Ο Τσέχωφ έγραψε τον Γλάρο το 1895. Κλασσικά, κατά τη δική του θεώρηση, πρόκειται για κωμωδία, ενώ – εννοείται – ο Στανισλάφσκι, ο οποίος το είχε σκηνοθετήσει (και αυτό), δεν συμφωνούσε με τίποτα. Καλά, οι δυο τους μονίμως τσακώνονταν για το ίδιο θέμα, αφού ο Τσέχωφ πίστευε πως ο Στανισλάφσκι δεν τον καταλάβαινε, επειδή ανέβαζε όλα του τα έργα σαν δράματα, ενώ «ξεκάθαρα επρόκειτο για κωμωδίες». Αυτή τη φορά, ο μεγάλος συγγραφέας εισακούσθηκε, αφού τούτη εδώ η παράσταση είναι κατ’ ουσίαν κωμωδία, υιοθετώντας μάλιστα τη θεματική «παράσταση μέσα σε παράσταση».
Ένας θίασος καινούργιων και πρακτικά άγνωστων ηθοποιών – αυτό που πολύ λογικά αποκαλούν οι Αμερικανοί “Broke actors” – επιθυμούν να ανεβάσουν τον Γλάρο του Τσέχωφ. Η σκηνοθέτιδα έχει σχηματοποιημένη την απόδοση του κειμένου, έχει υποβάλλει τις προτάσεις της στην παραγωγή, αλλά… Αλλά η παραγωγή δεν έχει λεφτά. Και κόβει. Από δω, από κει, από παραπέρα. Μειώνει το σκηνικό, μειώνει τις απαιτήσεις… Πάλι καλά που οι ηθοποιοί θα πληρωθούν. Έτσι νομίζω δηλαδή…

Η παράσταση αρχίζει πριν ακόμα μπούμε στην αίθουσα. Στο φουαγέ γινόμαστε μάρτυρες μίας έντονης κουβέντα ανάμεσα σε δύο από τους ηθοποιούς του θιάσου. Ο ένας μάλιστα μας καλεί να μαζευτούμε κοντά του, για να ακούσουμε την «περίληψη» του Γλάρου. Εισαγωγικό σημείωμα που βγάζει γέλιο και προδιαθέτει κατάλληλα για το υπόλοιπο του έργου. O κύριος Δημήτρης Μπούρας πραγματοποιεί μία larger than life εμφάνιση, είμαι σίγουρος ότι όχι απλά διασκεδάζει… του δίνει και καταλαβαίνει! Είναι ένας τρομερός καρατερίστας και έχω την εντύπωση πως θα μπορούσε να αυτοσχεδιάσει παράλληλα, ακόμα και για δυο ώρες.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το ότι οι ηθοποιοί παίζουν με τα πραγματικά τους ονοματεπώνυμα. Η κυρία Φένια Προβελεγγίου, η οποία έχει επιμεληθεί και τη δραματουργική επεργασία, σκηνοθετεί με άνεση, βάζει τους ηθοποιούς να παίξουν σε κάθε διαθέσιμη σπιθαμή του χώρου και πλέκει μία αλληγορία που βάζει τον νου σε συνεχή κίνηση. Μήπως αυτό που παρακολουθούμε είναι ο αντικατοπτρισμός των χαρακτήρων σε κάποιο παράλληλο σύμπαν; Μήπως οι ήρωες του βιβλίου «μεταφέρονται» στη σύγχρονη εποχή μέσω μίας χαριτωμένης υπερβατικότητας;

Εντυπωσιακή η κυρία Κρίστελ Καπερώνη στον ρόλο της σκηνοθέτιδας, η οποία σπάει το κέλυφος και από κλωτσοσκουφάκι μετατρέπεται σε λαμπερή πρωταγωνίστρια. Είναι πραγματικό εύρημα η εξέλιξη και το εμβόλιμο από τον Γλάρο βυθίζει σε σκέψεις τον θεατή. Όλοι εκεί ήταν. Όλοι εκεί παραμένουν. Απλά έχουν άλλα ονόματα. Ποιος ξέρει γιατί…
Μου άρεσε πολύ η κυρία Δήμητρα Μάζη, στον ρόλο της ηθοποιού που παλεύει για το μέλλον της, για τα δικαιώματά της, για ένα ευγενές γαμώτο, τίγκα στο φιλότιμο και που το δείχνει με έναν τόσο χιουμοριστικό τρόπο. Ο κύριος Ουσίκ Χανικιάν είναι απόλυτα φυσικός, είναι άνετος και θα έλεγα ότι απλά ζει τον ρόλο του. Είναι όλος ο θίασος κουμπωμένος απόλυτα σε αυτό που του έχει ανατεθεί. Ο κύριος Τάσος Δέδες ακολουθεί με μεγάλη ευχέρεια τις σκηνοθετικές οδηγίες και υποδύεται με τιμιότητα και γνησιότητα. Είναι και εκείνος πολύ φυσικός. Το αυτό ισχύει για την κυρία Νάστια Βραχάτη, η οποία παίζει την παραγωγό με τρόπο που κάνει τον θεατή να την αντιπαθήσει και στη συνέχεια γίνεται κάτι άλλο και κερδίζει όλη τη συμπάθειά μας.
Οι σαΐτες του κυρίου Στέφανου Λώλου συνάδουν με το απόλυτα λειτουργικό σκηνικό, σε δύο επίπεδα μάλιστα και η μία από αυτές μάλιστα βρέθηκε δίπλα μου. Όχι, δεν την κράτησα. Τη φωτογράφησα όμως…

Είναι μία παράσταση που εξελίσσεται μπροστά σου, που γεννιέται, ανθίζει και πεθαίνει… και εσύ, κάποια στιγμή, θα θυμηθείς το τελευταίο δεκάλεπτο. Τον διάλογο που σε πάει κατευθείαν στο πρωτότυπο και την τραγική κατάληξη του ονειροπόλου, του όχι και τόσο δυνατού… Κάποτε σκότωσε κάποιος ένα γλάρο. «Και τι έγινε;» πήγε να αποφανθεί κάποιος άλλος. Δεν πρόλαβε. Έπεσε κάτι πάνω του. Σαν κάτι από κατάρα άλμπατρος. Όμορφη παράσταση. Μία κωμωδία γουίδ ε τουίστ. Προσυπογράφουμε.
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Σκηνοθεσία / δραματουργική επεξεργασία : Φένια Προβελεγγίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κέλλυ Καλογιάννη
Σκηνογράφος: Στέφανος Λώλος
Ενδυματολόγος : Κρίστελ Καπερώνη
Σχεδιασμός φωτισμού/ τεχνικός φωτισμού: Νίκος Νίκου
Αφίσα/trailer παράστασης : Θάνος Κερμίτσης
Παραγωγή : Fabrica Athens
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παίζουν: Νάστια Βραχάτη, Τάσος Δέδες, Κρίστελ Καπερώνη, Δήμητρα Μάζη, Δημήτρης Μπούρας, Ουσίκ Χανικιάν
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Πρεμιέρα: 12 Απριλίου 2024
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο 21:15, Κυριακή 20:15
Για λίγες παραστάσεις
Προπώληση: https://www.more.com/theater/alla-gia-ton-glaro-den-gnorizo/?newlayout=true
Το PEKTIΦΙΕ – Κέντρο Έρευνας Μεικτών Παραστατικών Τεχνών, βρίσκεται στην καρδιά του Βοτανικού.Υπάρχει πλαϊνή πόρτα για πρόσβαση με αμαξίδιο, καθώς και τουαλέτα ΑΜΕΑ στον χώρο.
Η πρόσβαση μπορεί να είναι μέσω μετρό (Μπλε γραμμή, στάση Κεραμεικός) είτε μέσω λεωφορείων.
0 Comments