Δεύτερη σεζόν για την απίστευτη αυτή παράσταση και εννοείται ότι δώσαμε ξανά το παρών. Και εννοείται ότι για ακόμα μια φορά ντραπήκαμε για το γένος μας, για τον Έλληνα, για τη “μαγκιά της φυλής μας”. Φεύγοντας από το θέατρο, ήμουν σε μία περίεργη κατάσταση. Σιχαινόμουν τον άνθρωπο. Πραγματικά είχα σιχαθεί τη φάρα μας. Πού ξανακούστηκε να βασανίζει και να συνθλίβει σωματικά και ψυχικά άνθρωπος έναν συνάνθρωπό του, επειδή «ανήκει αλλού» πολιτικά ή θρησκευτικά; Πού έχετε ακούσει ξανά να περνάει τα μαρτύρια του Ιώβ μια ψυχή επειδή «αρνείται να υπογράψει»; Αυτή εδώ η παράσταση είναι μια θεόγερη γροθιά στα μούτρα. Μην σας πω και κλωτσιά. Μαζί. Και πανάξια προκαλεί τις εντάσεις που νιώσαμε κατά τη διάρκειά της.
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Ο Σαλονικιός είναι ένας πιτσιρικάς – δεν έχει κλείσει καλά καλά τα δεκαεφτά του – ο οποίος δηλώνει κομμουνιστής. Έχω δει το φυλλάδιο του μπαμπά μου από τον στρατό, στο οποίο υπήρχε «σχετικό» κεφάλαιο. Ο κομμουνισμός θεωρείτο ισότιμος της πανούκλας, όλων των κακών του κόσμου και μερικών συμπάντων παράλληλα, έτσι για την επίγευση. Θεωρείται αιτία για θανατικό. Και η τιμωρία των κομμουνιστών ήταν το λιγότερο αυστηρότατη. Ο Σαλονικιός, εξαιτίας αυτής της ανεγκέφαλης κατάστασης, περνάει από όλες τις φυλακές ανηλίκων της χώρας μας, από την Κηφισιά μέχρι την Κέρκυρα και – σαν κερασάκι επί τούρτας – το Μακρονήσι, αντιμετωπίζει την έχθρα και την απόλυτη βία, φλερτάρει με τον θάνατο καθημερινά και το τρώει όλο αυτό για μία δεκαετία σχεδόν – μέχρι τις επόμενες φυσικά. Και τελικά καταφέρνει να επιβιώσει. Για να διηγηθεί την ιστορία του. Είναι η συγκλονιστική ιστορία του Χρόνη Μίσσιου, του ανθρώπου που πέρασε σχεδόν τριάντα χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Τριάντα χρόνια που σε «δικές μας» ζωές είναι περίπου δέκα χιλιετίες…
Τέσσερις άνδρες γύρω από ένα τραπέζι. Οι κύριοι Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός και Γιάννης Μάνθος. Σε πολλαπλή διανομή οι τρεις τους. Ο Ιωσηφίδης θα είναι ο Σαλονικιός καθόλη τη διάρκεια του έργου. Αλλάζουν θέση κάθε φορά που αφηγούνται ένα καινούργιο επεισόδιο. Μεταμορφώνονται σε ένα καινούργιο περιβάλλον κάθε φορά. Και μας ισοπεδώνουν με την ερμηνεία τους.
Την έχω ξαναδεί την ομάδα GAFF. Και όπου την έχω δει, έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. Αυτή τη φορά όμως, ίσως να έχουν πιάσει το απόλυτο – μέχρι την επόμενη φορά, φαντάζομαι. Τέτοιο πάθος επί σκηνής, τέτοια πώρωση… Είχα σοκαριστεί την προηγούμενη φορά, είμαι ακόμα σοκαρισμένος και παρά το ότι είμαστε στην αρχή της σεζόν, δεν ξέρω αν θα ξαναδώ κάτι παρόμοιο φέτος… Είναι και οι τέσσερίς τους υπέροχοι! Κάποια στιγμή το φοβήθηκα. Κοίτα να δεις που τούτοι εδώ θα μας «μείνουν» πάνω στη σκηνή, έτσι όπως ωρύονται και ουρλιάζουν. Έτσι όπως ζουν την ιστορία τους. Γιατί τη ζουν, δεν ερμηνεύουν πια. Στην αρχή νομίζεις ότι έχουν κουμπώσει άψογα στους χαρακτήρες τους. Μετά αρχίζεις να αναρωτιέσαι, καθώς το σκάφος αφήνει σιγά σιγά το έδαφος. «Τι έγινε μόλις τώρα»;

Γεμάτο το θέατρο, καταχειροκρότησε το κουαρτέτο, το οποίο μάλιστα χαιρέτησε, όπως και την προηγούμενη φορά, πεντάκις! Το μπιζάρισμα θα κρατούσε μέχρι και τώρα, αν η τετράδα δεν αποφάσιζε να μας χαιρετήσει οριστικά. Πανέξυπνη σκηνοθεσία από την κυρία Σοφία Καραγιάννη, η οποία χρησιμοποίησε το τραπέζι και την αλλαγή θέσεων ως το βασικό σκηνικό της παράστασης και έξοχα τα φώτα από την κυρία Βασιλική Γώγου, η οποία πραγματικά μεγαλούργησε. Είναι από τις παραστάσεις που θα πρότεινα να βλέπατε – να βλέπαμε – κάθε εβδομάδα, για να μαθαίνουμε δύο πράγματα. Πώς μπορεί ένας θίασος να μας κάνει να ξεχαστούμε από κάθε τι άλλο και να εστιάσουμε μόνο στο έργο του και πώς μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει απόλυτο κακό σε έναν άλλο άνθρωπο και να έχει το θράσος να πιστεύει ότι του κάνει καλό αντ’ αυτού. Είναι κακό ζώο ο άνθρωπος, είναι το χειρότερο όλων σήμερα… Μπορεί και το χειρότερο όλων των εποχών. Τα αρπαχτικά σκότωναν και σκοτώνουν για να επιζήσουν. Ο άνθρωπος σκοτώνει γιατί έτσι κάνει κέφι…
Ακόμα ένα άριστα, με πολλούς τόνους και άλλα τόσα θαυμαστικά, στον έλεγχο της ομάδας GAFF. Ακόμα ένα καρφί στον σταυρό του ανθρώπου. Κείμενο-φωτιά, παράσταση για πολλή σκέψη. Ανάθεμα τους αίτιους, ανάθεμα τους έχοντες εξουσία, που θεωρούν ότι μόνο αυτή αξίζει. Στην υγειά σου, εσένα! Κι ας έφυγες νωρίς… Καληνύχτα!
Κώστας Κούλης

Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Μυρτώ Αθανασοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Βασιλική Γώγου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθανασία Κυμπούρη
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή:GAFF
Ερμηνεία: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος: 16, 15 ευρώ
Μειωμένο: 14, 13 ευρώ
Διάρκεια παράστασης 85 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων
Viva.gr: https://www.more.com/theater/kala-esy-skotothikes-noris-1/
Θέατρο Σύγχρονο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι
(σταθμός Μετρό: Κεραμεικός)
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 3464380
0 Comments