Κατά βάθος όλοι το ίδιο πιστεύουμε, ανεξαρτήτως οργάνου και συμπάθειας σε συγκεκριμένο όργανο – κι ας μην ακούστηκε πολύ καλά αυτό… Οι κιθάρες κάνουν κουμάντο στον ήχο που γουστάρουμε. Από Ροκ και πέρα, μέχρι καφρίλα του σκοτωμού και χίλια τριακόσια bpm, τα εξάχορδα – και επτάχορδα και οκτάχορδα – τσεκούρια είναι εκείνα που ορίζουν τον χορό. Η πρώτη φορά που πέρασε από τα ηχεία μας το “For The Love Of God” ή το “Black Magic”, το “One Big Rush” ή το πολύ πιο καινούργιο “Victory”. Εστιάζω στα instrumental κιθαριστικά βλαστάρια και άνθη, γιατί τέτοια γιορτάσαμε και στη συγκεκριμένη συναυλία.
Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά μου που τέσσερις flash κιθαρίστες ένωσαν τις δυνάμεις τους για ένα LiVE πολύ ξεχωριστό. Τα είχαμε πει στη συνέντευξη, τα παρακολουθούμε και τώρα. Ο κάθε ένας από αυτούς κάνει το μισάωρό του στη σκηνή και μεθάει με νότες, φράσεις και μελωδίες. Και ο κόσμος το τίμησε αυτό το σπεσιαλάκι. Το γέμισε το Academy και το έκανε ακόμα πιο ηχηρό και ελπιδοφόρο.
Αρχίνημα με τον Φοίβο Ζαχαρόπουλο, ο οποίος παίζει με την ίδια άνεση που μιλάει με τον κόσμο. Χαμογελαστός, απίστευτα επικοινωνιακός και με ένα σχήμα που τσακίζει, ο πρώτος – σε σειρά εμφάνισης – της παρέας δείχνει από νωρίς τα κέφια του. Πολλές νότες ανά λεπτό, λιγότερες νότες ανά λεπτό, φράσεις που εντυπώνονται στον εγκέφαλο, λυρισμός και εξτραβαγκάνζα επί τόπου και επί τούτου.
Lost In Reverie, Distorted, Schumann Resonance, A Day’s Journey, Alleviation
Συνέχεια με τον Κώστα Φοίτο, επίσης σαν power-trio, με τις δικές του μουσικές από σκηνής. Διαφορετική προσέγγιση, με έντονα shredαρίσματα και ποικιλόχρωμες μελωδίες. Χαλαρότατος, με άνεση και κατανόηση για όλα. Ακόμα και τεχνικό πρόβλημα προέκυψε και το σκούπισε χωρίς να ανασηκωθεί φρύδι. Με ένα drummer που σίγουρα αγαπά Porcaro και ένα μπασίστα εξίσου εντυπωσιακό, όργωσε καλά και έσπειρε καλύτερα.
Metamorphosis, The Viking, Inner Self, Cocoon, Rising, M2
Η ώρα έχει φτάσει για το κορίτσι της παρέας. Η Ειρήνη Κετικίδη βγαίνει στη σκηνή, έχοντας και έτερο κιθαρίστα στη μπάντα της και ξεκινά με το “Distance”. Ταξίδαρος! H σκηνική παρουσία είναι ζεστή, ο τρόπος που παίζει μας πάει βόλτα σε ωραίες εποχές και το σχήμα της πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο ότι όλες οι νότες που θα ακουστούν – και είναι πολλές – θα έχουν από κάτω τους ένα θαυμάσιο χαλί.
Distance, Stardust, Maggots, A Church For All, Snake Eyes
Και τη γιορτή κλείνει ο Φώτης Δεληνικόλας. Κλίμακες και αλλαγές ρυθμών και διάφορα κιθαριστικά τερτίπια, κόλπα, παιχνίδια και εφέ. Είναι τέτοιες οι μελωδίες, που φέρνουν γλυκιά ζάλη. Είναι τέτοιο το μοτίβο που θέλεις να ακούσεις συνεχώς καινούργια πράγματα. Ο κόσμος γουστάρει με χίλια, χτυπάει πόδια και χέρια στον ρυθμό, κουνάει το κεφάλι του και αφήνεται. Ο Φώτης ευχαριστεί με τη σειρά του, όπως ευχαρίστησαν όλοι τους.
Brainwash, Alma, Dualism, Raindrop, Judas, Seasons
Περισσή ευγένεια, καλός ήχος, καλά φώτα και ένα κοινό που παίρνει άριστα καθόλη τη διάρκεια της μουσικής αυτής παράστασης. Ναι, μου έκανε και σε θεατρικό, με τις εναλλαγές κιθαριστών να μεταμορφώνονται σε εναλλαγές ρόλων. Απόψε όλοι ντυθήκαμε κιθαρίστες. Το χρωστούσαμε στον εαυτό μας. Και να τολμήσω να εισηγηθώ το αυτονόητο, για την επόμενη φορά φυσικά; Να εμφανιστούν και οι τέσσερις μαζί στη σκηνή και να παίξουν παρέα; Γιατί αυτό μόνο έλειψε, σε ένα γεμάτο show, με διαγωνισμούς, ατελείωτη μουσική και πολύ λαό. Και είμαι βέβαιος ότι και τα παιδιά το είχαν σκεφθεί και το έχουν βάλει σαν δεδομένο, για την επόμενη, ακόμα πιο μαγική, φορά.
Κώστας Κούλης
Για τις υπέροχες φωτό ευθύνεται #ΜΟΝΟ η κυρία Χριστίνα Αλώση.
0 Comments