Παναγιώτης Κουτσομπόγερας – Γιάννης Σίννης

Rock + Χημεία

Εκδόσεις ἡδυέπεια

Χημεία. Επιστήμη. Δύο αέρια δημιουργούν ένα υγρό, δύο στοιχεία «αντιδρούν» μεταξύ τους και το αποτέλεσμα είναι κάτι άλλο. Χημεία. Έννοια. Υποδηλώνει ότι δύο και περισσότεροι άνθρωποι, «κουμπώνουν» ο ένας με τον άλλο και όλοι μαζί. Τα βρίσκουν, καταλαβαίνονται, φτιάχνουν παρέα πολύ ωραία πράγματα. Η μουσική είναι ένα από αυτά. Ένα τραγούδι είναι κάπως σαν χημική ένωση, σωστά; Προσθέτεις πολύ από αυτό, λιγότερο από κείνο, μία ιδέα από το τρίτο και αυτό που προκύπτει μπορεί να είναι κάτι που θα μεγαλώσει δυο και τρεις γενιές. Δύο άνθρωποι, που έχουν συναντηθεί από κοντά φορές μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, γράφουν παρέα ένα βιβλίο. Και είναι τέτοια η χημεία μεταξύ τους, που το βιβλίο τελείωσε και κυκλοφόρησε και έγινε ένας θαυμάσιος μπούσουλας για εμάς τους ακροατές.

Είκοσι και εννέα τραγούδια, αντίστοιχοι καλλιτέχνες και διάφορες ιστορίες. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω, ένα χημικό στοιχείο, πραγματικό ή φανταστικό, κάτι για το οποίο έχουμε διαβάσει ή κάτι που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε, μέχρι τώρα. Από τη ζάχαρη μέχρι τον Κρυπτονίτη και από τον σίδηρο μέχρι το δηλητήριο. Επεξήγηση των στοιχείων και αναφορά στον καλλιτέχνη που έβγαλε τραγούδι με αυτό το θέμα ή μία σπουδή πάνω στο θέμα. Η έκφραση και το ανεξέλεγκτο του οίστρου. Οι Def Leppard και η ζάχαρή τους, ο David Bowie και το διάστημα, οι Sweet και το οξυγόνο.

Ο Γιάννης με τον Παναγιώτη βάζουν κάτω τα τραγούδια και από κοινού πληροφορούν. Ο πρώτος για τον καλλιτέχνη, την ως τώρα πορεία του και διάφορα πασπαλίσματα της καριέρας του. Ο Παναγιώτης καταπιάνεται με το επιστημονικό του πράγματος. Τι είναι η κηροζίνη; Ποιος ο ορισμός της αδρεναλίνης. Ο μουσικός και ο χημικός ενώνουν τις δυνάμεις τους. Αποτέλεσμα; Χημεία Μουσικής. Ένα υβρίδιο που καλείται να εξιτάρει αισθήσεις και φαιά ουσία. Όταν έμαθα για τον τίτλο και την ουσία του βιβλίου, ο νους πήγε κατευθείαν σε μία έκφραση που χρησιμοποιούν οι ξένοι. Pocket Playing. Άλλως playing in the pocket. Η υπέρτατη χημεία. Να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο με κλειστά μάτια. Και εκεί να δείτε γκρούβες και μελωδίες.

Το αυτό ισχύει για τούτη εδώ τη συνεργασία. Δύο άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικά χωράφια, θέλησαν να τα ενώσουν, να τα αρδεύσουν και να τα κάνουν στην ουσία έναν παραγωγικό τόπο. Σίγουρα θα ακούσεις γνώμες εκεί έξω για το αν συνάδουν ή αν είναι συμβατές ή κι εγώ δεν ξέρω τι. Μην νομίζετε. Ούτε αυτοί που θα πετάξουν τις «γνώμες εκεί έξω» ξέρουν. Απλά εικάζουν, απλά έτσι τους υπαγορεύει η εμμονή τους να διαφωνούν, μόνο και μόνο για να διαφωνήσουν. Η ουσία όμως είναι αλλού.

Αυτό το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό. Διαβάζουμε για μία μπάντα ή έναν σόλο καλλιτέχνη, που είχαν μία ιδέα. Σχετίζουμε αυτή την ιδέα με τη χημεία. Διαπιστώνουμε μία συμβατικότητα και πατάμε στην εν λόγω, εξιστορώντας και εξηγώντας. Πάμε παρακάτω, στο επόμενο τραγούδι. Στην επόμενη ιδέα. Που έγινε τραγούδι, λόγω του ότι υπήρχε χημεία. Μεταξύ μουσικών συνοδοιπόρων, μεταξύ του ίδιου του δημιουργού και του «άλλου» εαυτού του, που ευτυχώς συμμάχησε και δεν διέγραψε. Το βιβλίο αυτό αποτελεί έναν χάρτη περιοχών, που γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και τις μάθαμε με άλλο μέσο και άγνωστων γαιών, που τώρα ξέρουμε ότι υφίστανται, καθώς και κάποιες λεπτομέρειες, που από μόνες τους αποτελούν ευκαιρία και αφορμή για κουβέντα. Ίσως αυτός να είναι και ο βασικός άξονας τούτης εδώ της κυκλοφορίας. Ότι όλοι όσοι το έχουν διαβάσει, μπορούν να κουβεντιάσουν μεταξύ τους πάνω στα τραγούδια και τα μέταλλα. Και να βάζουν στην αυτή κουβέντα και εκείνους που δεν το έχουν διαβάσει. Κοινός τόπος και από κοινού συμμετοχή. Αλλιώς; Χημεία. Με βάση τη Ροκ μουσική.

Κώστας Κούλης

Buy the book HERE!

Αντί για επίλογο: πολλές και πολλοί από εσάς έχετε διάφορους δίσκους με εξώφυλλα υπογεγραμμένα από τους ίδιους τους δημιουργούς τους. Και τα δημοσιεύετε, τα ποστάρετε, τα καμαρώνετε, τα αγαπάτε. Πολύ καλά κάνετε. Προσωπικά, δεν επιθυμώ να μου υπογράφει ο καλλιτέχνης πάνω στο εξώφυλλο, θεωρώ ότι το υπέγραψε μοναδικά, όταν δημιούργησε το άλμπουμ. Το ξαναγράφω όμως. Πολύ καλά κάνετε που καμαρώνετε για τα υπογεγραμμένα εξώφυλλα δίσκων σας και που τα μοιράζεστε μαζί μας. Λέω λοιπόν κι εγώ να μοιραστώ μαζί σας μια αφιέρωση. Πόσο υπερήφανοι είστε επειδή σας υπέγραψε ο τάδε ή ο δείνα καλλιτέχνης πάνω στο άλμπουμ που αγαπάτε; Πολύ; Θαυμάσια! Επιτρέψτε μου λοιπόν κι εμένα να είμαι πολύ υπερήφανος για τούτη εδώ τη σειρά λέξεων. Όπως έχει τραγουδήσει και ο Dio, «Η αγάπη είναι όλα». Και αυτές οι λέξεις μόνο αγάπη αναδίδουν. Σας ευχαριστώ!