Στο σινεμά: Σκοτώστε τη Νόρα @ ΣΙΝΕΑΚ

Μια σχέση θα αποβεί μοιραία για μια ολόκληρη οικογένεια.

Η Νόρα πέρασε την πόρτα. Ο σύζυγός της την είχε προειδοποιήσει. «Αν περάσεις αυτή την πόρτα, ειλικρινά, μην ξαναγυρίσεις εδώ»! Και εκείνη βάφτηκε, έβαλε το ωραίο τζινάκι της, πήρε τη βαλίτσα της και… τον μάγο!

Τρεις ανιψιοί βρίσκονται στο γραφείο ενός συμβολαιογράφου. Δύο κύριοι και μια κυρία. Δεν είναι τα καλύτερα παιδιά στο σύμπαν, χρωστάνε σε όποιον μιλάει ελληνικά και φαίνεται πως ο εκλιπών, ο θείος δηλαδή, είχε τον τρόπο του. Η περιουσία του όμως, περνάει όλη στη σύζυγο. Τη Νόρα. Τώρα, αν η Νόρα πεθάνει από μη φυσικά αίτια, η περιουσία πάει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αν όμως πεθάνει από φυσικά αίτια, τότε οι τρεις του θα καρπωθούν τα φράγκα, τα ακίνητα, την Κάντιλακ και τους ράβδους χρυσού στην Ελβετία. Είπαμε, ο θείος τον είχε τον τρόπο του.

Η Μαρία Χατζηγιάννη έχει πολλές ώρες πτήσεις στον χώρο του κινηματογράφου, όπως και της τηλεόρασης. Συναυλίες, βίντεο κλιπ, συνεντεύξεις και ο κατάλογος είναι μακρύς. Έχουμε συνεργαστεί, έχουμε μιλήσει κατ’ επανάληψη για το έργο της. Και τώρα, να που βρισκόμαστε παρόντες στην πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους. Ο ΣΙΝΕΑΚ φιλοξενεί φίλους και συνεργάτες, που ήλθαν να δουν τις περιπέτειες της Νόρας και των ανθρώπων γύρω της.

Διάφορα εφέ στην εικόνα, η οποία φλερτάρει με τον παλιό κινηματογράφο και τη μοντέρνα ματιά. Σαράντα πέντε ηθοποιοί και βάλε, ερασιτέχνες όλοι τους και πραγματικά παθιασμένοι με την τέχνη και το έργο. Πολλές λήψεις σε εξωτερικούς χώρους, ένα σενάριο που πάει από ανατροπή σε ανατροπή και αρκετό γέλιο. Δεν θα ξεχάσω με τίποτα τη σκηνή στο γραφείο της ψυχολόγου Θάλειας Βιδωμένου, με την τελευταία να λέει τα κουλά της στην «ασθενή» απέναντί της, κλείνοντας με την εκπληκτική ατάκα «Πενήντα Ευρώ. Δέχομαι και κάρτα. Σαράντα χωρίς απόδειξη». Θεϊκό; Γέλαγα μόνος μου σαν χαζό και το χαιρόμουν κιόλας!

Φοβερός ο μόδιστρος της Μπετούλας, της μίας εκ των ανιψιών, ο οποίος έδωσε ρέστα και στο τραγούδι. Σε μία απίστευτη εμφάνιση ο Διονύσης Ζάχος, κάνει το κοινό να χειροκροτεί και να σφυρίζει επιδοκιμαστικά. Βλέπετε, ο κόσμος δεν αρκέστηκε να παρακολουθήσει, ήταν και αρκετά εκδηλωτικός. Μέχρι και ένα σκυλάκι εθεάθη στο σινεμά, το οποίο γαύγιζε όποτε άκουγε κουδούνι, μάλλον γιατί έτσι θα κάνει και στο σπίτι. Ευχάριστη νότα, η οποία ήταν απλά μία από τις πολλές που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της προβολής, μίας προβολής γεμάτης μουσική, τραγούδια και διαφόρων ειδών κορυφώσεις, μέχρι το τελείωμα, το οποίο μπορεί να ερμηνευθεί και ως “Happy end” ειδικών προδιαγραφών.

Η Μαρία Χατζηγιάννη σκηνοθετεί με την ψυχή της. Δεν τολμώ καν να φανταστώ τι θα έκανε αν είχε πίσω της τη στήριξη που έχουν οι σκηνοθέτες στις ΗΠΑ ή στη Γαλλία, ξέρω όμως πως αυτό το κορίτσι έχει μία φαντασία μοναδική. Πιστοποιημένη από όνειρα, σκιές, στάχτες και σκόνη. Καλή θέαση!