Επτά δευτερόλεπτα… Τι μπορείς να κάνεις μέσα σ’ αυτά; Αρκούν επτά δεύτερα για να προκαλέσεις καλή εντύπωση; Για να ερωτευθείς ίσως; Είναι απίστευτα λίγος χρόνος ή απίστευτα πολύς; Φτάνεις στη στάση του λεωφορείου. Σε επτά δευτερόλεπτα περνάει. Πφφφ! Τίποτα, έτσι; Μιάμιση ανάσα και αν… Πατάς το κουμπί να φορτώσει η τάδε σελίδα στον browser. Επτά δευτερόλεπτα; Τόσο πολύ;
Μία ομπρέλα παραλίας, καθισματάκι, ψυγειάκι, σαμπρέλες, κομψά βατραχοπέδιλα (να δύο λέξεις που δεν πίστευα ποτέ ότι θα βάλω τη μία δίπλα στην άλλη), πετσέτα και ένα ροζ φλαμίνγκο (ψεύτικο φυσικά). Οργανωμένη σε κόβω, κοπελιά. Α, έχεις πάρει και γυαλιά θαλάσσης; Ανεβαίνεις συνεχώς στην εκτίμησή μου. Μη μου πεις πως έχεις πακετάρει και κολατσιό… Έγραψες!
Η πρωταγωνίστριά μας έχει να αντιμαχηθεί τον χρόνο ή – τουλάχιστον – έτσι νομίζουμε. Ξέρετε, τα ρολόγια, στην ουσία, δεν μετράνε την ώρα. Μετρούν τους εαυτούς τους. Ο χρόνος είναι ένα άλλο πράγμα. Και δεν μετριέται. Γιατί έχει να κάνει με τον παρατηρητή. Και η πρωταγωνίστριά μας είναι ο παρατηρητής, από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι εκείνη που θέτει τις ερωτήσεις, είναι εκείνη που ψάχνεται για τις απαντήσεις, είναι αυτή που θα μας απασχολήσει για την επόμενη ώρα. Ένας μονόλογος με διαφορετική υφή, με ένα «κάτι» που θέλει τον χρόνο του, ως προς την επεξεργασία.
Η κυρία Θέκλα Γαΐτη έχει συλλάβει το «λιμπρέτο», έχει σιάξει το πώς και το πού, όπως και το γιατί και εννοείται ότι έχει αναλάβει να παίξει αυτόν τον ρόλο. Κινείται συνεχώς, ακόμα κι όταν παραμένει ακίνητη. H κυριά Ίρις Φουστέρη έχει κάνει σπουδαία δουλειά στην κίνηση. Η Γαΐτη τρέχει, ξαπλώνει, κοιμάται, τρώει, φωνάζει, χτυπά και χτυπιέται. Ρωτά για εκείνα τα επτά δευτερόλεπτα. Ρωτά για τον άνθρωπο, την ψυχή και το σώμα. Δεν έχει να παραθέσει κάποια αφήγηση. Δεν θα μας διηγηθεί καμία ιστορία. Θα είναι μία ώρα από τη ζωή μίας ανώνυμης ηρωίδας. Θα είναι το γέλιο και ο θρήνος, κάτι σαν ανόθευτος κλαυσίγελος, ενός πλάσματος που θέλει να μην είναι μόνο του. Ούτε θεός ούτε θηρίο. Απλά άνθρωπος.
Καθόλη τη διάρκεια της παράστασης ακούσαμε διάφορα τραγούδια, σε κάποιες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εκδόσεις. Σε κάποια από αυτά είχαν απομονωθεί τα φωνητικά και είχαν μονταριστεί πάνω σε άλλες μουσικές. Παίχτηκε μία απίστευτη πιάνο εκδοχή του “Oops! I Did It Again” (ναι, ναι, αυτού της αυτηνής της τέτοιας, της πώστηλένε, της Μπρίτνεϋ), παίχτηκαν ένα σωρό άλλα και σε κάποια, όπως το «Στη Βουλιαγμένη», τραγούδησε η πρωταγωνίστρια από πάνω. Μισό, μισό, ΜΙΣΟ! Τι βιμπράτο είναι αυτό; Θα μας τρελάνει;
Λίγες έξυπνες ατάκες και μερικές τεχνικές εκφράσεις του προσώπου και το κοινό θα γελάσει, θα αφεθεί… ΔΕΝ θα προβληματιστεί. Θα το αφήσει αυτό για μετά. Όταν η τουρίστρια της ιστορίας μας… Μήπως όμως… Ούτε καν τουρίστρια; Μία νεαρή βιοπαλαίστρια, η οποία αποφάσισε να πάει για μπάνιο, εκμεταλλευόμενη μία σχόλη ή μία αργία ή ένα σκασιαρχείο ακόμα-ακόμα. Ένα χαριτωμένο πλάσμα, που θέλησε να γευθεί την ξεγνοιασιά, που θέλησε να έλθει σε επαφή με τη Φύση και μέσω αυτής της επαφής, να θέσει τον εαυτό της ενώπιόν μας. Ψυχικά γυμνό και σωματικά… Μμμ… δεν ξέρω. Η παραλία και η ομπρέλα είναι ένα κομμάτι ιστορίας, χωρίς δράκους, χωρίς μάγισσες, αλλά και χωρίς πριγκιπόπουλο.
Η κυρία Γαΐτη δημιουργεί κάτι καινούργιο εδώ. Φέρνει την πραγματικότητα μέσα από έναν σουρεάλ δοκιμαστικό σωλήνα και θερμαίνει τόσο όσο… Η πραγματικότητα τηγανίζεται μέσα στο ίδιο της το ζουμί και ο κόσμος παρακολουθεί κάτι, το οποίο του θυμίζει πολύ μια ιστορία από τα παλιά, η οποία ξέβαψε, ξεθώριασε, πέρασε στα υπόγεια του μυαλού και χάρηκε τόσο πολύ που δεν βρήκε υγρασία, που δεν θέλησε να παραπονεθεί για την ατελείωτη παραμονή της στον πάγκο των αναπληρωματικών. Θα το ξανάβλεπα και μάλιστα στα αγγλικά, χωρίς καν να το σκεφτώ δυο φορές. Και εννοείται ότι το αναφέρω σκόπιμα τούτο εδώ, αφού η παράσταση διαθέτει και αγγλικό κοστούμι.
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
σύνθεση | σκηνοθεσία | ερμηνεία: Θέκλα Γαΐτη
φωτιστικός σχεδιασμός | τεχνική υποστήριξη: Δημήτρης Νικολάου
σύμβουλος κίνησης: Ίρις Φουστέρη
πρωτότυπη μουσική: Στράτος Στεριανός
φωτογραφίες παράστασης: Δημήτρης Νικολάου
επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
παραγωγή: Experimenta Art Co. AMKE
Πληροφορίες παράστασης
Παραστάσεις: Από Δευτέρα 28 Απριλίου έως Τρίτη 13 Μαΐου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
στα ελληνικά: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
28 & 29 Απριλίου, 5 & 6 Μαΐου, 12 & 13 Μαΐου 2025
στα αγγλικά: Τετάρτη 30 Απριλίου 2025 στις 21.00
Διάρκεια παράστασης : 53 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό : 15€
Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανέργων – ΑΜΕΑ – Άνω των 65) : 12€
Προπώληση εισιτηρίων: στο MORE.COM
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/metadramatiko-2
H.UG art space
Διεύθυνση: Μελιταίων 14, Πετράλωνα
Η παράσταση βασίστηκε στην φωτογραφική σειρά ‘Looking for the sea’ του Δημήτρη Νικολάου: https://dnikolaouphoto.wixsite.com/dimitrisnikolaou/lookingforthesea
Θέκλα Γαΐτη
Η Θέκλα είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη, του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Θέατρο και Κοινωνία: Θεωρία, Σκηνική Πράξη και Διδακτική” της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, του Εθνικού Ωδείου Αθηνών (τμήμα σύγχρονου τραγουδιού), του DUENDE School of Ensemble Physical Theatre, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στο επίπεδο Ι της θεραπευτικής τεχνικής αναπνοών Breathwork: Pure Awareness.
Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός και performer με Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες σε θεατρικές (2024-25, “Γκιακ” του Δ.Παπαμάρκου σε σκηνοθεσία Κ.Ντέλλα, θέατρο “Σταθμός”), τηλεοπτικές (2024, “Ψυχοκόρες”, ΑΝΤ1) και κινηματογραφικές (2024, “Ο άρρωστος 1789”, σκην. Ειρήνη Καραγκιοζίδου) παραγωγές και ως τραγουδίστρια με μουσικούς, συνθέτες και τραγουδιστές σε μεγάλες και μικρές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και σε τηλεοπτικές εμφανίσεις. Τα τελευταία χρόνια εστιάζει την εργασία της στην performance σε έργα εννοιολογικής φωτογραφίας και ερευνά τη διαδικασία σύνθεσης μίας σόλο παράστασης. Το καλοκαίρι του 2022 συνθέτει το metaδραματικό ως πρακτική εφαρμογή της έρευνάς της, το οποίο παρουσιάζει σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ έως και σήμερα. Τον Μάρτιο 2025 βραβεύτηκε στο Λονδίνο με το OffFest Award των Off-West End Awards 2025 (“Offies”) για τη συμμετοχή της στο Voila! Theatre Festival 2024.
Από το 2017, η Θέκλα διδάσκει την τεχνική Self-With-Others στην Αθήνα σε μικρά και μεγάλα γκρουπ διαφορετικών επιπέδων και σε διεθνή καλλιτεχνικά residencies, ενώ στα πλαίσια της μεταπτυχιακής της φοίτησης δίδαξε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου ως υπότροφος του προγράμματος ενισχυτικής διδασκαλίας. Παράλληλα, συνεχίζει τη δια βίου μάθησή της σε καλλιτεχνικές εκπαιδεύσεις που την αφορούν.
Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής εταιρίας Εxperimenta, διοργανώνει θεατρικές παραγωγές και εκπαιδευτικά σεμινάρια και είναι υπεύθυνη λειτουργίας της Experimenta area στο Μεταξουργείο.
0 Comments