Διαβάζω διάφορα. Κάθε μέρα. Όπως και σεις. Με κάποια από τα δημοσιεύματα συμφωνώ, με κάποια διαφωνώ, με κάποια ενθουσιάζομαι και με άλλα πάλι… θυμώνω. Όπως και σεις. Ιδίως με την πανδημία, που ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό και δίπλα του πέθαιναν άνθρωποι. Και ο καθένας συνεχίζει με το μακρύ και κοντό του. Και γνωρίζει πολύ καλά πως γύρω του πεθαίνουν άνθρωποι. Είτε πρόκειται για πανδημίες είτε για πολέμους είτε για τρελάκηδες, που αγόρασαν ένα πιστόλι με την ίδια άνεση που εγώ κι εσείς αγοράζουμε γάλα. Και τα πτώματα γέμισαν τα νεκροταφεία.

Πριν κάμποσο καιρό, σχεδόν δυόμισι χρόνια, ο μπροστάρης των Godsmack, Sully Erna, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του σε podcast στις ΗΠΑ, είχε αναφερθεί στο – τότε – πάντα υπέρ-φλέγον θέμα του κορωνοϊού (εκατό χρόνια μετά θα μάθουμε αν θα δικαιωθούμε) και είχε δηλώσει πως ο covid-19 ΔΕΝ ήταν παγκόσμιος φονιάς. Είχε δηλώσει πως είχαν μεγεθυνθεί πράγματα και καταστάσεις και πως δεν γίνεται να πεθαίνει κάποιος από καρδιά ή από πνευμονία «και να γράφουν ότι πέθανε από τον ιό».

Πολύ άνετα θα μπορούσε κάποιος από μας να βγει και να κράξει, όπως πολύ άνετα θα μπορούσε να σκεφτεί «Ρε συ… Ρε μπας και…». Αγαπητέ κύριε Erna, αγαπητέ Sully, δυστυχώς με τη μπάντα σου δεν έχω ασχοληθεί καθόλου και δεν με τιμά καθόλου αυτό. Ξέρω μόλις δυόμισι πράγματα για σας και τούτο είναι κάτι που με ωθεί να κάτσω να διαβάσω για το σχήμα και να μάθω μερικά πράγματα περισσότερα. Για τις απόψεις σας θα μπορούσα να σας πω διάφορα για την προσωπικότητά σας, τον χαρακτήρα σας και τον τρόπο σκέψης σας. Αλλά πάλι… δεν σας ξέρω. Δεν ξέρω τι μέρος του λόγου είστε. Όπως δεν ξέρετε και σεις τι φρούτο είμαι εγώ. Και δεν θα μάθετε ποτέ. Γιατί δεν γνωρίζετε καν ότι υπάρχω.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να κάτσω να γράψω μια-δυο-τρεις ιστορίες. Η πρώτη αφορά έναν αγαπητότατο και αξιολογότατο άνθρωπο, ο οποίος ευτύχησε να ηγηθεί του κλάδου του, να στηρίξει με τον καλύτερο τρόπο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και – δυστυχώς – να προσβληθεί από τον ιό λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2020. Ήταν υγιέστατος, πρόσεχε πολύ τη διατροφή του και περπατούσε καθημερινά πάνω από δύο χιλιόμετρα. Πλην όμως… Δεν άντεξε και περίπου δύο μήνες μετά έφυγε από τη ζωή, αφού ο ιός του κατέστρεψε τους πνεύμονες και στη συνέχεια διάφορα ζωτικά όργανά του. Η δεύτερη έχει να κάνει με το σύζυγο συνεργάτιδάς μου, που στα εξήντα του προσβλήθηκε και έφυγε τέσσερις μέρες μετά. Η τρίτη ιστορία αφορά φίλο, με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί και ο οποίος χτυπήθηκε από τον ιό και νοσηλευόταν για ένα μήνα. Ανάρρωσε, αλλά ακόμα αντιμετωπίζει προβλήματα. Ακόμα και σήμερα, τρία χρόνια-και μετά.

Δεν ξέρω την τύφλα μου από ιατρικά. Δεν θέλω ούτε γράμμα να στέλνω σε νοσοκομεία. Απλά δεν μπορώ χωρίς αυτά. Γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε και τόσο τέλεια μηχανήματα. Όμως υπάρχουν και εκείνοι που ξέρουν πέντε δράμια γύρω από αυτά τα ζητήματα. Εκείνοι που μου είπαν για το οξυγόνο στο αίμα, για το πρέπον ποσοστό και για το πότε θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να φύγουμε σφαίρα για το νοσοκομείο, γιατί κάτι δεν πάει καλά. Γιατί ο ιός εκεί χτυπούσε αλύπητα. Και ύπουλα. Και ξαφνικά βρισκόταν κόσμος στις ΜΕΘ, προκαλώντας απορία στους γύρω του. «Μα δεν είχε υποκείμενα νοσήματα». Σύμφωνοι. Ο ιός όμως ξεσπούσε στους πνεύμονες. Και ένας τρόπος να μάθεις τι παίζει από νωρίς, είναι το οξύμετρο και η σωστή ανάγνωσή του.

Ελπίζω να μην σας κούρασα. Ο κύριος Erna δεν μου είναι συμπαθής, ούτε αντιπαθής. Δεν μου λείπουν οι Godsmack, δεν έχω θέμα να τους δω ποτέ LiVE και φαντάζομαι πως πολλοί οπαδοί τους γουστάρουν αυτές τις λέξεις, αφού τους δίνω πιο πολύ χώρο, ώστε να τους αγαπήσουν περισσότερο. Απλά, επειδή ο κύριος Erna έχει βήμα λόγω του ότι είναι διάσημος, θα ήταν καλό να ακουστεί και μια γνώμη από κάποιον που είναι εντελώς άσημος. Υποτίθεται πως εδώ και καιρό είμαστε εκτός πανδημίας. Υποτίθεται πάντα. Καλό είναι να έχουμε τον νου μας. Καλό είναι να προσέχουμε. Ακόμα καλοκαίρι έχει εκεί έξω κι ας έρχεται Νοέμβριος. Απλά να προσέχουμε. Για να μπορέσουμε να χαρούμε παραστάσεις, συναυλίες και τους αγαπημένους μας όπως πρέπει. Φυσικά.

Κώστας Κούλης