Το θεατρικό έργο “ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ” δεν είναι απλώς μια παράσταση. Είναι μια έννοια, μια λέξη που γεννήθηκε ξαφνικά, χωρίς προηγούμενο, άντλησε ζωή μέσα από τη θεατρική σκηνή. Ο Μιχάλης Τακτικάκης, εμπνευσμένος από μια τυχαία στιγμή, αποφάσισε να δώσει υπόσταση σε αυτή τη λέξη, δημιουργώντας ένα έργο που εμβαθύνει σε κοινωνικά ζητήματα, στην ανθρώπινη φύση και την ελευθερία της έκφρασης. Ευχαριστούμε θερμά την Ειρήνη Λαγουρού, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ;
Ένα βράδυ, σε ένα φιλικό σπίτι, έφτιαξα την λέξη ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ. Αφού ξύπνησα το επόμενο πρωί, έψαξα στο διαδίκτυο και δεν υπήρχε πουθενά σαν αναφορά ή έστω σαν αστείο. Εκεί κατάλαβα πως έπρεπε να την εισάγω με ένα θεατρικό έργο.

Το έργο σας αγγίζει βαθιά κοινωνικά ζητήματα, όπως η οικογενειακή φροντίδα και η ατομική ελευθερία. Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στο κοινό μέσα από την ιστορία;
Να προσπαθούμε. Να δοκιμάζουμε. Κι ας είναι κάτι μακριά από εμάς. Κι ας είναι κάτι που μας φαίνεται δύσκολο. Να έχουμε πίστη και όραμα. Να κυνηγάμε τους στόχους μας και το όραμα μας. Επίσης, τα μηνύματα που έχει μέσα το ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ, δεν είναι ότι θέλω εγώ να τα περάσω στην κοινωνία… Αφουγκράζομαι καθημερινά την κοινωνία, σαν πολίτης, σαν πολιτικοποιημένο ον και μέσα στο έργο εκφράζω ένα κομμάτι της κοινωνίας. Της καταπιεσμένης, της φτωχοποιημένης κοινωνίας.

Ο χώρος της αστυνομικής ανάκρισης είναι ιδιαίτερα φορτισμένος. Πώς βοηθάει αυτό το σκηνικό στην ανάπτυξη της πλοκής και των χαρακτήρων;
Ο χώρος βασικά είναι κομμάτι του έργου. Μέσα στο αστυνομικό γραφείο διαδραματίζεται. Βέβαια το επίδικο συνέβη κάποια τετράγωνα παραδίπλα, στην Κυψέλη. Το έργο δομήθηκε έτσι ώστε ο θεατής να ενεργοποιεί την φαντασία του κατά τη διάρκεια του θεάματος. Να είναι συνδημιουργός, να ενώνει κομμάτια ενός παζλ.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη σκηνοθέτιδα (σ.α.π.τ.κ.ο.: και ηθοποιό και συγγραφέα) Ίριδα Κατσούλα; Πώς συνέβαλε στην τελική μορφή της παράστασης;
Η Ίρις είναι ένας πολύ δυναμικός χαρακτήρας. Αυτό με βοήθησε πολύ, να βρω σωστά τα πατήματα επάνω στη σκηνή. Είναι ένα σημαντικό καλλιτεχνικό μάτι στο ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ και με τις σκηνοθετικές της οδηγίες σεβάστηκε τον Δημήτρη κι εμένα, καθώς και το κείμενο.

Πώς επηρεάζει η εμπειρία σας ως ηθοποιός τη συγγραφή σας; Βοηθάει στο να κατανοείτε καλύτερα τους χαρακτήρες που δημιουργείτε;
Δεν το έχω σκεφτεί. Όταν γράφω, δεν γράφω σκεπτόμενος τις υποκριτικές μου σπουδές. Γράφω για λόγους πιο πάνω από το τεχνικό κομμάτι. Όταν γράφω σκέφτομαι σαν θεατής, να βγάζει νόημα η ιστορία και η πλοκή. Σαν Μιχάλης, μου αρέσει να βλέπω θεάματα, τα οποία δεν με μπερδεύουν και είναι ολοκληρωμένα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχουν ήδη νέες ιδέες που δουλεύετε;
Τώρα που το ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ πλησιάζει στο τέλος του πρώτου κύκλου, θέλω να καθίσω ήρεμα και να κάνω έναν απολογισμό αυτής της πορείας. Να τα βάλω κάτω και να δω τι λειτούργησε και πώς. Όσο για τις νέες ιδέες, ναι! Υπάρχει ένα νέο θεατρικό έργο που εγκυμονεί και νιώθω πολύ αισιόδοξος. Μένει να δούμε πότε θα είναι έτοιμο. Ίσως και σε χρόνια από τώρα…

Μαίρη Ζαρακοβίτη