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15

Τιμές Εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 12€

Μειωμένο (φοιτητών – ανέργων): 8€

Διάρκεια Παράστασης:60 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Προπώληση Εισιτηρίων:

Viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/theater/macrokosmos/
Θέατρο 104

Ευμολπιδών 41, Γκάζι
(Σταθμός μετρό: Κεραμεικός)

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 3455020 & 695126982 | Facebook | www.104.gr

TSOPAN THEATRE COMPANY

Η Tsopan Theatre Company είναι μια σύμπραξη καλλιτεχνών που σχηματίστηκε το Μάρτιο του 2022 με αφορμή το έργο Μακρόκοσμος. Πρόκειται για μια ομάδα που παράγει πρωτότυπα θεατρικά έργα.

Δημιουργήσαμε την Tsopan Theatre Company λόγω της ανάγκης μας να επικοινωνήσουμε τα βιώματά μας ως μέλη της σύγχρονης κοινωνίας αλλά και ως άτομα που διαθέτουν μια κριτική στάση απέναντι σε αυτήν. Διαπιστώνουμε πολλές φορές ότι η πραγματικότητα είναι βαθιά συνυφασμένη με το παράλογο γι’ αυτό και οι εικόνες που παράγουμε δεν είναι απαραίτητα ρεαλιστικές. Κεντρικό άξονα της δουλειάς μας αποτελεί η παρατήρηση και η έρευνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στόχος της ομάδας είναι να εξασφαλίσει ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον όπου όλα τα μέλη θα αντιμετωπίζονται ως συν δημιουργοί, θα ενθαρρύνει την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών αλλά και τον καλλιτεχνικό διάλογο. Η επιλογή των μελών δε γίνεται με εμπορικά κριτήρια αλλά με τη διάθεση να αναδειχθούν καλλιτέχνες που διαθέτουν μια προσωπική σφραγίδα στα έργα τους.

Λίγα λόγια για τους δημιουργούς

Η Περσεφόνη Παντοπούλου είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής “Αρχή” της Νέλλης Καρρά. Δείγμα της δουλειάς της ως ηθοποιός είναι οι παραστάσεις Ένας Ήρωας του καιρού μας (2018), Across the universe (2019), Ζιγκ Ζαγκ στις Νεραντζιές (2020). Το θεατρικό έργο Μακρόκοσμος αποτελεί την πρώτη της σκηνοθετική προσέγγιση.

H Αλεξάνδρα Τσόμπου είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας Αθηνών, έχει ασχοληθεί με το χώρο της Εκπαίδευσης και της Δημοσιογραφίας. Το έργο Μακρόκοσμος αποτελεί την πρώτη της συγγραφική παρουσία στο χώρο του θεάτρου.