Afterimage
II: Beyond Horizons Infinite
2022 – Steel Gallery Records
Prelude
Imagination Regenerated
Talisman
Transparent
Newborn Horizons
Morgana
Illusions
Nightingales
Mirrors
Passage
An Overture To Mystic Arts
Όμορφες σκέψεις προκαλούν οι ακουστικές εμβαθύνσεις του “Prelude”, μία σύνθεση του Σάκη Μπαντή, ο οποίος έχει αναλάβει και την εκτέλεση. Και όταν η κιθάρα είναι κρυστάλλινη, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα. Ότι το επόμενο από τα κομμάτια του άλμπουμ θα είναι γεμάτο γκάζι. Και το “Imagination Regenerated” το πιστοποιεί. Το ένα θέμα διαδέχεται το άλλο και απλά σκέφτεσαι ότι άλλα σχήματα θα είχαν ήδη τρία τραγούδια, χρησιμοποιώντας τα riff αυτού εδώ. Heavy Metal, με ρίζες στη χρυσή δεκαετία του ’80, με σύγχρονη αντίληψη και παραγωγή, με πολύ μεράκι, πολλή δουλειά και πολύ ενθουσιασμό. Ομοίως στο “Talisman”, που θέματα και ταχύτητες εναλλάσσονται με εντυπωσιακό τρόπο. Είναι τόσο πολύ μελωδικό, που δεν θα σας αδικήσω αν κολλήσετε και το μουρμουρίζετε συνέχεια.
Το ”Transparent” είναι χιτ! Το ύφος της μελωδίας, η δύναμη του ρυθμού, ο τρόπος που σε γραπώνει από τον γιακά… Υπέροχο ρεφρέν, κυκλωτικά θέματα στα πλήκτρα, τρομερές δισολίες, οι οποίες είναι πραγματικά κουφέτο. Το ίδιο ισχύει και για το σόλο κιθάρας, καθώς και για τις παύσεις και τα tutti, που τόσο πολύ προσδίδουν στο τραγούδι. Το “Newborn Horizons” ξεκινά με καργάτο riff και σόλο από πάνω, το οποίο αυτόματα το καθιστά πολύ αγαπητό, όσο και απαραίτητο στην τέρψη μας. Το κουπλέ αποδίδεται ηλεκτρακουστικά, μέχρι να έλθει η ώρα για τη γέφυρα και το ρεφρέν. Μισό, μισό… Τι πανέμορφο tapping ήταν αυτό στο μπάσο; Για κάτσε να το ξανακούσω μία. Αυτά είναι! Εντελώς διαστημικό και εντελώς ερωτεύσιμο. Για να έλθουν τα κιθαριστικά και να το πάνε όλο αυτό ακόμα πιο μακριά. Ωραία, από τώρα ξέρουμε ποιο θα είναι το τρίτο βίντεο των παιδιών, ναι;
Το αυτό και για το “Morgana”, με το ελικοειδές μπακλαβαδωτό θέμα στην κιθάρα και τα όργανα να ωρύονται. Σκασίματα στην αρχή, πλάκωμα στη συνέχεια και ξύλο στο επόμενο στάδιο, με τις κιθάρες να σκαρώνουν ακόμα ένα παιρνωκεφαλικό riff. To “Illusions” είναι μία σπουδή πάνω σε Hard Rock υμνικά περάσματα και αμερικάνικη άποψη δομής και διαδρομής, είναι ένα τραγούδι που στο Γιάνκικο φοιτηταριό θα έκανε μπόλικη ζημιά, όπως και τους φίλους των Savatage. Μάγκες, νομίζω ότι δύο βίντεο τα έχετε ακόμα και μάλιστα με την άνεσή σας. Θα έγραφα περισσότερα, αλλά αυτό ανατολίτικο σόλο που μπήκε, μου βούλωσε το στόμα με ντίζα. Νομίζω ότι οι Vengeance θα το λάτρευαν αυτό εδώ το κομμάτι.
Και το κιθαριστικό κρεσέντο συνεχίζεται. Είναι πολύ μεγάλοι παίχτες τούτοις εδώ. Mid tempo, με όλα τα όργανα να το κάνουν να φαίνεται τόσο μπαρόκ, τόσο μελωδικό και τόσο λυρικό. Όλα μαζί! To “Nightingales” απλώνεται, μαζεύεται, καταφέρνει ένα πεσιμιστικό τσίμπημα, είναι όμως ολόκληρο μια οπτιμιστική συμπεριφορά ενός δημιουργικότατου συνόλου ανθρώπων. Και κάπου εδώ ήλθε η ώρα για μία βόλτα σε γαίες αχαρτογράφητες. Το “Mirrors” μπαίνει ατσαλάκωτο, ήπιο και συνοδευόμενο από ένα ακόμα ευφυές κιθαριστικό σόλο. Α, μην το ξεχάσω. Δεν έχω αναφέρει πουθενά ότι η μπάντα έχει τρεις κιθαρίστες, έτσι; Ναι… Καθώς το τραγούδι γκαζώνει και χτίζει εντάσεις, είμαι σίγουρος πως πολλοί από σας θα ανυπομονούν να ξανακούσουν το άλμπουμ, για να δουν τι κάνει ο κάθε εξάχορδος ήρωας.
Το αφήγημα στο “Passage” είναι το ίδιο το περπάτημα της μπάντας. Είναι μεγαλοπρεπές, μέσα στην απλότητά του, είναι αρχοντικό και αρχηγικό στον βηματισμό του και όταν αποφασίζει να ανεβάσει ταχύτητα, εκεί πλέον απειλούνται και οι headbangingκοί μύες του ανθρώπινου κορμιού. Νομίζω ότι αυτό εδώ θα προκαλέσει μεγάλη φασαρία, όταν με το καλό παιχτεί ζωντανά. Επίλογος με το επικό, progressive, ερευνητικό, ό,τιθέτε, δεκαπεντάλεπτο “An Overture To Mystic Art’. Εδώ η μπάντα παίρνει τον χρόνο της. Υπάρχει πολύς χώρος, το χωράφι είναι τεράστιο και κάθε τι μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί που έχει πέσει η πέτρα. Βασικό riff σε 6/8, έτσι για να καλπάζουν όλα στο τραγούδι! Παύσεις και προσμονή. Και από κει αναλαμβάνει η φωνή να μας ξεναγήσει σε έναν κόσμο άλλο, με χρυσούς πύργους, φεγγαρόφωτα και τον ψίθυρο της θάλασσας. Θα αλλάξουν πολλές φορές οι ρυθμοί, θα αλλάξει το μέτρο, θα γίνουν πράματα και θάματα εδώ πέρα. Και η κρυστάλλινη γέφυρα θα λάμψει για ακόμα μια φορά.
Ο δεύτερος δίσκος της μπάντας από τη Σύρο είναι γεγονός. Ναι, ελληνική μπάντα είναι και σκόπιμα δεν το έγραψα στην αρχή, γιατί ήθελα απλά να δω πόσοι θα διερωτηθείτε και πόσοι θα πάτε την κουβέντα προς τα εκεί. Γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχει λόγος. Πρόκειται για μία δουλειά που θα κάνει πολλά αυτιά να ευτυχήσουν, κατά συνέπεια και πολλούς κατόχους τους. Η μουσική είναι μία και αυτό το συγκρότημα την υπηρετεί με στόχους, με σύνεση, με ατελείωτο τάλαντο και οίστρο πέρα από κάθε κριτική, πέρα από κάθε οπτική. Καλοτάξιδο!
Κώστας Κούλης
0 Comments