Η ψυχή αποτελεί τη βασική έννοια πίσω από την πρωτότυπη παράσταση του ψυχολόγου και ψυχοθεραπευτή Μάνου Χατζημαλωνά με την ομάδα του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Christmas Theater. Με στόχο να φωτίσει τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, η παράσταση αυτή κατάφερε να γεμίσει την αίθουσα με εκατοντάδες ανθρώπους, που ήρθαν να δουν το «Σκοτάδι» και το «Φως». Δύο έννοιες φαινομενικά αντίθετες, αλλά στην πραγματικότητα αλληλοσυμπληρούμενες, που βρίσκονται βαθιά ριζωμένες μέσα σε όλους μας. Η προσέγγιση δεν ήταν να δειχθεί το ένα ως «καλό» και το άλλο ως «κακό», αλλά να υπογραμμιστεί ότι μόνο μέσα από την αποδοχή και την κατανόηση του σκοταδιού μας μπορούμε να φτάσουμε στο φως μας.

Η παράσταση αποτέλεσε ένα μοναδικό συνδυασμό ψυχολογίας και ψυχαγωγίας. Με τις γνώσεις του στη συνθετική-υπαρξιακή ψυχολογία και την πολυετή του εμπειρία, ο Μάνος Χατζημαλωνάς προσέφερε στο κοινό ένα διαδραστικό θέαμα, το οποίο άγγιξε βαθιά την ψυχή των παρευρισκόμενων. Η χρήση πραγματικών ιστοριών, η ενεργή συμμετοχή του κοινού μέσα από ζωντανές αλληλεπιδράσεις και τα ευρηματικά, χιουμοριστικά σκετς, έδωσαν μια πολυδιάστατη εμπειρία. Το μήνυμα ήταν σαφές. Το σκοτάδι δεν είναι εχθρός, αλλά ένας πολύτιμος οδηγός που, αν το αποδεχτούμε, μπορεί να μας οδηγήσει στο προσωπικό μας φως.

Η ένταξη μουσικοχορευτικών στοιχείων απέδωσαν με καλλιτεχνικό τρόπο τη σημασία της ομαδικότητας και της συλλογικής θεραπείας. Το κοινό έγινε μάρτυρας μιας δυναμικής που προσομοίαζε μια ομαδική συνεδρία, όπου κάθε άτομο μπορούσε να βρει τη θέση του και να αισθανθεί μέρος ενός ευρύτερου συνόλου. Κανείς δεν είναι πραγματικά μόνος.

Παρακολουθώντας την παράσταση και παρατηρώντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω μας, έγινε ξεκάθαρο σε όλους μας (σ.α.π.τ.γ.ο.: απ’ όσο μπορέσαμε να αντιληφθούμε) πόσο σκοτάδι και φως υπάρχει μέσα σε καθέναν από εμάς. Τα σκοτάδια που κουβαλάμε δεν είναι κάτι που πρέπει να κρύβουμε ή να φοβόμαστε. Αντίθετα, χρειάζεται να τα αντικρίζουμε, να τα αναγνωρίζουμε και να τα αποδεχόμαστε. Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και να προχωρήσουμε μπροστά.

Δεν ζούμε σε έναν άλλο κόσμο. Βρισκόμαστε εδώ, σε αυτόν τον κόσμο, με όλα όσα μας έχουν διαμορφώσει – τα φώτα και τα σκοτάδια μας. Και το σημαντικότερο είναι ότι μπορούμε να βρούμε την ισορροπία μας. Όταν αποφασίσουμε να δούμε κατάματα ό,τι μας φοβίζει, να αγκαλιάσουμε τις αδυναμίες και τις ανασφάλειές μας, τότε μπορούμε να φτάσουμε στη δική μας αλήθεια, στη δική μας δύναμη. Το σκοτάδι, αν και συχνά δύσκολο, είναι ένας δρόμος προς το φως.

Πάρης Μακρίδης