Αντίο σε μια εποχή που ακόμα και οι σούπερ ήρωες δεν μπορούν να μας σώσουν.
Η παράσταση «Αντίο, Μπάτμαν» είναι ένα πέρασμα μέσα από τη σκοτεινή σήραγγα του τώρα. Ακόμα και αν ο Μπάτμαν και όλοι οι άλλοι ήρωες υπήρχαν, δεν θα μπορούσαν να χαλιναγωγήσουν την αιμοδιψή κοινωνία μας. Η ανθρωπιά έχει εγκαταλείψει το Γκόθαμ Σίτυ. Η εγκληματικότητα βρίσκεται στο ζενίθ της και εμείς παρακολουθούμε απόμακρα όλα όσα συμβαίνουν. Just like in real life…
Η Δ μας αφηγείται ιστορίες από τη ζωή της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια παραγκούπολη, που μπορείς να την αποκαλείς Γκόθαμ Σιτυ. Μεγάλωσε σε μια κοινωνία που την παραγκώνισε, την περιθωριοποίησε και την έσπρωξε στην παρανομία για να μπορέσει να ζήσει. ΟΙ σωτήρες πολλοί και μέσα σε αυτούς ο Μπάτμαν. Ο σούπερ ήρωας που κατά γενική ομολογία θα έσωζε το Γκόθαμ Σίτυ. Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν έγινε και η Δ θα προσπαθήσει να πάρει την εκδίκησή της.
Δεν έχω σκοπό να αποκαλύψω περισσότερα για το έργο, πέρα από τη γενική ιδέα του τι θα περιμένει να δει ο θεατής.
Η παράσταση είναι πολύ καλά δοσμένη από τον Γιάννη Αγγελάκη, που «πάντρεψε» πέρα από το βιβλίο του Τάσου Θεοφίλου και άλλες ιστορίες, για να φωτίσει τις σκοτεινές σκιές των πόλεων. Να «σκουντήξει» διαφορετικά τις συνειδήσεις μας και τον τρόπο που ο άνθρωπος βλέπει το μέλλον και τους σωτήρες.
Η ομάδα των τριών είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Η Θεοδώρα Καμπόσου, ο Νικόλας Μπράβος και η Μαίρη Ντίνου στήνουν στο λεπτό τους χαρακτήρες που υποδύονται και μεταξύ μας, δεν είναι λίγοι. Αλλάζουν όψη, αλλάζουν συναίσθημα και κίνηση τάχιστα και κουμπώνουν στον ρόλο τόσο αρμονικά, που πραγματικά μαγεύεσαι με αυτή τους την ικανότητα. Ποιος είπε ότι είναι εύκολο να είσαι ηθοποιός; Θέλει τρομερό πείσμα, απίστευτη μελέτη και ταλέντο πάνω από όλα, για να μπορέσεις να χωθείς τόσο βαθιά σε κάθε ρόλο που υποδύεσαι. Το κείμενο δεν ήταν εύκολο, πολλές φορές απόρησα με την ταχύτητα της διήγησης της Θεοδώρας Καμπόσου. Χωρίς ανάσα μετέφερε σε εμάς καθηλωτικές εικόνες, σκέψεις και ιστορίες.
Ο Νικόλας Μπράβος άλλαζε πρόσωπα λες και ήταν ρούχα… Τι ταλέντο έχει αυτό το παιδί! Πραγματικά του βγάζω το καπέλο. Μας απορρόφησε. Στο ρόλο του Μπάτμαν πέρασε όλα τα στενά και σκοτεινά σοκάκια της διαδρομής του ήρωα που υποδυόταν. Τον έκανε τρισδιάστατο στα μάτια μας και πέρασε τους συμβολισμούς του κειμένου και του σκηνοθέτη.
Η Μαίρη Ντίνου, αυτό το πολυδιάστατο κορίτσι, μας ξετρέλανε στον ρόλο… Όχι, δεν θα το πω. Θα τον δείτε και θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι ξεπέρασε κάθε πιθανή προσδοκία.
Ο χαμηλός φωτισμός, η industrial μουσική, αλλά και τα πολύ στοχευμένα σκηνικά, έφερναν τον θεατή μέσα στο Γκοθαμ Σίτυ, μέσα στο παρακμιακό θολό τοπίο. Τον μετέφεραν ευρηματικά στην ατμόσφαιρα της παράστασης και στην ψυχολογία των ηρώων.
Είναι ένα έργο που διαφέρει από τις συνηθισμένες και έχει πολλά να καταθέσει. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους για την εξαιρετική δουλειά και ευχόμαστε να συνεχίσει για πολλές παραστάσεις ακόμα
Μαίρη Ζαρακοβίτη
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
0 Comments