Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι έγινες μάρτυρας ενός γεγονότος που θα μείνει ως σημείο αναφοράς για όσα χρόνια θα υπάρχεις πάνω σε τούτο τον πλανήτη;  Έχεις αισθανθεί αλήθεια ότι  αυτή ίσως η πρώτη αίσθηση να προδίδεται από τον χρόνο που περνά και την ιστορική γραμμή να λειτουργεί σαρωτικά για κάτι που η μνήμη σου παλεύει να κρατήσει ζωντανό;

Οι ώρες που έχουν περάσει από τη συναυλία των Septic Flesh στο Ηρώδειο δεν είναι ικανές να δώσουν απάντηση στο δεύτερο ερώτημα, αλλά απαντούν με ένα βροντερό ΝΑΙ στο πρώτο. Ο ενθουσιασμός της ανακοίνωσης έφερε το απόλυτο Sold Out. Η ανακοίνωση του Sold Out έφερε την απόλυτη “εμπορική” δικαίωση. Η εμφάνιση έφερε και την καλλιτεχνική. Η συζήτηση περί ιερότητας του χώρου, υπέρβασης ορίων, αλλαγής στον τρόπο σκέψης των υπευθύνων και αλλαγής σελίδας, είναι πάρα πολύ νωρίς για να γίνουν και δεν πρέπει να μας στερήσουν την πρώτη αυτή δυναμική του γεγονότος  και την εμπειρία συνειδητοποίησης που θέλει τον χρόνο της.

Αυτή η λογική του “Few Against Many” μας έχει στερήσει τόσα όσα επίσης μας έχει δώσει από την ελληνική σκηνή. Οι συνθήκες μέσα από τις οποίες γεννήθηκαν όλες αυτές οι μπάντες που έσπρωξαν τα ελληνικά σύνορα τόσο μακριά που αγκάλιασαν όλη την υδρόγειο ήταν πολύ δύσκολες και οι θυσίες για αυτή την υπέρβαση εξαντλητικές για έναν “κοινό θνητό”. Οι Septic Flesh αφοσιώθηκαν στην υπέρβαση, βίωσαν τα Zenith Και τα Nadir τους και πέρασαν από ακόμα ένα σταθμό στο ταξίδι τους, που μπορεί ασφαλώς να έχει μεγαλοπρέπεια, αίσθημα δικαίωσης και αυτή τη γλυκιά ανατριχίλα της νίκης απέναντι στους αψηφούντας, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν σταθμό.

Μέσα στα όσα πρεσβεύει το metal είναι η ενεργητική συμμετοχή στα τελούμενα μιας συναυλίας ή ακόμα και της ακρόασης ενός δίσκου. Αυτό που επιτέλους συνέβη είναι ότι έγινε μια σωστή επικοινωνιακή διαχείριση του προϊόντος σε ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα για το προϊόν. Ποιος  μπορεί να αρνηθεί ότι η θεματολογία των στίχων , η ευρύτερη αισθητική και οι ενορχηστρωτικές δυνατότητες ενός τέτοιου εγχειρήματος δεν καλύπτουν κάτι πολύ παραπάνω από τις ελάχιστες προϋποθέσεις που θέτει ο “Ιερός Βράχος”; Αυτό που ίσως έγινε αντιληπτό είναι ότι το Ηρώδειο και η ιστορία του μπορούν να αντέξουν όλα εκείνα τα αρχαιοτραγικά στοιχεία που φέρνει μαζί του το Symphonic Death Metal των Septic Flesh και αύριο θα μπορεί να αντέξει, βάσει προϋποθέσεων ασφαλώς, μια ροκ/μεταλ συναυλία χωρίς τη “νομιμοποίηση” μιας ολόκληρης ορχήστρας.

Η σύνδεση του συγκροτήματος με την κρατική ορχήστρα Αθηνών ήταν πολύ κοντά στο απόλυτο. Η επιδεξιότητα του μαέστρου Koen Schoots ζωντάνεψε  τις “έτοιμες”  ενορχηστρώσεις του Χρήστου Αντωνίου, που αποτελούν ένα πολύ μεγάλο μέρος της διήγησης των Septic Flesh. Η χορωδία Libro Coro, σε ρόλο χορού σε αρχαία τραγωδία, ενίσχυε τις κραυγές του Προμηθέα και του Anubis, ταξιδεύοντας  από την αρχαία Ελλάδα στην Αίγυπτο και στα πιο μακρινά σημεία της Ανατολής, με καράβι την Ακρόπολη και Αργοναύτες αυτό τον κόσμο, που δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να ακτινοβολεί ενέργεια πάνω στη σκηνή, αν και δέσμιος και περιορισμένος σε ένα κάθισμα μέσω του Δεσμώτη Ιερού Βράχου.

The Vampire From Nazareth, Neuromancer, Pyramid God, Portrait Of A Headless Man, Coming Storm, Martyr, A Desert Throne, A Great Mass Of Death, Dogma Of Prometheus, Communion, Hierophant, Persepolis, Anubis, Dark Art

Ήταν μια σπουδαία βραδιά που τίμησε στο έπακρο μια σπουδαία μας ανάγκη. Να βιώσουμε το εύρος της μουσικής των Septic Flesh σε ένα εξαιρετικό και υποβλητικό χώρο, με εκπληκτικούς συντελεστές και εκτελεστές. Θα είναι τέτοια η δυναμική της βραδιάς ώστε να δημιουργήσει domino αντίστοιχων event; Θεωρώ πως θα δοκιμαστεί αυτή η  δυναμική σύντομα, αλλά θέλει ιδιαίτερη προσοχή γιατί το γκρέμισμα είναι πάντα ευκολότερο από τη δημιουργία.

Δημήτρης Μπάρμπας

Φωτογραφίες: Stiver Graunne, wPITw agency

Αντί επιλόγου: τι είδε ου Κούστας

Όταν έσκασε η ιστορία με τους Foo Fighters στο Ηρώδειο, η ευθυγράμμιση των πλανητών είχε να κάνει με τρία θέματα. Η εταιρεία πίσω από τη συναυλία, η περίφημη Landmarks Live in Concert, o Chad Smith, o drummer των Red Hot Chili Peppers (ο Will Ferrell, α γεια σου), ο οποίος «λειτούργησε» ως παρουσιαστής και φυσικά ο τεράστιος Daniel Catullo III, ο σκηνοθέτης του “Rush In Rio” και κάτοχος του ρεκόρ Guiness για τη χρήση των πιο πολλών καμερών σε μία συναυλία. Ναι, των Creed. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

Στην περίπτωση των SepticFlesh έχουμε μία επίσης μεγάλη εταιρεία παραγωγής, τη Robin4Arts, που πέτυχε ένα ακόμα sold out, σε χρόνο ρεκόρ μάλιστα, μία σπουδαία ορχήστρα και μία εξίσου σπουδαία χορωδία. Έχουμε όμως και τη διαφορά. Ένα συγκρότημα που είναι δικό μας. Καταδικό μας. Ελληνικό και διάσημο. Και παίζει ΜΕΤΑΛ. Όχι Hard Rock, όχι Alternative, όχι Grun… ούτε να το γράψω καν δεν μπορώ… Μην με παρεξηγείτε. Η μουσική είναι ΜΙΑ. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να αφήσω απ’ έξω από τους πανηγυρισμούς ότι μία ΜΕΤΑΛ μπάντα πάτησε τα ιερά μάρμαρα. Είναι μόνο η αρχή; Κανείς δεν ξέρει. Τώρα όμως ΟΛΟΙ πια ελπίζουν. Για την επόμενη μπάντα που θα εμφανιστεί στο Ηρώδειο.

Οι πληκτρολογάκηδες του διαδικτύου έγραφαν για μήνες και η κορύφωση ήλθε λίγο πριν τη συναυλία. Το τι διαβάσαμε… Μόνο πως η Γη δεν είναι επίπεδη τους γλύτωσε. Ξέρετε τι… Το διαπίστωσα πριν λίγες μέρες, διαβάζοντας ένα αρνητικό σχόλιο για μία συνέντευξη που είχα κάνει. Και αντέδρασα με τον καλύτερο τρόπο. Το άφησα χωρίς απάντηση και πήγα παρακάτω. Η λήθη ξέρει τα κατατόπια καλύτερα απ’ όλους μας. Και θα το συνιστούσα γενικότερα το εν λόγω μοτίβο ως τρόπο αντιμετώπισης των φαύλων.

Οι SepticFlesh έφτασαν στο φεγγάρι, πάτησαν, έβγαλαν φωτογραφίες και μάλλον το ξέχασαν ήδη και πάνε για την επόμενη απάτητη γαία. Θα φτάσουν σύντομα και στον Δία, στον Κρόνο, πέρα από το ηλιακό σύστημα… Δεν τους ξέρω τους ανθρώπους, δεν έχω ιδέα τι πιστεύουν και πώς είναι στην παρέα. Έχω όμως διαβάσει τι έχουν καταφέρει στην καριέρα τους. Και – πιστέψτε με – δεν είναι λίγο. Το αντίθετο ακριβώς. Είναι πολύ. Είναι τόσο πολύ, που κάποιοι μπορεί να μην το πιστεύουν. Κακό του κεφαλιού τους. Η μουσική είναι η κορυφαία μορφή ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Αν αμφισβητείς κάτι που έχει γεννηθεί για να σου κάνει καλό, τότε μάλλον πρέπει να το ψάξεις. Πολλά μπράβο στη μπάντα και σε όλο τον κόσμο που πήγε να ψυχαγωγηθεί. Πολλά μπράβο σε όλους εκείνους που ήθελαν να πάνε, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν εισιτήριο. Άντε και στα επόμενα!

Κώστας Κούλης