Κάποτε είχα διαβάσει μια καταπληκτική ιστορία του δικαστή Dredd. Κάποιος παρανοϊκός πιτσιρικάς απειλούσε τη Μεγάπολη Ι και πρώτος όρος για να μην προχωρήσει στην ανατίναξή της ήταν να καταργηθεί η Πρωτοχρονιά. Να μην εορτάζεται, να μην αναφέρεται, να μην τίποτα! Σε αυτή την παράσταση έχουμε κάτι κοντινό. Μία κυβέρνηση του αύριο, με έμφαση στο ότι η εξουσία ηδονίζει και στο ότι ο άνθρωπος ψοφάει για εξουσία, δηλαδή για δύναμη, αποφασίζει. Αποφασίζει, για να στηρίξει και τους κωφάλαλους – αυτό κι αν είναι υποκρισία – να επιστρέψει σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, να χρησιμοποιούν μόλις εκατόν σαράντα λέξεις την ημέρα. Το αντιλαμβάνεστε; Ο μεγάλος αδελφός δεν είναι απλά παρών. Είναι καταδυναστεύων τύραννος.

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Με βάση αυτή την πανέξυπνη ιδέα, ο Σαμ Στάινερ έγραψε το κείμενο. Η μετάφραση εδώ έχει γίνει από την κυρία Λίνα Πάτσιου, η οποία πρωταγωνιστεί στο έργο και η κυρία Βαρβάρα Νταλιάνη σκηνοθετεί. Το ζευγάρι της ιστορίας, η Μπερναντέτ και ο Όλιβερ, είναι εδώ. Δικηγόρος εκείνη, μουσικός αυτός. Γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν, μένουν μαζί και περνούν μαζί τις μέρες και τις νύχτες, έχοντας πια και το ζήτημα της νέας απαγόρευσης. Το έργο κινείται μεταξύ δύο αξόνων. Τότε και τώρα. Πριν και μετά τη “New World Order”. Έχουν συμφωνήσει, γυρνώντας στο σπίτι μετά τη δουλειά, να λέει ο καθένας στον άλλο πόσες λέξεις του έχουν μείνει μέχρι το τέλος της ημέρας. Ανατριχιαστικό τουλάχιστον.

Η σκηνοθεσία είναι κινηματογραφική. Οι δύο ηθοποιοί εναλλάσσονται συνεχώς, είναι πάντα μαζί πάνω στη σκηνή και οι σκηνές αλλάζουν κάθε μερικά δευτερόλεπτα. Σκοτάδι, ανακατανομή σκηνικού και πάμε στην επόμενη σκηνή. Μόνο που το βλέπω αγχώνομαι. Πώς καταφέρνουν και συντονίζονται τόσο γρήγορα; Πώς μπορούν και ερμηνεύουν ενώ διακόπτονται συνέχεια; Εδώ βρίσκεται το μυστικό. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ηθοποιοί. Εκείνοι ξέρουν. Εμείς αγνοούμε και απλά παρακολουθούμε και θαυμάζουμε.

Η κυρία Πάτσιου είναι μια γλυκύτατη Μπερναντέτ. Καλλιεργημένη, χαμηλών τόνων, μαχητική και ήπια. Αν χρειαστεί όμως, θα δείξει τα νύχια της. Ο κύριος Νίκος Κουκάς, ως Όλιβερ, είναι πιο αλέγρος, πιο δυναμικός, είναι όμως και πιο ανασφαλής. Ίσως μάλιστα να είναι ανασφαλής ακόμα και για το αν είναι όντως ανασφαλής! Από τις καλύτερες ατάκες του κειμένου. Αγαπιούνται και μονιάζουν, όπως και τσακώνονται. Τους παρακολουθούμε να επικοινωνούν πριν τα «κακά μαντάτα», αλλά και μετά. Και εκεί έχουν διαφορετικές απόψεις. Ο Όλιβερ θέλει να αντισταθεί στη «νέα ταυτότητα». Θέλει είκοσι εφτά εκατομμύρια λέξεις, όχι μια αρμαθιά. Αυτό έλειπε κιόλας, να πάει προς τα κει η ανθρωπότητα. Ήμαρτον!

Είναι πολύ βαθύς ο προβληματισμός. Θυμάστε πώς ήταν όταν ξεκίνησαν τα lockdown; Θυμάστε που διαβάζαμε ότι αν βρεθούμε σε άλλη περιοχή, χωρίς προφανή λόγο, κινδυνεύαμε με πρόστιμο; Και θυμάστε πώς είχαμε αντιδράσει τότε; «Βρε, δεν μας παρατάτε, που θα κόψετε πρόστιμο και για την αναπνοή σε λίγο»! Κάπως έτσι; Εδώ λοιπόν δοκιμάζονται οι λοβοί, από άκρη σε άκρη. Εδώ σε θέλω, κάβουρα, λοιπόν και όσοι παρακολουθήσετε, θα παραδεχθείτε πόσο βάρβαρο είναι όλο αυτό που ισχύει σε εκείνη τη δυστοπική εποχή. Γυρνάς στον/στη σύντροφό σου και σου έχουν μείνει δεκαεννέα λέξεις. Τι θα πρωτοπείς; Τι θα αναφέρεις;

Πολύ όμορφη η μουσική επιμέλεια. Τραγουδάρες από το παρελθόν, που τονίζουν το «Κάτι τέτοιο». Γιατί προς τα εκεί πηγαίνουμε. Δεν λέω περισσότερα, δεν θέλω να σποϊλάρω. Θα τα πουν τα παιδιά στη σκηνή. Με όσες λέξεις τους έχουν μείνει. Ή απομείνει… Πώς είπατε; Δεν υπάρχει καμία αναφορά στη λέξη «λεμόνια»; Ναι… Από μένα τουλάχιστον, δεν υπάρχει…

Κώστας Κούλης

Συγγραφέας : Σαμ Στάινερ
Μετάφραση: Λίνα Πάτσιου
Σκηνοθεσία: Βαρβάρα Νταλιάνη
Σκηνικά: Ναταλία Λαμπροπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Άννα Δεληγιάννη
Κοστούμια: Κωνσταντίνα Δαούτη
Κινησιολογία: Χρυσάνθη Φύτιζα
Επιμέλεια Σκηνικού Λόγου: Νίκος Παναγιωτοπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Κασσαπίδης
Graphic Designer: Χριστίνα Μπιλιούρη
Κατασκευή Σκηνικού: Γίωργος Βουρνουσούζης
Παραγωγή: Rastonee Productions
Social media: Κορίνα Λαγουδάκη
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Διανομή:
Μπερναντέτ: Λίνα Πάτσιου
Όλιβερ: Νίκος Κουκάς
Ευχαριστίες:
Κωστής Μαραβέγιας

Info:
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ γενική είσοδος, 8ευρώ ανέργων- άνω των 65 και 5 ευρώ ατέλειες
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/lemonia-lemonia-lemonia-lemonia-lemonia/
Διάρκεια: 110 λεπτά
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134
Τηλέφωνο: 21 0645 3330