Τι έγινε μόλις τώρα;
Οι δύο γηραιές κυρίες, κοντά στην είσοδο του θεάτρου, μιλάνε δυνατά, για ευνόητους λόγους. Τσακώνονται. «Τελικά έγινε αυτό»; «Όχι βέβαια, αφού εκείνη έκανε εκείνο». «Μα τι λες; Αφού τούτος εκεί είπε τούτο το πράγμα». Απομακρύνονται και ακόμα διαφωνούν. Κάποια στιγμή θα συμφωνήσουν.
Τι έγινε μόλις τώρα; Τι ήταν αυτό που είδαμε; Από την κινηματογραφική εισαγωγή μέχρι το συναυλιακό πέρας της, τούτη εδώ η παράσταση ανέτειλε για να γεμίσει φως την αίθουσα και το κοινό, που κατέκλεισε το θέατρο. Ομολογώ – και δεν σποϊλάρω σε αυτό το σημείο – πως όταν οι ηθοποιοί πήραν τον χρόνο τους στην αρχή, εισερχόμενοι στη σκηνή και φεύγοντας από αυτή και ακούσαμε την πρώτη ατάκα περίπου τρία ή τέσσερα λεπτά μετά το τρίτο κουδούνι, δεν ήξερα τι να περιμένω. Η σκηνοθετική οξύνοια του κυρίου Οδυσσέα Παπασπηλιώπουλου δημιουργεί ένα κινηματογραφικό έργο επί σκηνής, με τη βοήθεια ενός πανέξυπνου σκηνικού, που υπογράφει η κυρία Ηλένια Δουλαδίρη και την αρωγή των απίστευτων φωτισμών της κυρίας Ζωής Μολυβδά Φαμέλη.
Δύο αξιολογότατοι καρατερίστες ηθοποιοί συμπρωταγωνιστούν στην παράσταση. Η κυρία Στεφανία Ζώρα και ο κύριος Αυγουστίνος Κούμουλος, σε πολλαπλές διανομές, στηρίζουν με τεχνικάτο τρόπο, είναι κουμπωμένοι και καλουπωμένοι σε ό,τι τους έχει ανατεθεί και αντιμετωπίζουν κάθε ρόλο σαν να έχουν σπάσει σε δύο ή περισσότερα κομμάτια. Μπορεί να είναι η κόρη, η γιατρός, η άγνωστη, μπορεί να είναι ο γαμπρός, ο συνεργάτης, ο οποιοσδήποτε.

H Τζουλιάνα εργάζεται σε μία μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία ως νευρολόγος. Είναι παντρεμένη με έναν μεγαλογιατρό και μάλλον καταρρέει μέρα με τη μέρα. Παρακολουθούμε την – κατά τα άλλα – λαμπρή επιστήμονα σε μία συνεχή ροή εικόνων και σκηνών από το παρελθόν και το παρόν, με γρήγορες εναλλαγές και διάφορες «σημειώσεις», οι οποίες τονίζουν τα σημεία καμπής του έργου. Η κόρη του ζευγαριού, το εξοχικό σπίτι στο Cape Cod και οι εμμονές της συζύγου, η οποία διαθέτει ένα λαμπρό μυαλό, με θεοσκότεινα τα στεγανά του διαμερίσματα.
Ο κύριος Δημήτρης Αλεξανδρής υποδύεται τον σύζυγο της Τζουλιάνα. Κάθε φορά ο μεγάλος πρωταγωνιστής αντιμετωπίζει τον ρόλο του με τρόπο που εντυπωσιάζει τον θεατή, αυτή τη φορά όμως κάνει κάτι που εγώ προσωπικά δεν το έχω ξαναδεί. Υποδύεται έτσι όπως το έχει στο μυαλό της η γυναίκα του. Είναι καλός άνθρωπος και τη φροντίζει; Είναι άπιστος και την κερατώνει; Είναι υποδειγματικός σύζυγος και την αγαπά; Είναι στοργικός πατέρας; Είναι οπορτουνιστής και επιθυμεί να τη χωρίσει, γιατί έχει μπλέξει με ένα καλύτερο «μοντέλο»; Και ο Αλεξανδρής, ανά και κατά περίπτωση, παίζει σαν να έχει να αντιμετωπίσει μία καινούργια συνθήκη. Όλες τις φορές δείχνει το ποιόν του χαρακτήρα του. Ενός τίμιου και ευήθους επιστήμονα, ο οποίος θέλει να βοηθήσει τη συμβία του. Και εκεί ακριβώς μας ξετρελαίνει ο Αλεξανδρής. Ακόμα και οι παύσεις του γεμίζουν σελίδες κειμένου.
Η κυρία Μαρία Ναυπλιώτου… Η Τζουλιάνα… Γνωρίζουμε ότι αυτή η θεόρατη ηθοποιός αλλάζει ακόμα και τη χροιά της φωνής της, για να ενσαρκώσει όπως θέλει, αλλά εδώ μιλάμε για ένα δυναμό που ξεφεύγει από τις συνήθεις νόρμες ερμηνείας και πάει το πράγμα πολλά επίπεδα μακριά και υψηλότερα. Όμορφη, ευθυτενής, ντελικάτη, μία κυρία γεννημένη πρωταγωνίστρια, με όλο το κείμενο δεμένο γύρω από τον χαρακτήρα της, μας πείθει ότι αντιμετωπίζει το πρόβλημα υγείας που όλοι καταλαβαίνουμε ότι την ταλαιπωρεί. Είναι δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Είναι η επιχειρηματίας και η μάνα, είναι η χαμένη ψυχή, έρμαιο της ψυχικής της υγείας, που ανεβαίνει μαρτυρικά τον δικό της Γολγοθά. Δεν περιγράφεται εύκολα αυτή η ερμηνεία και ούτε πρέπει. Απλά απολαμβάνεται.

Το κείμενο του Αμερικανού συγγραφέα Sharr White, το οποίο μάλιστα είναι το θεατρικό ντεμπούτο του, μετέφρασε ο κύριος Νικηφόρος Βαλτινός και το γέμισε κίνηση ο – εκ των πρωταγωνιστών – Αυγουστίνος Κούμουλος. Είναι ένα έργο που βάζω στοίχημα ότι, αφού το δείτε, θα θελήσετε να το ξαναδείτε. Για να βάλετε ξανά τα πράγματα σε μία σειρά. Για να μπορέσετε να ξεκλειδώσετε όλες τις πόρτες, όλων των δωματίων. Γιατί το Ακρωτήρι δεν έχει αποκαλύψει όλα τα μυστικά του. Γιατί ένα κορίτσι…
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
Μετάφραση: Νικηφόρος Βαλτινός
Απόδοση – Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Κίνηση: Αυγουστίνος Κούμουλος
Σκηνικά/Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Βίντεο: Βασίλης Ματζώρος
Μουσική: Πάνος Γκίνης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Λούβαρη Φασόη
Διανομή:
Τζουλιάνα: Μαρία Ναυπλιώτου
Ίαν: Δημήτρης Αλεξανδρής
Γυναίκα: Στεφανία Ζώρα
Άνδρας: Αυγουστίνος Κούμουλος
Πρεμιέρα: Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2024
Κάθε Τετάρτη 19:00, Πέμπτη 20:00, Παρασκευή και Σάββατο 21:00, Κυριακή 18:00
Εισιτήρια: Α’ ζώνη: 22€ – Β’ ζώνη: 20€ και μειωμένο 18€ – Εξώστης: 18€
Προπώληση: https://www.more.com/theater/to-akrotiri/
0 Comments