SOEN
Memorial
2023 – Silver Lining Music
Εισαγωγάρα σε οκτώ χρόνους, με τις κιθάρες να λυσσάνε και μετά στακάτο τεσσάρι. Εκεί μπουκάρει και η φωνή. Το riffομάνι από πίσω καλά κρατεί. Αυτό είναι το “Sincere”, το οποίο διαθέτει ένα μελωδικότατο refrain. Το κουπλέ, ελέω φωνής, έχει κάτι από alternative, grunge-άρει ελαφρά. Η μελωδική γέφυρα χωρίς τύμπανα είναι ευφυής.
To “Unbreakable” είναι κι αυτό mid tempo, με τη φωνή αυτή τη φορά να είναι πιο χαμηλά συχνωτικά. Ρεφρενάρα! Ρεφρενάρα και λίγα γράφω. Είναι ατελείωτη η μελωδία που ξεχειλίζει, είναι γιατρειά για τα αυτιά. Και το σόλο που ακολουθεί… τι καψούρα είναι αυτή πάλι; Κλασσικά, οι Soen σπάνε το τραγούδι, οδηγώντας το σε ένα μοτίβο με φωνές και πλήκτρα μόνο, για να αναδείξουν ακόμα περισσότερο εκείνη τη μελωδία. Και τα εφέ στα δεύτερα φωνητικά…
Το ”Violence” εισέρχεται βίαια, μέσα από γκάγκα στις κιθάρες και αντίστοιχα τύμπανα. Στο κουπλέ αδειάζει. Η φωνή σχεδόν ψιθυρίζει. Στο ρεφρέν ανεβαίνει. Είναι τόσο απελπιστικά υπέροχο! Ποιος είπε πως το μινόρε δεν χρειάζεται απαραίτητα να ακούγεται λυπητερό; Πιο πολύ δίκαιο δεν γίνεται. Το μοτίβο των Σουηδών είναι το αυτό. Πάλι θα σπάσει, πάλι θα αφήσει μόνα τους φωνή και πλήκτρα. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, νεσπά; Αφού έτσι τους αρέσει να συνθέτουν, γιατί να τους το χαλάσουμε;
Το ”Fortress” σκάει οργισμένο. Ναι, όλα τα τραγούδια του άλμπουμ έχουν μία λέξη για τίτλο τους. Το έχουμε ξαναδεί, είναι άποψη, αφορά τον δημιουργό και μόνο και είναι καλοδεχούμενο. Γεμάτο μελωδία και αυτό το τραγούδι και τι καλά που το έκαναν και βίντεο! Θα το διάλεγα και εγώ άνετα και μάλιστα τολμώ να πω ότι το σκεφτόμουν εξαρχής, αλλά εδώ μπορούν άνετα να βγουν δυο χιλιάδες άτομα και να μου πουν «Καλώς τον! Πάρε νουμεράκι και κάτσε στην ουρά». Απίστευτο και εδώ το σόλο της κιθάρας. Μισό, μισό… Έχει βάλει ΚΑΙ κουδούνα ο άλλος ο θεοπάλαβος; Παρατηρήσατε το delay στα φωνητικά στο ρεφρέν; Οι απλές ιδέες είναι πάντα οι καλύτερες. Και η δισολία… κουφέτο!
Το ”Hollowed” είναι κρυστάλλινο και σε ρυθμό 6/8. Tο κομμάτι μπαλαντίζει. Τα φωνητικά μοιράζεται με τον Joel Ekel?f η Ιταλίδα σταρ Elisa, η οποία δένει με τον Σκανδιναβό και αμφότεροι προσφέρουν ένα γλυκύ τραγούδι, που θα μπορούσε να κάνει ζημιά α λα “Nothing Else Matters”, αν βέβαια το MTV ήταν εκείνο που ξέραμε τριάντα χρόνια πριν. Ευσεβείς πόθοι. Ο Cody Ford εξαπολύει ένα σόλο που θα σας κάνει να χαμογελάσετε και που θα έκανε τον David Gilmor να σταθεί, να ακούσει και να νεύσει με ευαρέσκεια. Πανέμορφο!
Το ομώνυμο διαθέτει μία απίστευτη γκρούβα στη δομή του. Οι κιθάρες συμπράττουν με τα τύμπανα, τονίζοντας κάθε αξία. Όταν γκαρίζει ο Joel, δεν σας κάνει Dexter Holland; Μου αρέσει απίστευτα η χροιά του Αμερικανού, κατά συνέπεια, σιγά μην παραπονεθώ κιόλας. Και οι επιθέσεις των ρεφρέν συνεχίζονται. Μπας και έχουν καλούπι αυτοί εδώ; Η λυρική γέφυρα είναι σχεδόν κινηματογραφική και το θεματικό σόλο που ακολουθεί, το κάνει όλο τόσο λυρικό…
Το ”Tragedian” θα μπορούσε να είναι το νέο single μίας θεόρατης Pop/R&B μπάντας. Τα πρώτα δευτερόλεπτα δείχνουν προς τα εκεί. Τουλάχιστον… Η σκέψη «διακόπτεται» από το «τσικ» της κιθάρας, που παίζει δύο πράγματα και είναι και τα δύο πανέξυπνα. Είναι πολύ μεγάλος παίχτης τούτος εδώ. Ακούστε πώς χρωματίζει με διάφορα κόλπα και εφέ. Και η φωνή αφηγείται. Να σας πω κάτι; Έχω την αίσθηση πως κάποτε οι Soen θα κάνουν περιοδεία και θα παίζουν αυτό το άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος. Ολόκληρο. Μπορεί και δυο φορές.
Το “Icon” είναι πανικός! Ακούστε riff, ακούστε πως σκάνε τα όργανα, ακούστε τη φωνή. Μου θύμισε κάτι από το “Guardian” των Ryche και αυτό με ξετρέλανε ακόμα περισσότερο. Ακούστε τη δουλειά στα τύμπανα, με τις πανέξυπνες δίκασες. Δουλεύει τρελά αυτή η μπάντα. Τα «άρρωστα» πλήκτρα και η «άλλη» ενορχήστρωση, θα σας εξάψουν τη φαντασία. Μπορεί ο άνθρωπος να σκέφτεται τόσο μπροστά; Άνετα. Και όχι μόνο για το κακό.
Τα φώτα της σκηνής ανάβουν. Ίσως να είμαστε στο Covent Garden, ίσως πάλι σε ένα House Of Blues. Το συναίσθημα που βγάζει το εναρκτήριο θέμα στο πιάνο… Και μετά… Μπλουζ. To reach for the Sun… Φανταστείτε το σαν τίτλους τέλους ταινίας. Ξέρετε, εκεί που γράφει για κάθε έναν από τους ήρωες τι απέγινε. «Ο Τζεφ Μιλλς δεν ασχολήθηκε ποτέ πια με τη δικηγορία. Έφυγε από το μέγαρο που έμενε, έφυγε από τη χώρα και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, σε ένα χωριό στη Black Country. Έγινε μαραγκός. Δεν παντρεύτηκε ποτέ»… Το “Vitals” είναι, πολύ απλά, ο τέλειος επίλογος ενός τέλειου δίσκου. Έχουμε ακόμα μερικούς μήνες να διανύσουμε, αλλά πολύ δύσκολα περιμένω κάτι να ξεπεράσει αυτό το μεγαλούργημα. Οι Soen μάλλον έβγαλαν το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς. Καλές ακροάσεις!
Κώστας Κούλης
0 Comments