Ο Francis Scott Key Fitzgerald έγραψε το “The Great Gatsby”, μάλλον κοιτώντας στον καθρέφτη. Είναι μάλλον ο εαυτός του σε μία διαφορετική διάσταση. Αν διαβάσετε τη βιογραφία του και προσπαθήσετε να παραβάλλετε σε σχέση με τη ζωή του κεντρικού ήρωα της νουβέλας… Ναι, σηκώνει πολλή κουβέντα αυτή η σκέψη. Ο Αλέξιος Κοτσώρης ανέλαβε να σκηνοθετήσει και φρόντισε να δείξει ότι έχει μελετήσει σε βάθος, δίνοντας μία εκδοχή λόγια, αντί-κινηματογραφική και απόλυτα θεατρική. Η αφήγηση, η οποία είναι βασικό στοιχείο του βιβλίου, υπάρχει και εδώ και στέκει μάλιστα με μεγαλοπρέπεια, μέσα από τη μεστή, σχεδόν ποιητική και απόλυτα εγκλιματισμένη με την εποχή, μετάφραση της κυρίας Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Βρισκόμαστε στο Long Island του 1922. Είναι καλοκαίρι, υπάρχει η περίφημη ποτοαπαγόρευση σε ισχύ και η μουσική Jazz γράφει το όνομά της στην εν λόγω εποχή. Οι χαρακτήρες είναι όλοι παρόντες και μπλέκουν με τρόπο αριστοτεχνικό. Τρίγωνα Ιψενικά, ζευγάρια που τελικά δεν θα παραμείνουν «ως έχει», άνθρωποι που καταστρέφουν τις ζωές τους με το πάτημα της σκανδάλης. Ο κύριος Αριστείδης Βέβης είναι ο ένας εκ των αφηγητών της ιστορίας. Αφήνει να εξελιχθεί αυτό που μπορεί πολλοί και πολλές από εσάς να έχουν διαβάσει, μπροστά στα μάτια σας. Είναι ο Νικ, είναι όμως και εκείνος που οδηγεί το κοινό στην επόμενη σκηνή. Πολύ ήπιος και γλυκύς, ένας πραγματικός κύριος, που αποφασίζει να πει αντίο στη γυναίκα που θα μπορούσε να είναι ο έρωτας της ζωής του, χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές.

Ο έτερος αφηγητής, συνάμα η Μυρτλ, η κυρία Φωτεινή Τεντολούρη, είναι ένα πλάσμα με συνεχή κίνηση και εντυπωσιακή άνεση. Κάποια στιγμή που εξαιτίας ενός χαστουκιού έπεσε στο πάτωμα, ψιλό-πάγωσα. Ήταν τόσο πειστική που σίγουρα κάποιοι θορυβήθηκαν. Ο τρόπος της, το ταπεραμέντο της, η εκφορά του λόγου… Θαυμάσια παρουσία.

Η κυρία Ευγενία Καραμπεσίνη υποδύεται τη Ντέζη και το κάνει τόσο καλά, που θέλουμε στην αρχή να της πάνε όλα δεξιά και στο τέλος πραγματικά τη σιχαινόμαστε. Είναι όμορφη, είναι γλυκύτατη, είναι όμως και μία επικίνδυνη γυναίκα, η οποία μάλλον μπερδεύει τη λέξη «αγάπη» και τη μπερδεύει για το συμφέρον της.

Η κυρία Λήδα Μανούσου Αλεξίου, στον ρόλο της Τζόρνταν, είναι μία θαυμάσια παρουσία! Της πάνε τόσο πολύ τα ρούχα εποχής, μοιάζει να ήλθε κατευθείαν από εκεί στο σήμερα. Είναι άρτια, πειστική, έχει αέρα και κίνηση. Να πούμε εδώ ότι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην κυρία Nora Ponti για τα κοστούμια, τόσο των κυρίων όσο και των κυριών. Έκανε απίστευτη δουλειά και συνέβαλε και εκείνη στο να είναι η παράσταση ακόμα πιο ερωτεύσιμη.

Ο κύριος Νάσος Φρίγγης, σε διπλή διανομή, αλλά κυρίως ως Γουίλσον, κυριολεκτικά σπάει στα δυο! Εμφανίζεται ως αδύναμο ανθρωπάκι, με ένα σωρό συμπλέγματα και τον νταλκά να φύγει, μαζί με τη γυναίκα του Μυρτλ, για άλλες γαίες, εμφανίζεται ως αποφασισμένος για όλα, μια και δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει. Όμορφη χροιά, ωραία κίνηση.

Ο κύριος Γιώργος Γκιόκας, στον ρόλο του Τομ, αποτελεί πραγματικά εξαιρετική επιλογή. Είναι ήπιος, αλλά μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκραγεί, είναι είρων, διαθέτει την «απαραίτητη» έπαρση του πλούσιου, δεν διστάζει να πει τα πράγματα «κάπως διαφορετικά», προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό του και τα κεκτημένα του.

Στον ρόλο του Γκάτσμπυ βρίσκουμε τον κύριο Αλέξιο Κοτσώρη. Πέρα από τη σκηνοθεσία του, η οποία ιντριγκάρει τον θεατή, με τη χρήση των κύβων και την παρουσία μέσα στην απουσία, ο κύριος Κοτσώρης στέκεται άψογα ως ο άγνωστος με το ωραίο παράστημα και τα χιλιάδες μυστικά. Είναι η ήρεμη δύναμη, που δεν τριγκάρει ποτέ. Αυτό που πάντα τον ενδιέφερε είναι εκείνο το πράσινο φως, πέρα μακριά. Μία ζεστή ερμηνεία που στην ουσία είναι αυτό που μας προσφέρει το έργο. Τη θαλπωρή μίας γλυκιάς παράστασης, με κάθαρση την οποία θα θέλαμε να είχαμε αποφύγει, με κάθαρση που στην ουσία δεν είναι κάθαρση. Είναι απλά το σημείο στο σημείο αφήνουμε το χωροχρονικό γεγονός. Και πορευόμαστε. Για εκείνο το πράσινο φως…

Κώστας Κούλης

Θεατρική διασκευή: Simon Levy
Επιλογή Δραματολογίου-Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Αλέξιος Κοτσώρης
Σκηνικά: Ελεονώρα Καραβάνη
Κοστούμια: Nora Ponti
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Νικολάου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Πρωτότυπη μουσική: Φάνης Κακοσαίος
Βοηθός σκηνοθέτη: Όλγα Λουπάκη
Φωτογραφίες: Νίκος Παπουτσάκης
Γραφιστική επιμέλεια: Ήρα Σταματοπούλου
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Παίζουν: Αριστείδης Βέβης, Ευγενία Καραμπεσίνη, Γιώργος Γκιόκας, Φωτεινή Τεντολούρη, Λήδα Μανούσου Αλεξίου, Νάσος Φρίγγης και ο Αλέξιος Κοτσώρης στο ρόλο του Τζέι Γκάτσμπυ.

Πληροφορίες
Αγγέλων Βήμα – Τόπος Συνάντησης Ανατολής-Δύσης
Διεύθυνση: Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια (πίσω από το Εθνικό Θέατρο Τσίλλερ)
Πρεμιέρα: Σάββατο, 26 Νοεμβρίου 2022
Παραστάσεις: Σάββατο στις 21:00*, Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 95΄

*Μισή ώρα πριν την έναρξη της παράστασης του Σαββάτου, live πρόγραμμα jazz, swing και free bar με αναψυκτικά και κρασί στο φουαγιέ του ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ. Μία δωρεάν προσφορά στους θεατές, για να μπαίνουν στην παράσταση έχοντας ήδη μπει στον κόσμο του Γκάτσμπυ!

Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ (γενική είσοδος), 12 ευρώ (μειωμένο), 5 ευρώ (ατέλεια)
Προπώληση εισιτηρίων:
www.aggelonvima.gr
www.viva.gr/tickets/theater/o-yperoxos-gkatsmpy/

Πληροφορίες-Κρατήσεις 210-5242211