O κύριος μπροστά μου, στο ταμείο του θεάτρου, είναι τουλάχιστον αγενής. Μιλάει εδώ και πέντε λεπτά για άσχετα θέματα, δεν κάνει καν τον κόπο να κοιτάξει πίσω του, να δει αν υπάρχει κόσμος που περιμένει και ταλαιπωρεί τον άμοιρο και ευγενέστατο υπάλληλο, ρωτώντας τον είκοσι φορές αν θέλει χυμό ή παγωτό. Μάλιστα… Τον καρφώνεις στην μηριαία αρτηρία τώρα, κύριε πρόεδρε, ή τον αφήνεις να φύγει… αφού τον έχεις καρφώσει στη μηριαία; Συγκρατείστε το αυτό, θα σας φανεί χρήσιμο. Ναι, στην παρακολούθηση και μόνο. Της παράστασης.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Τρεις ηθοποιοί, τρεις μονόλογοι. Τρία κείμενα που αφορούν τον άνθρωπο. Τη βία, ενδοοικογενειακή και μη, τη μοναξιά και τη χαμηλή έως μηδενική αυτοεκτίμηση, την άσχημη συμπεριφορά ανθρώπου σε άνθρωπο. Τρεις ηθοποιοί σε ένα σουρεάλ σκηνικό – πρέπει να το δείτε για να αντιληφθείτε – και η συνταγή έχει όπως παρακάτω. Ιστορία πρώτη. Ηθοποιός σε οντισιόν, η οποία έχει να δουλέψει αρκετό καιρό, η οποία είναι καρατερίστα και παίζει οτιδήποτε και η οποία έχει – τελικά – και ένα κείμενο έτοιμο, δικό της. Οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού της. Αν μπορούσαν να μιλήσουν… Τότε σίγουρα κάποιος θα πήγαινε φυλακή. Η κυρία Κατερίνα Λυπηρίδου υποδύεται την ηθοποιό και μητέρα ενός εξάχρονου παιδιού. Καλοβαλμένη, ήπια, αγχωτική, με στεντόρεια φωνή – αν χρειαστεί – και όλες τις απαντήσεις έτοιμες, βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο να πάρει τον ρόλο που κυνηγά ή να τον χάσει και να συνεχίσει να ψάχνει. Είναι συγκινητική στο παίξιμό της, είναι τίμια και πείθει άνετα.

Η δεύτερη ιστορία μας έχει να κάνει με έναν κύριο που έχει καταφέρει, όπως πολλοί από εμάς, να είναι ένας ακόμα μίστερ τίποτα. Δεν έχει φίλους, κάνει μια δουλειά που πιθανότατα δεν τον γεμίζει ούτε γι’ αστείο, δεν έχει κάποιον άνθρωπο στη ζωή του και το κορίτσι που συμπαθεί από μακριά… μάλλον θα παραμείνει μακριά. Μέχρι που αποφασίζει να γίνει κάποιος άλλος. Διάολε, τόση τεχνολογία και η «μαγεία» του διαδικτύου και οι ψεύτικες ταυτότητες, τα user name και οι φτιαγμένες φωτό… τσάμπα θα τα αφήσουμε να υπάρχουν και να ιντριγκάρουν; Εξαιρετικός ο κύριος Άγγελος Μπούρας στον ρόλο του, βγάζει χιούμορ, βγάζει γέλιο, βγάζει όμως και πολλή πίκρα. Η τελευταία σκηνή του μονολόγου του είναι τόσο συγκινητική… Πραγματικά βάρυνα πολύ.

Η τρίτη ιστορία… Ναι… Πόσοι από εσάς έχετε πάει σε δημόσια υπηρεσία και καταραστήκατε πλειστάκις την ώρα και τη στιγμή που πατήσατε; Που ήλθατε στο αμήν και μετά βίας κρατηθήκατε και δεν βρίσατε μάνες, Θεία, συγγενείς και ομογάλακτους φίλα προσκείμενους; Πού δεν θελήσατε, έστω και για τριάντα δευτερόλεπτα, να βουτήξετε από τον γιακά τον/την αρμόδιο/αρμόδια και να τον αφήσετε να σας κουτουλήσει το γόνατο μισή ντουζίνα φορές; Νομίζω ότι έκανα κατανοητό το θέμα. Η ηρωίδα μας λαμβάνει φουσκωμένο λογαριασμό νερού. Αφανή διαρροή. Νομίζω ότι απαντάται ή/και συναντάται και ως αφανής διαρροής. Κάπως έτσι. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στη λαμπρή αφήγηση της κυρίας Δέσποινας Γιαννοπούλου, η οποία στέκεται θαυμάσια στον ρόλο της, είναι απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος και… και ξαφνικά θυμήθηκα τα Βιβλία Του Αίματος. Και τον Κλάιβ Μπάρκερ φυσικά. Σπουδαία απόδοση από την εν λόγω ηθοποιό, η οποία φρόντισε μέχρι και οδηγίες να μας δώσει – ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν θα πω τι οδηγίες – και να κάνει να ξεκαρδιστούμε στο γέλιο.

Μία ξεχωριστή παράσταση, σκηνοθετημένη με πολύ κέφι και πολύ επαγγελματισμό από τρεις σπουδαίους δημιουργούς. Η κυρία Μαριάννα Κάλμπαρη, ο κύριος Βασίλης Μαυρογεωργίου – ο οποίος έχει επίσης υπογράψει το εκπληκτικό «Μοτέλ»  – και ο κύριος Γιάννης Καλαβριανός, υπογράφουν αντίστοιχα κείμενο και σκηνοθεσία για κάθε μονόλογο. Μία σπονδυλωτή παράσταση, που ψυχαγωγεί όσο και προβληματίζει. Να σας πω μια στιγμή… Γιατί μόνο τόσο λίγες παραστάσεις; Να την πάτε και την επόμενη σεζόν, ναι; Γιατί αλλιώς θα το σπάσω το πλεξιγκλάς, να εξηγούμαι.

Κώστας Κούλης

Κείμενα-Σκηνοθεσία (με σειρά παρουσίασης):

Μαριάννα Κάλμπαρη, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Γιάννης Καλαβριανός

Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη

Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς

Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός στο σχεδιασμό φωτισμού: Στέβη Κουτσοθανάση

Συνεργάτις σκηνοθέτη (Μαριάννας Κάλμπαρη): Μαριλένα Μόσχου

Βοηθός σκηνοθέτη (Βασίλη Μαυρογεωργίου): Στάθης Γεωργαντζής

Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Χάμπαση

Φωτογραφίες: Ελευθερία Νικολαΐδου

Πρωταγωνιστούν( με σειρά εμφάνισης):

Κατερίνα Λυπηρίδου, Άγγελος Μπούρας, Δέσποινα Γιαννοπούλου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ (με σειρά παρουσίασης)

«Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος»,    

 Κείμενο-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Με την Κατερίνα Λυπηρίδου

Συμμετέχουν Μαριάννα Κάλμπαρη/Μαριλένα Μόσχου

«O άνθρωπος της διπλανής πόρτας»,

Κείμενο: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Άγγελος Μπούρας

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Με τον Άγγελο Μπούρα

 «Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο»

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννη Καλαβριανού

Με τη Δέσποινα Γιαννοπούλου

Η σπονδυλωτή παράσταση «Υπερβολές!» αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του τριπτύχου πρωτότυπων νεοελληνικών κειμένων υπό τη θεματική «Βία παντού», που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης κατά την διετία 2021-23 με την υποστήριξη επιχορήγησης του ΥΠΠΟΑ.

Οι δύο προηγούμενες παραγωγές που δημιουργήθηκαν και παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της «Βίας παντού» είναι το «Cry» σε κείμενο-σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου και το «Μοτέλ» σε κείμενο-σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου .

Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠΠΟΑ

Παραστάσεις:

31 Μαΐου-4 Ιουνίου, Τετάρτη-Κυριακή 9μμ.

Φρυνίχου 14, Πλάκα

Τιμές : 18 ευρώ-15 ευρώ μειωμένο-5 ευρώ ατέλεια

Τηλεφωνικές κρατήσεις: Δευτέρα-Παρασκευή  10-1μμ: 2103228706

Καθημερινά 5-10μμ: 2103222464

Ηλεκτρονική προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/yperboles/